ChristenUnie versus Burgerbelangen over opvang kinderen vluchtelingen

EDE Op verzoek van EdeDorp.nl, een platform voor kritische bewoners, geven raadsleden Dirjanne van Drongelen (ChristenUnie) en Natasja Peters (Burgerbelangen) een toelichting op hun visie over de opvang van vluchtelingenkinderen. Ede Stad.nl plaatst deze bijdragen om het lokale debat te stimuleren. 

Dirjanne van Drongelen (ChristenUnie): 'Solidariteit binnen de lijntjes'

Mijn dochter wordt deze maand zes jaar. Terwijl ik dit typ, zit ze met een volle buik gedoucht en wel te spelen. In vrijheid en veiligheid. En als ze straks buiten is geweest, wast ze netjes haar handen, zoals dat er niet alleen thuis, maar voor half maart ook op school en bij de kinderopvang, is ingestampt.

Dat mijn dochter bijna zes wordt, herinnerd me aan het feit dat het deze week zes jaar geleden is dat ik politiek actief werd in Ede. Hoogzwanger startte ik als fractievolger om nog geen jaar later geïnstalleerd te worden als raadslid. Vol goede moed om een stem te geven aan de idealen waar ik mijzelf, en anderen met mij, in herken.

IDEALEN Begin maart van dit jaar deden Stichting Vluchteling, VluchtelingenWerk Nederland en Defence for Children een oproep aan Nederlandse gemeenten om 500 alleenstaande kwetsbare vluchtelingenkinderen op te vangen. Een ‘Coalition of the Willing’, waar gemeenten zich bij aan kunnen sluiten, zou het kabinet in beweging moeten krijgen om, inmiddels in navolging van andere Europese landen, deze kinderen een veilige plek te bieden in Nederland. Een oproep die rechtstreeks raakt aan de idealen waar ik voor sta. En dat het niet per se om mijn idealen gaat, blijkt wel uit de reacties die we als ChristenUnie kregen.

We hadden het mooi bedacht: we polsten wat partijen en stelden met een aantal daarvan mondelinge vragen. Het college zou positief antwoorden en Ede zou zich aansluiten bij de rij van andere gemeenten die zich al uit hadden gesproken.

Maar het liep anders. De raadsvergadering werd afgelast, de vragen werden schriftelijk in plaats van mondeling gesteld en het antwoord van het college kwam pas een maand later: negatief. Geen taak van de lokale overheid, zei het college onder meer, de opvang van vluchtelingen is een landelijke aangelegenheid.

BELANGENAFWEGING Je kunt je natuurlijk beroepen op rollen en verantwoordelijkheden en het lijkt er hier op dat procesargumenten de doorslag hebben gegeven om de oproep niet te steunen. Maar soms gebeuren er dingen in de wereld waarbij je je kunt afvragen of het doel op zich of het proces je afweging zou moeten bepalen. En die belangenafweging is precies wat politiek is.

De gemeenteraad heeft zich overigens nog niet direct uitgesproken over het al dan niet aansluiten bij de ‘Coalition of the Willing’. Op Twitter is al wat te lezen over afwegingen van verschillende partijen en sommige standpunten laten zich überhaupt wel raden.

REKENSOM De hulporganisaties vragen Nederland 500 van deze kinderen op te nemen. Een kleine rekensom geeft aan dat als 50 gemeenten – van de 355 gemeenten in Nederland (!) – hieraan bijdragen, het gaat om de opvang van 10 kinderen per gemeente. Je hoeft geen grote idealen te hebben om te bedenken dat we dat in Ede zouden moeten kunnen.

Ik kijk naar mijn dochter en denk aan de kinderen die op de Griekse eilanden vastzitten. Zonder vrijheid en veiligheid. Met beperkte mogelijkheden om hun handen te wassen en al helemaal geen school of kinderopvang om ze dat te leren. Alle procesargumenten over rollen en verantwoordelijkheden vallen dan weg.

Wat overblijft, is het rechtstreekse verzoek aan ons als gemeente, waar ik als gemeenteraadslid onderdeel van uitmaak, en mijn idealen om daar waar nodig van betekenis te zijn.

Natasja Peters (Burgerbelangen): 'Makkelijk scoren met barmhartige woorden'

Onlangs vroeg een minderheid van de Edese gemeenteraad, onder leiding van de barmhartige ChristenUnie, het college van B&W om open te staan voor de opvang van vluchtelingenkinderen uit Griekenland. Het college was kort en bondig, burgemeester en wethouders willen niet handelen los van landelijk beleid. Geheel terecht, het is aan de Tweede Kamer.

Het asielgedram ging verder op Twitter middels een ‘schrijnend’ filmpje, waarin collega-raadslid Van Drongelen (ChristenUnie) haar teleurstelling uitsprak. Dat resulteerde in een column van Jolmer Winkel, die zijn sentimenten voor deze partij over het algemeen niet onder stoelen of banken steekt. Men werd direct opgehemeld tot een ‘coalitie der barmhartigheid’. SGP en CDA werden met hun ideologie en identiteit in het verdomhoekje gedreven. Kortom, de welbekende morele chantage, doe je niet mee dan ben je harteloos. Tenenkrommend!

MORELE BORSTKLOPPERIJ Nee, het Edese college is niet harteloos. Net zomin als de fracties die niet aan deze poppenkast meedoen, om welke reden dan ook, zoals mijn eigen fractie Burgerbelangen. Niet iedereen heeft de drang om verheven te worden tot barmhartige Samaritaan op basis van louter woorden. Het gaat ook helemaal niet meer om daden, maar om het uitspreken ervan met de vluchteling als het lijdend voorwerp. Het opzichtig etaleren van goedheid, morele borstklopperij en ijdelheid pur sang. Zie ons goed zijn.

Het is liefde die de barmhartige Samaritaan zelf niets kost. Mooie woorden verkopen, terwijl men de rekening bij de anderen in de maatschappij neerlegt. Sociale huurwoningen worden met voorrang vergeven aan grote aantallen nieuwkomers, voor wie ook nog eens alles wordt geregeld, terwijl de middenklasse steeds meer in armoede leeft en nergens voor in aanmerking komt. Hier heeft de gemiddelde elitaire GroenLinkser geen last van. Het is duidelijk dat de rekening straks bij de werkende burger wordt neergelegd. Daarbij is de verwachting dat het begrotingstekort door de coronacrisis zal oplopen tot 92 miljard euro en heeft de huidige situatie ook gevolgen voor veel mensen die geen inkomen meer hebben vanwege deze crisis. Laten wij ons eerst maar eens bekommeren om de kwetsbare mensen in ons eigen land.

NUCHTER VERSTAND Mateloos heb ik mij geërgerd aan de vele linkse voorstanders tijdens de azc-discussie een aantal jaren geleden in Ede, terwijl zij zelf geen asielzoekerscentrum in hun eigen buurt wilden hebben of de openlijke deugers die vervolgens zelf wegtrekken uit de probleemwijken. Ondertussen blijven zij mooie woorden preken. 

De mensen die tegen massale immigratie zijn, zijn noch harteloos of racistisch. Zij gebruiken het nuchtere verstand en constateren dat we niet onbeperkt hiermee kunnen doorgaan. Zij sluiten hun ogen niet voor de problemen die er zijn, maar hebben het lef om ze uit te spreken. Over de hele wereld zijn er plekken met kwetsbare kinderen, denk maar aan kinderhandel, seksuele uitbuiting en kinderarbeid, zoals bijvoorbeeld in de Filipijnen. Deze problemen zijn niet geheel op te lossen en deze lossen we ook niet op door iedereen massaal hierheen te halen.

In maart begon het getouwtrek al om wie het meest barmhartig is. Jesse Klaver schreef dat het kabinet kwetsbare kinderen de rug toekeert. Toen brak mijn klomp. Pardon, de rug toekeren? Het zijn verdorie hun eigen ouders die ervoor gekozen hebben om hen de rug toe te keren door ze moederziel alleen met vreemde smokkelaars vooruit te laten reizen met alle gevaren van dien. En waarom? Omdat zij over de rug van hun kinderen, die meer kans maken op een asielvergunning, rekenen op gezinshereniging! Noch barmhartig, noch verantwoordelijk, maar puur uit eigenbelang!

OVERLAST Zullen deze ouders in ons land dan wel de verantwoordelijkheid voor hun kinderen nemen en zelfvoorzienend zijn? Nee! Cijfers wijzen uit dat de meerderheid levenslang van een bijstandsuitkering leeft en laten we het dan nog maar niet hebben over de toename van asielcriminaliteit of de overlast op straat of wijken die in getto’s veranderen, omdat men onze cultuur niet accepteert. Wat te denken van de aanzuigende werking van nog meer kinderen die door hun ouders alleen de wereld over zullen moeten reizen met alle gevaren van dien. Hoe humaan is dat?

Bovendien is de ChristenUnie überhaupt niet meer serieus te nemen nadat zij de uitzetting van Armenen, die in eigen land veilig zijn, wilde voorkomen. Hier is ons vluchtelingenverdrag niet voor. Bovendien ondermijnt zulks het draagvlak voor mensen die echt hulp nodig hebben. Het asielsysteem is verrot en zo lek als een mandje. De asielindustrie vaart in elk geval wel bij eventuele uitvoering van dergelijke oproepen, zoals verschillende Edese fracties wensen.

DADEN Tot slot, de weldoeners hebben dus makkelijk praten, maar waar blijven hun daadwerkelijke daden? Ik zie wel wat in een intekenlijst van de barmhartigen onder ons. Diegenen die dan ook daadwerkelijk een plek (in hun eigen woning) bieden voor deze kinderen en daarnaast ruimte vrijhouden voor de ouders, want die krijgen we er namelijk gratis bij. Daarnaast is men uiteraard ook verantwoordelijk voor de kosten van deze nieuwe ‘gezinsleden’. Dat wordt ook geacht van inwoners die uit liefde iemand naar Nederland halen. Ik ben benieuwd hoe lang deze lijst gaat worden en wie zich echt barmhartige Samaritaan mag noemen.

Reageren? Stuur een mail naar ede.stad@bdu.nl.. Meer columns op ededorp.nl.