Afbeelding
Ted Walker
Column

Soldaatje

28 augustus 2019 om 20:11 Lokaal/Column

Cowboytje en Indiaantje spelen, dat was bij mij favoriet zo'n 52 jaar geleden. De hoed, de sheriff-ster, de riem, holster met pistool of een pak met franje, een verentooi en natuurlijk pijl en boog sprak enorm tot de verbeelding. Je had in je spel als kind een romantisch en onoverwinnelijk gevoel. Want natuurlijk was jij als held de slechterik altijd de baas.

Ook soldaten met helmen en mitrailleurs vond ik mooi, maar die hadden niet mijn voorkeur. Later tijdens mijn militaire dienstplicht werd ik met mijn neus op de harde feiten gedrukt. Pluspunt was dat je met medesoldaten uit andere delen van het land - met soms een hele andere cultuur - toch een kameraadschap opbouwde. Maar tegelijk voelde je de duistere ondertoon wanneer het echt oorlog zou worden. Tijdens lange winterse oefeningen waren kou, slaapgebrek en vermoeidheid al zéér taaie aspecten. Laat staan dat het menens werd en dat er gewonden en doden zouden vallen. Sommige films geven je daarvan ook een inkijkje ('Saving private Ryan' bijvoorbeeld).

Daarom is het respect dat we voor gevallen militairen tonen op z'n plaats. Binnenkort bij de Airborne-herdenking en afgelopen zaterdag tijdens 'Wings of Freedom'. Toch voelde ik daar een huivering bij het zien van kinderen in soldatenpakjes. Je denkt: 'Laten we hopen dat je spel nooit realiteit wordt'. Maar misschien kunnen we al meer op deze knaapjes bouwen dan op iets oudere kleine mannetjes die we op een Heideweekpodium hijsen om brallend in de schijnwerpers te staan. Want met een tas vol drugs, lachgas en alcohol ga je de oorlog niet winnen.

Freek Wolff

Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie