Genesis

Ik ben een zeer groot muziekliefhebber. In de jaren zeventig raakte ik in de ban van de progressieve rock, ook wel symfonische rock genoemd. Geen hapklare brokken of liedjes van amper drie minuten die je na één luisterbeurt meezingt, maar lange stukken van een kwartier met veel ruimte voor dynamiek, variatie en complexe instrumentale passages. Kortgezegd: de moderne variant van de klassieke symfonie.

Naast groepen als Yes, EL&P, Camel en Pink Floyd, was Genesis in die tijd voor mij hét boegbeeld van het genre! Creatievelingen als Peter Gabriel en Phil Collins zongen de band in schitterende composities naar grote hoogten. Die tweede zanger was tegelijk een mega getalenteerde muzikant op de drums, hoewel dat later tijdens zijn solo-carrière helaas op de achtergrond raakte.

Wat schetst mijn verbazing? De percussionisten van het Slagwerkensemble van Kunst Na Arbeid (KNA) in Lunteren doken met gretigheid in de klassieke stukken van Genesis! Aanstaande zaterdag spelen ze live twee lange krakers van mijn favo band tijdens een concert in het Akoesticum. Vorige week was ik tijdens een repetitie getuige van een vlekkeloze en zéér boeiende interpretatie van de prachtige epics 'Firth of fifth' (nummer 476 in de Top 2000 Aller Tijden) en 'Duke's Travels'. Petje af voor onze lokale muzikanten! U snapt wel dat ik zaterdag met de neus vooraan zit als het concert 'The rise and fall of the Metropole' ten gehore wordt gebracht.

Freek Wolff