'Droevig en boos door bomenkap'

EDE Er zijn altijd dingen waar je droevig van wordt. Vaak zijn dat dingen die sterk van de persoon afhankelijk zijn. De één heeft het bij de aanblik van een dood egeltje en een ander van een verdronken jonge vogel in de vijver. Ik heb het eigenlijk bij beide voorbeelden wel. Toch is er nog iets waar ik droevig van word. Of boos. Of vol onbegrip.

Michael de Vries

Vroeger, toen ik net begon als natuurliefhebber en ik met mijn verrekijker door de bossen struinde, waarbij het opschrijfboekje en een potlood niet ontbraken om de getelde vogels te noteren, kwam ik ze weleens tegen: opgestapelde boomstammen. Een klein gedeelte van een bosperceel was gekapt om de jonge bomen een kans te geven zich te ontwikkelen. Ik vond dat nooit zo erg, zolang de bomen maar niet gekapt waren in het broedseizoen.
Sterker nog: toen ik jaren later de opleiding bos- en natuurbeheer ging doen, liep ik tijdens cursussen zelf met een motorzaag in mijn hand. Ik maakte me niet druk om die paar omgezaagde bomen.
Als ik dan thuiskwam en het contrast zag met de massale bomenkap in het Amazonegebied schrok ik wel. Wat dáár gebeurde, sloeg echt alles. Langs de weg lieten ze een dunne strook bomen staan, zodat er op het eerste oog een bos leek te staan, maar alles daarachter werd neergehaald.

HYPOCRIET Het is nu 2020. Al jaren zie ik dat de hoeveelheid omgezaagde bomen in de bossen toeneemt. Of ik nu bij de Sysselt, de Edese bossen of bij Planken Wambuis kom, soms zie ik meer bomen liggen dan staan. Alsof je door de liggende bomen het bos niet meer ziet.
En de vergelijking met het Amazonegebied? Inmiddels is de bomenkap in ons land procentueel gezien groter dan daar. Ruim groter zelfs...
Dus qua percentage wordt in ons land véél meer gekapt dan in het Amazonegebied. Iets om over na te denken, toch?
Is het niet heel hypocriet om maar telkens met ons vingertje te wijzen dat zíj het dáár verkeerd doen? Moeten we ons niet meer achter de oren krabben dat wíj het hier aan het verknallen zijn?

VAAK TE LAAT Gelukkig zie ik een kentering in het gedrag van mensen. Was ik enkele jaren geleden één van de weinigen die hierover iets schreef of zei en werd ik dan vooral als 'geitenwollensokkentype' gezien, inmiddels zie ik dat veel meer mensen zich zorgen beginnen te maken. En die verandering is goed. Maar of we er iets mee zullen bereiken? Vaak komt het besef te laat. Laten we hopen dat we in de toekomst geen boekjes nodig hebben om aan de nieuwe generaties uit te leggen wat we vroeger een bos noemden.