Biko

Bij de hondennaam Nero moet ik direct denken aan een groot bloeddorstig monster, want die Romeinse keizer heeft een zeer beruchte reputatie. Zo'n viervoeter is vast geen piepkleine chihuahua met een strikje in het haar.

De surveillancehond Biko die het afgelopen weekend voor de politie in actie kwam, was vermoedelijk een flinke herdershond. De Hermandad zag zich genoodzaakt om het beestje in te zetten, toen een Edese man niet van ophouden wist tijdens een vechtpartij in Veenendaal. Zelfs een klap met de wapenstok hielp niet, terwijl Biko op korte afstand gromde, blafte en zijn tanden liet zien. 'Blaffende honden bijten niet', moet de zeer agressieve Edenaar hebben gedacht. Mispoes! Biko bijt wel. Pas toen bond de man in en werd hij in de boeien afgevoerd.

Ik vind Biko een fraaie naam voor een politiehond, want het herinnert meteen aan Steven Biko, een bekende voorvechter van de burgerrechten in Zuid-Afrika. Hij protesteerde tegen het apartheidsregime en richtte een organisatie op. De overheid probeerde hem de mond te snoeren. Dit lukte uiteindelijk letterlijk, na marteling in een politiecel en belabberd vervoer naar een ziekenhuis. Biko werd wereldwijd, net als Mandela, symbool van het zwarte verzet. De artiest Peter Gabriel wijdde een lied aan de martelaar, een nummer dat tijdens concerten een samenbindende sfeer oproept, mede door het repeterende ritme. Een roep om vrede, tegen haat en agressie.

Het is mooi dat twintig jaar na dato de Afrikaanse politiemannen alsnog bekenden dat ze verantwoordelijk waren geweest voor Biko's fatale verwondingen. Het is saillant dat Nederlandse collega's in onze regio met behulp van die zelfde naam nu geweld de kop in drukken. Want daar zit niemand op te wachten.

Freek Wolff