Moeder voedt op

Ik zal iets opbiechten uit een ver verleden. Vermoedelijk was ik een jaar of tien en toen al 'bezeten' van popmuziek. Ik telde de kwartjes zakgeld bij elkaar en kwam er net één tekort om dat singletje (vinyl) te kunnen kopen. Luid en duidelijk sprak ik mijn frustratie uit, waarna ik een uur later stiekem en met bonzend hart een muntje uit de portemonnee van mijn moeder pikte. Die middag nog legde ik 'Never marry a railroad man' van Shocking Blue op onze pickup. Mijn moeder keek me aan vroeg: ,,Maar je kwam toch een kwartje tekort?" Ik stond met de mond vol tanden en kon wel door de grond zakken. Het was een les die ik nooit ben vergeten. Jaren later ervaarde ik zelf hoe belazerd en boos je je voelt als anderen je fiets, auto of digitale geld stelen.

Zo herinner ik me ook hoe een wijze docente voorbeelden schetste uit de praktijk, om te duiden hoe de opvoeding van kinderen werkt. ,,Wat denk je dat er met kinderen gebeurt als hun moeder ze van jongsafaan al wijst op raampjes van woningen die open staan? Zo van: 'Kijk, daar kun je wel naar binnen'."

Ik vrees dat de dames uit Harderwijk - die de politie vrijdag in Lunteren op heterdaad betrapte - ook zo'n soort opvoeding meekregen. Want ze schroomden niet om een oude vrouw met een gemene babbeltruc af te leiden, zodat de bovenverdieping doorzocht kon worden, op zoek naar kostbaarheden.

Twee dagen later was het Moederdag. Mijn eigen moeder leeft al lang niet meer, maar ik ben blij dat ze me - zeer confronterend - wel op het goede spoor heeft gezet. Want je blijft met je tengels af van de spullen van een ander!

Freek Wolff