Kerkkrokodil

31 oktober 2018 om 08:44 Lokaal/Column

De kerkverlating is wereldwijd in veel gemeentes groot. Zo zag ik dat een priester in het Russische Lomonosov - in een verwoede poging het tij te keren - zelfs een dierentuin is begonnen, om zijn schaapjes naar de mis te lokken. Ik mag toch hopen dat ze niet te dicht in de buurt komen van de krokodil die ik daar zag. Want dan is het 'hap-slik-weg'. Zit je weer zonder klandizie.

Dan lijkt het me iets beter om in de voetsporen van frere Roger sfeervolle Taizédiensten te houden, zoals die in de Beatrixkerk in Ede al jaren plaatsvinden. Ze voorzien in een bezinnende behoefte, zodat die nu ook doordeweeks met kaarsjes en fraaie muziek plaats gaan vinden in de Paduakerk. Het lijkt me in elk geval een vredig tegenwicht op berichten over leiders en volgers die haat zaaien en leugens de wereld in slingeren, met alle gewelddadige gevolgen van dien.

Ook onze eigen burgervader René Verhulst voelt zich blijkbaar thuis in gebedshuizen. Zo was hij net nog in een Lunterse kerk om samen met de predikant beter zicht te krijgen op hoe we als mensen soms 'verblind' raken door alles om ons heen.

In de gemeente Ede 'draaien' de meeste kerken nog wel redelijk. Het lijkt nog niet nodig om wanhopig je toevlucht te nemen tot reptielen en stokstaartjes. Zo sloopt een Lunterse kerk nu zelfs een kerkgebouw dat - op het eerste oog - nog niet bepaald op instorten stond, terwijl er intussen reeds een kolos van een nieuw gebouw langs de Westzoom verrees. Het mag wat kosten.

De vraag is wat we in kerken zoeken en vinden. Zo ontstaan er in diverse Edese wijken kleine gemeenschappen waar gelovige en niet-gelovige mensen elkaar opzoeken. Voor inspiratie en persoonlijk contact met elkaar. Zonder schildpad of leguaan. 'See ya later alligator!'

Freek Wolff

Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie