Klimaatkloof (deel 2)

Een tweede column over hetzelfde onderwerp doe ik niet vaak. Alleen wanneer een verhaal problemen oplevert, dan wil je het nog graag een keer uitleggen. Of als je veel reacties krijgt. Hier is dat laatste het geval. U reageerde veel, ook al omdat ik over de klimaatkloof wat gezegd heb in mijn nieuwjaarstoespraak tijdens de receptie van de gemeente Ede.

Zeer herkenbaar, zeiden de meesten. Politici praten op televisie over akkoorden van Parijs, maar wat betekent dat voor mijn cv-ketel. Ik moet een duurdere kopen, terwijl de vervuilende vrachtschepen gewoon blijven varen. En, ik wil ook wel zonnepanelen, maar eerst maar eens een betaalbaar huis. ,,Maak iets groots, klein", reageerde iemand. Dan is het ook uit te leggen. ,,Het is zo extreem", vond een ander. Je bent ecofreak of klimaatscepticus, dus alles of niets. Er lijkt niks tussenin te zijn. En daar ligt volgens mij een oplossing en voorkomt column klimaatkloof 3.

Iedereen wil een bijdrage leveren aan klimaatmaatregelen. Men voelt zich verantwoordelijk voor de komende generaties. Maar dat wel, naar vermogen en in verhouding. Wanneer jij hoort dat je dieselauto van 15.000 euro niet meer mag en leest dat een Tesla van een ton wordt gesubsidieerd, dan is er geen prikkel om in te ruilen.

Daar zit toch iets tussenin? Maak het klein, leg het uit. Bedenk prikkels, belast vervuilers en gebruik dat geld om de cv-ketel of warmtepomp goedkoper te maken. Econoom Frank Kalshoven stelde in de Volkskrant voor om vanwege de schadelijke effecten van vuurwerk voor de gezondheid en milieu een vuurwerkbelasting in te voeren. Soort accijns op vuurwerk. Waarom moeten alle burgers meebetalen aan de schade. In dat licht: de vervuiler betaalt, grote dus meer dan kleine. En dat is nu niet zo.