Ruth van Swaay is samenlevingscoach bij Malkander in Ede.
Ruth van Swaay is samenlevingscoach bij Malkander in Ede. Malkander

Brieven Malkander-coaches (7): 'Kunstwerken stellen me gerust'

23 mei 2020 om 14:19 Corona

EDE Lisan Verboom en Ruth van Swaay zijn collega's bij welzijnsorganisatie Malkander. Allebei zijn ze samenlevingscoach. Lisan in Ede en Ruth in de dorpen van de gemeente Ede.

,,Een samenlevingscoach richt zich met name op collectieve wensen, activiteiten en processen in wijken en dorpen'', leggen Lisan en Ruth uit. ,,Door zichtbaar te zijn in een wijk of dorp weten bewoners ons te vinden en halen wij ook de vragen op. Vanuit deze startpositie kijken wij samen hoe we de vraag collectief kunnen maken. Kerntaken zijn het verbinden van mensen en organisaties; dit vanuit onze expertise en gesprekken die we voeren in de wijk.''

Sociaal werkers zijn aangemerkt als cruciaal beroep. Dat betekent dat Lisan en Ruth juist ook in de coronacrisis van wezenlijk belang kunnen zijn. In deze briefwisseling schrijven ze naar elkaar over deze intensieve en allesbepalende periode. Hieronder de zevende brief, van Ruth aan Lisan.

Ede, 22 mei 2020
Lieve Lisan,

Hartelijk dank voor je openhartige brief. Ik vond het een heel intiem verhaal, dat je met me deelde.
Het spijt me dat ik nog niet antwoordde, geloof me, dat is geen onwil. We spraken af elkaar eens in de week te schrijven, maar meestal heb ik meer dan drie dagen nodig voor een antwoord. Als ik het 'moet', blijft het papier meestal leeg. Pas als ik met de honden door het bos scharrel of soep sta te koken, en nergens echt over nadenk, valt een idee me toe.

Onze brieven lijken op een zoektocht. 

In onze gedachten onderzoeken we fenomenen die bij mensen (en ik vermoed ook bij dieren) horen: samen, aanraken, veiligheid, alleen, dreiging, voelen…. Weet je wat ik daaraan zo grappig vind, dat we schrijven over zaken die zich in feite maar heel lastig onder woorden laten brengen. De radartjes in onze hersenen zijn keihard aan het werk in een poging ongrijpbare dingen begrijpelijk te maken. Snap je wat ik bedoel? Daarom besloot ik vandaag om, voor zover dat kan, me minder op taal te verlaten.

Ik ervaar het leven als een opgave die ik cadeau kreeg en die me regelmatig onzeker maakt.

Leven, waar ik de bedoeling niet van ken, dat onvoorspelbaar is, dat stuk kan gaan en pijn doen. En als ik eerlijk ben, lijkt de dood me verschrikkelijk; de dreiging van geen deelgenoot meer zijn. In dat raadsel dat het leven is, is er een aantal beelden - kunstwerken - die me telkens weer aanraken en geruststellen. Ze vertellen me over de grootsheid, pracht en onmetelijkheid der dingen. Ze helpen me om me tot die opgave te verhouden.


Collage Ruth van Swaay

Wat doen deze kunstwerken met mij?

Lichtstralen brengen de kleine kapel op een verlaten kazerneterrein tot leven en pijnlijke gedachten kan ik oprollen tot een zachte, ronde vorm van bramentakken. Hurkend op de dijk val ik stil tussen romige wolken en parelend water die elkaar ver voorbij de horizon ontmoeten, en in de kathedraal van populieren verlicht het knisperend blad en voedt me de geur van groen en aarde. Deze beelden geven me geen antwoorden of verklaringen, het is niet dat ik de dingen daardoor meer begrijp, maar troosten doen ze me altijd.

Ik denk dat troost bieden, zeker nu, een belangrijke waarde is in ons werk. 

Lisan, tot later weer,
liefs van Ruth

Reageren? Mail naar info@malkander-ede.nl

Lisan Verboom is samenlevingscoach bij Malkander in Ede.
Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie