Lisan Verboom is samenlevingscoach bij Malkander in Ede.
Lisan Verboom is samenlevingscoach bij Malkander in Ede. Malkander

Brieven Malkander-coaches (8): 'Hoe mooi is troost'

28 mei 2020 om 14:54 Corona

EDE Lisan Verboom en Ruth van Swaay zijn collega's bij welzijnsorganisatie Malkander. Allebei zijn ze samenlevingscoach. Lisan in Ede en Ruth in de dorpen van de gemeente Ede.

,,Een samenlevingscoach richt zich met name op collectieve wensen, activiteiten en processen in wijken en dorpen'', leggen Lisan en Ruth uit. ,,Door zichtbaar te zijn in een wijk of dorp weten bewoners ons te vinden en halen wij ook de vragen op. Vanuit deze startpositie kijken wij samen hoe we de vraag collectief kunnen maken. Kerntaken zijn het verbinden van mensen en organisaties; dit vanuit onze expertise en gesprekken die we voeren in de wijk.''

Sociaal werkers zijn aangemerkt als cruciaal beroep. Dat betekent dat Lisan en Ruth juist ook in de coronacrisis van wezenlijk belang kunnen zijn. In deze briefwisseling schrijven ze naar elkaar over deze intensieve en allesbepalende periode. Hieronder de achtste brief, van Lisan aan Ruth.

Ede, 26 mei 2020
Lieve Ruth,

Dank je wel voor je brief, wat een mooie vondsten liet je zien: geen woorden, maar beelden. En dat spreekt zoals woorden niet kunnen spreken. Ik voel het, het raakt een ander niveau van mijzelf, je hebt een andere bron in mij aangeboord. Ik houd erg van tekst en van woorden, van woordspelingen. Woorden worden dan soms ook beelden. Maar andersom zijn sommige beelden toch niet goed in woorden te vatten.

Beelden kunnen het leven symboliseren en onze gevoelens. Maar in tegenstelling tot onze soms wiebelige gevoelens, zijn beelden stevig, aanwezig, niet wiebelig, zonder ergens heen te moeten. Wat ik proef in jouw brief, is dat het troost geeft als iets er gewoon ìs. Iets stevigs waar je je gevoelens door kan laten opvangen.  

BAKKIE TROOST Mijn oma noemde een kopje koffie altijd een 'bakkie troost'. En daar zit wat in. Want troost is zo enorm breed! De troost die jij haalt uit de kunstwerken, de troost die mensen halen uit samen een kopje koffie drinken, de troost die je ervaart als iemand bij je en aandacht voor je heeft, de troost die je kunt putten uit de natuur...  

Blijkbaar is troost altijd het verbinden van je eigen sombere gevoelens en iets wat buiten je staat: een ander, de natuur, kunstwerken. Ik heb het even opgezocht in de etymologie, de herkomst van woorden, waar troost vandaan komt. Het blijkt verwant te zijn met trouw, wat je ook kunt duiden als standvastig, stevig.  

Zo kan ik troost nog beter duiden: het is het verbinden van je wiebelige sombere gevoelens met iets stevigs, iets wat niet beïnvloedbaar is door je gevoelens. Troost is dan misschien wel de grond onder je voeten die je daarvoor miste. Troost is dan misschien de ervaring dat je met al je wiebelige gevoelens gedragen wordt door iets stevigs. Boekentroost, natuurtroost, koffietroost, tuintroost, muziektroost, contacttroost, beltroost, ... Hoe mooi is troost dan!

KRACHT VAN NATUUR Nu ik dit zo mijmerend schrijf, begrijp ik ook beter welke rol troost in mijn leven heeft gespeeld en nog speelt. Ik kan zo genieten van de natuur, van plantjes en bloemetjes en beestjes. En hoewel mijn gevoel soms ook somber is, staat dat naast de stevigheid en de kracht van de natuur.  

Drie jaar geleden ben ik mijn man verloren aan kanker. Dat is eigenlijk nog maar kort. En midden in dat proces begrijp je werkelijk niet hoe je doorleeft, hoe het kan dàt je uberhaupt gewoon doorleeft. Wat je wel begrijpt, is dat het gewone leven doorgaat, de wereld gaat verder, iedereen leeft door. Dat heeft bij mij wel eens tot ergernis geleid: hoe kan alles nou gewoon doorgaan? Waarom staat het niet stil, zoals ik stil sta?  

Nu ik er wat beter op terug kan kijken, denk ik dat juist dat doorgaande leven misschien onbewust wel de troost is geweest die mijn gevoelens verbond aan die stevigheid van het doorgaande leven. En door me te willen blijven verbinden aan het doorgaande leven, hoe ingewikkeld en moeilijk soms ook, heb ik de draad weer op kunnen pakken.

Zo werkt troost misschien wel. Dat je de draad weer kunt oppakken. Of de draad niet kwijtraakt.  

Alle goeds, lieve Ruth!
Lisan

Reageren? Mail naar info@malkander-ede.nl

Ruth van Swaay is samenlevingscoach bij Malkander in Ede.
Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie