'Gevaar'

Wat een verdriet! Een jong meisje liet maandag het leven nadat een gestoorde man haar in Utrecht had neergeschoten. Een man met een jong gezin trof het zelfde lot. Iemand die ik goed ken, gaf op dat moment les op een basisschool een paar straten verderop. Na de chaotische berichten houd je je hart vast wat er die dag allemaal nog staat te gebeuren. Ik word al misselijk bij alleen de gedachte… Op het vreselijke incident zelf na, liep het 'verder' gelukkig met een sisser af.

Maar de impact op Utrechtenaren was aanzienlijk, als het gaat om hun gevoel voor veiligheid. In genoemde school moesten de kinderen eerst binnen blijven en aan het eind van de dag stuk voor stuk persoonlijk door hun ouders opgehaald worden.

Leven en dood, ze liggen soms veel dichter bij elkaar dan we zelf beseffen. Tegelijk gaat ons bestaan 'gewoon' door. En wordt het voorjaar. Tijd om dinsdag eindelijk het graf van mijn ouders eens fatsoenlijk op te knappen. Want als je dat zelf niet doet, gaat de gemeente dit doen, 'in verband met het voorkomen van gevaar voor derden'. Nou vraag ik me af wat er voor ernstigs kan gebeuren als een grafsteen schuin ligt, maar goed. Je betaalt flink voor de plek, maar vervolgens ben je verplicht je te houden aan het beheerregime en moet je nog extra betalen als je het rechtleggen door ambtenaren laat doen. Beetje merkwaardig. Als je voortdurend in gebreke blijft, kan de gemeente de grafsteen zelfs ruimen.

Dus was een goede vriend zo sympathiek om me te helpen bij een poetsbeurt en wat zand onder de zware steen te schuiven. Want je wilt geen 'gevaar voor derden' en een respectvolle laatste rustplaats voor je ouders. ,,Graaf je niet te diep? Anders kom je nog op het lijk", flapte een schoffelende beheerder eruit toen ik wat zand schepte om de steen te kunnen liften. Ach, ik vergeef de man zijn onbehouden galgenhumor maar. Want we werden daarna fideel geholpen om de renovatie te realiseren. En elkaar in de haren vliegen, lost niks op. Dat gaat van kwaad tot erger.

Freek Wolff