Marjolein Bastin werkt aan een speciale tekening voor haar 75ste verjaardag: een mooie schaal met veldbloemen. 'Al mijn liefde zit in mijn tekeningen.'
Marjolein Bastin werkt aan een speciale tekening voor haar 75ste verjaardag: een mooie schaal met veldbloemen. 'Al mijn liefde zit in mijn tekeningen.' Mathilde van Ravensberg

'Blijven tekenen tot ik honderd ben'

14 juni 2018 om 14:30 lokaal

WEKEROM Marjolein Bastin wordt zaterdag 75 jaar. De koningin van de natuurtekeningen geeft een bescheiden feestje, alleen voor familie. Tijd om haar zegeningen te tellen, gunt ze zich nauwelijks. ,,Ik wil nog zoveel van mijn verliefdheid op de natuur uitspreken op papier. Nog dertig jaar erbij, dat zou mooi zijn."

Mathilde van Ravensberg

De handen en het hoofd doen het nog prima. En dus tekent en schildert Marjolein Bastin met gemak tien uur op een dag, desnoods zeven dagen in de week. In haar heerlijke werkkamer in Wekerom met zicht op de tuin waar spechten, appelvinken en staartmezen snoepen van het vogelvoer, praten we eerlijk over ouder worden.

Hoe ze tot haar passie voor natuurtekenen kwam, dochter was van de schrijver van de televisieserie Swiebertje, getrouwd is met haar grote liefde Gaston Bastin, deze verhalen heeft ze al zo vaak verteld. Dat de jaren gaan tellen, wekt een heilige ijver in haar op. ,,75 denk ik en ik wil nog zoveel tekenen. Er is nog zoveel moois in de natuur, dat moet ik nog vastleggen."

GEWOON VERLIEFD Dat moeten legt ze zichzelf op. Dat hoeft van niemand. Met een collectie van ruim 5.000 aquarellen zou menig tekenaar tevreden zijn en het penseel in de wilgen hangen; Bastin niet. ,,Ik sta voor een berm en zie boterbloemen en koekoeksbloemen. Dat beeld is zo mooi, daar ben ik gewoon verliefd op."

FOTO-ALBUM Ze slaat het decor op in haar hoofd en binnen vijf dagen staat het op papier. ,,Als ik dan later weer naar die tekening kijk, komt het verrukte gevoel van dat moment weer helemaal terug. Bladeren door haar indrukwekkende map met tekeningen heeft veel weg van het doorkijken van een fotoalbum'', legt ze uit. Bij iedere tekening komen de herinneringen terug.

DELEN Hele generaties zijn groot geworden met Marjolein Bastin. Al bijna 45 jaar tekent ze voor het vrouwenblad Libelle. Versierde een compleet warenhuis aan spulletjes voor huis en tuin met haar verfijnde natuurillustraties. Decoreerde agenda's, kalenders, notitieblokjes, postpapier, dekbedden, gordijnen, behang. Je kunt het zo gek niet bedenken. ,,Ik wil mijn liefde voor de natuur delen, delen en nog eens delen."

AMERIKA Nadat ze ontdekt werd door het Amerikaanse kaartenlabel Hallmark, namen haar tekeningen ook een vlucht wereldwijd. Haar zoon Mischa is inmiddels haar license-agent en behartigt vanuit Amerika de belangen van haar producties. Het werk levert haar geld op, daarover is ze heel eerlijk. Daardoor was ze in staat om huizen te kopen op favoriete plekjes in meerdere landen. Alleen om daar te genieten van de natuur, want bezit geeft ook zorgen, zegt ze. ,,Het moet worden onderhouden als je er niet bent." Toch weet ze zeker dat ze ook had getekend als niemand interesse had in haar tekeningen.

BASIS ,,Al zou het bij wijze van spreken in een simpele caravan zijn geweest, nou ja wel met een goede douche en verwarming dan, had ik nog getekend." Ondanks de vele mooie plekjes die ze inmiddels gezien heeft in de wereld, is ze op de Immenkamp in Wekerom het gelukkigst. ,,Ik kom er steeds meer achter dat hier mijn basis ligt." Bastin weet het ook zeker: dit is de plek waar ze oud wil worden. In dit huis zijn de kinderen van het gezin Bastin opgegroeid. En de Veluwe, het is de lucht van het bos dat haar altijd weer een gevoel van thuiskomen geeft.

GEWOON MARJOLEIN Iemand met zo'n imperium, dan word je toch een beetje zenuwachtig voor de eerste ontmoeting. Niet nodig. Bastin is zo ontwapend bescheiden, ze is zelf net zo zenuwachtig voor het interview. ,,Ik ben gewoon Marjolein die toevallig goed kan tekenen", zei ze bij de eerste keer. Inmiddels is dit onze tweede afspraak en is zij in ieder geval niet zenuwachtig meer. ,,Ik ken je nu", lacht ze. ,,Ik voel me snel onzeker bij mensen die ik niet ken. Als ik ergens moet signeren, vind ik dat doodeng. Hallmark Amerika wilde een filmpje van me maken. Ik moest schilderen terwijl de camera over mijn schouder meekeek. Vreselijk. Dan kan ik alleen maar denken aan welke spannende streek ik nu weer moet maken met mijn penseel."

Sociaal moeten zijn, dat kost haar gewoon veel energie. ,,Laat mij maar op de achtergrond. Lekker achter de gordijnen schilderen. De mensen hoeven niet zo nodig te weten dat ik het heb geschilderd. Ik vind het belangrijker dat ze worden geïnspireerd door de tekeningen. Dat ze ook gaan letten op de kleine dingetjes in de natuur en daarvan genieten. En merken hoe gelukkig je daarvan kunt worden."

EIGEN LEVEN Als Bastin dan een wens mag uitspreken over wat er met haar tekeningen gebeurt als ze er niet meer is, dan hoopt ze dat deze nog generaties lang mensen mogen aanraken. ,,Ik hoop dat ze een eigen leven gaan leiden. Mogelijk kunnen ze ergens hangen in een natuurgebied. Ze moeten wel blijven leven, ademen en niet ergens in een brandkast belanden. Al mijn liefde zit in mijn tekeningen. Ik hoop dat mensen hierdoor blijven voelen dat iemand heel veel van de natuur heeft gehouden."

WERKEZEL Zelf omschrijft ze haar werk niet als kunst. ,,Och ik heb een klein beetje talent. Verder is het een kwestie van ijzeren wil, niet opgeven, gewoon blijven produceren. Ik ben een werkezel. Tijd voor tutten gun ik mezelf niet." Vriendinnenleut, een bakje koffie en dan een beetje babbelen, ze heeft er zelfs geen behoefte aan. ,,Ik heb een goede vriendin. Die laat ik dan overkomen naar ons huis in Amerika en dan zit ze naast me met een bak koffie terwijl ik teken." Typisch Bastin, ze laat geen minuut van haar kostbaar wordende tijd verloren gaan. ,,Ik wil altijd blijven tekenen. Het liefst tot ik honderd ben, of ruim daarover.''

'TE OUD' Ze kan niet begrijpen dat er ouderen zijn die roepen dat ze 'te oud zijn voor dingen' ,,Je blijft fit door interesse te tonen voor de dingen van het leven. Hobby's helpen daarbij om actief te blijven met je hoofd. En blijf de taal van de jeugd begrijpen en desnoods spreken. Ik gebruik af en toe dezelfde scheldwoorden als mijn kleinkinderen. 75 jaar, ach ik voel daar niks bij. In mijn hoofd ben ik nog net zo jong als toen ik kind was. Wat ik wel merk is dat ik dankbaarder geworden ben voor heel veel dingen. Als ik een extract maak uit mijn hele lange leven merk ik dat 'buiten zijn' het belangrijkste is." Op haar verjaardag staat een tochtje over de hei gepland, in een rijtuig van haar dochter Sanna. Familie en beste vriendin stappen in. ,,Lekker picknicken met elkaar. Geen groot feest hoor, ik hecht niet zo aan feestjes."

TENTOONSTELLING Op 29 september opent het Noord-Veluws Museum in Nunspeet een grote overzichtstentoonstelling van haar werk. Zo'n zestig van de mooiste werken heeft ze zelf uitgezocht. ,,Het leuke van zo'n tentoonstelling is dat alles bij elkaar hangt. Dan denk ik wel: 'Jeminee, dat mens heeft wat bij elkaar getekend.' Dat geeft me wel een bijzonder gevoel van rijkdom."

Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie