Verzet

23 mei 2018 om 11:28 Lokaal/Column

We hebben tegenwoordig nogal wat bijzondere weken. De week van de lentekriebels is achter de rug, die van de techniek, het geld en de poëzie zijn er ook nog. Net als de week van de watersport en van de verpleegkunde. Soms is er zo'n week in de maand van de stress of van de filosofie.

Ik vind het eigenlijk wat zinloos om deze bedenksels allemaal bij te houden. Wat ik wel weet en zoiets is niet zinloos dat 2018 door het Platform WO2 is uitgeroepen tot het Jaar van Verzet. U heeft vast de borden wel zien staan op het Raadhuisplein. En dat is niet zomaar een bedenksel, daar zit wat achter. Tentoonstellingen in musea, lesprogramma's op scholen, films en natuurlijk aandacht voor verzetsactiviteiten.

Wrang dat in de laatste oorlogsdagen nog veel verzetsstrijders door de verbeten Duitsers, die al lang wisten dat de oorlog verloren was, om het leven zijn gebracht. Zo toch ook bij de fatale wapendropping in de nacht van 8 op 9 maart bij de Keuenklep op het Wekeromse Zand. Zie de triomfantelijke grijns op het gezicht van de Duitse officieren, men had er speciaal een fotograaf voor laten komen om te 'vieren' dat de dropping niet gelukt was. Op 4 mei stonden we er bij stil, met heel veel mensen bij het Mausoleum waar de Edese verzetsstrijders begraven liggen. En we stonden stil bij de vraag: wat zou je zelf gedaan hebben? Je verzet of niet. Die vraag hoeven wij gelukkig niet te beantwoorden.

De Roparun passeerde Ede. Behalve dat de opbrengst wordt gebruikt voor steun aan ernstig zieke mensen of hun familie is het voor de deelnemers ook een vorm van verzet. Je steekt met elkaar je energie, angst, verdriet en misschien ook wel woede in verzet, verzet tegen ziek zijn. En dat mag in het Jaar van Verzet. Zeker.

Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie