Een voorlopig afscheid van een 'kind van de club'

EDE Met een grote glimlach sierde de Edese Nina ten Broek nog geen twee jaar geleden de sportpagina's van deze krant. Ze had een karrenvracht aan medailles gewonnen met Polar Bears, Oranje onder 17 en Oranje onder 20. Nu, twee jaar en weer twee hoofdprijzen verder, waagt de waterpoloster de sprong in het diepe. Ze vertrekt naar de Italiaanse subtopper Rari Nantes Florentia, met in haar achterhoofd de grote Olympische droom van 'Parijs 2024'.

Boy Imminck

Ten Broek, net achttien geworden, is één van de blikvangers in het vrouwenteam van Polar Bears. Ze debuteerde op 16-jarige leeftijd in Oranje en zelfs al als 14-jarige in het 'gouden' team van de Griekse trainer Evangelos Doudesis bij Polar Bears. Met een team vol doorgebroken jeugdspelers maakte Ten Broek de wederopstanding van het Edese vrouwenteam mee. Ze haalde de afgelopen drie seizoen de finale om de landstitel. Vorig jaar grepen de Berinnen goud. De beslissende strafworp in het tweede finaleduel kwam van de hand van Ten Broek. Maar nu is het Polar Bears-avontuur voorlopig ten einde en wacht een nieuw avontuur in een volledig vreemde stad bij een voor haar nog vrij onbekende club. ,,Ik ben me er bewust van dat ik op jonge leeftijd vertrek, maar het is een doordachte keuze'', zegt Ten Broek. ,,Ik wilde verandering en moet mezelf ook blijven uitdagen. Daarom is dit het allerbeste voor mijn progressie en carrière.''

Maar het afscheid van Ede en Polar Bears doet toch een beetje pijn. ,,Polar Bears is mijn tweede huis. Ik speel hier waterpolo sinds ik me kan herinneren. Volgens mij was ik vijf toen ik begon. Daarna heb ik alle jeugdteams doorlopen en kwam ik in het eerste.'' Ook menig zaterdagavond bracht ze voor de gezelligheid door in zwembad De Peppel, vaak vergezeld door ouders Sander ten Broek en Erna van Dorp die eveneens het eerste van Polar Bears haalden. ,,Ze vinden het super leuk voor me dat ik naar Florence vertrek. Natuurlijk vinden ook zij het best vroeg, maar ze staan volledig achter me. Dat is fijn.''

De stap naar Florence kwam niet zomaar tot stand, er ging een hoop denk- en praatwerk aan vooraf. ,,Het begon in december al een beetje te knagen. Ik was druk voor school, waar ik voor mijn vwo-examen stond. Daarnaast trainde ik volop. Bij Polar Bears en in Zeist bij Oranje. In die periode kwam de gedachte aan iets nieuws al wel bij me op, maar heb ik verder geen stappen ondernomen.'' Wel praatte Ten Broek veel met haar coach bij Polar Bears, Evangelos Doudesis. ,,We hebben het gehad over de keuze voor een buitenlandse club, het spelen in een andere omgeving en de uitdaging die daarbij hoort. Het contact met Florentia werd vervolgens gelegd door de keepertrainer van Oranje, Gianluca Sattolo. Hij kende wat mensen bij die club.'' Naast interesse uit Florence waren er ook contacten een andere Italiaanse en een Franse club. Maar het werd Florentia, de club uit de stad van de befaamde Dom, Michelangelo en de Ponte Vecchio. ,,Ik had direct een goed gevoel na het gesprek met de nieuwe trainster van die club, Aleksandra Cotti. Zij won met Italië zilver op de Olympische Spelen van Rio in 2016. Ik denk dat ik veel van haar kan leren, maar ook van de Italiaanse competitie. Het spel is daar veel feller en gemener. Ik wil dat meemaken en mezelf erdoor verbeteren.''

ORANJE De drang naar verbetering en uitdaging brengt het 'kind van Polar Bears' dus in Italië. Ze wil bepalender worden in Toscane. Consequentie daarvan is dat ze niet meer in Zeist met Oranje traint. 'Uit beeld raken' ligt hierdoor wellicht op de loer, terwijl juist de Olympische Spelen van 2024 in Parijs een reden is om te vertrekken bij Polar Bears. ,,Ik neem een gok, maar wel een doordachte'', zegt Ten Broek hierover. ,,Voordat ik besloot om te vertrekken heb ik ook met bondscoach Arno Havenga gesproken. Hij wenste me succes en vond het een mooie kans om ervaring op te doen. Uit beeld raak ik niet. Met Oranje onder 19 en onder 20 speel ik de komende twee jaar nog toernooien. Buiten dat zit ik niet aan de andere kant van de wereld. Mijn contract is voor de duur van één jaar. Gaat het goed en bevalt het, dan sluit ik een langer verblijf niet uit.''

Hoewel het nu nog ver weg lijkt, is een terugkeer bij Polar Bears voor de 18-jarige speelster altijd dichtbij. ,,Ik kom ooit terug hoor. Je weet nooit hoe zaken lopen, maar ik kan me niet voorstellen dat ik in Nederland voor een andere club dan Polar Bears speel. De club is als een tweede familie.''