‘Love is in the air’

Nog nooit heb in 56 jaar zolang op één dag op onze heide vertoefd.

Het begon al met een lastige rit op mijn reservefiets. Dat ding heeft maar één versnelling. Precies! De zwaarste dus. Als roker voel je je bij het Pannenkoekenhuis al misselijk, maar dan heb je ergste in ieder geval gehad.

Ware het niet dan ik halverwege Juffrouw Tok linksaf de Eder Heide weer moest volgen. Op zo’n moment overweeg je toch serieus te vragen of je misschien bij de burgemeester achterop mag. Desnoods op de stang, want dit was een kwelling.

Met heidetakken tussen de spaken viel de slechte voorbereiding direct op. Niet even de tankbanen aangeharkt, en overal schapenpoep.

En dan die Airshow. Wat een aanfluiting zeg, en dat geldt voor één toestel wel heel bijzonder. De toeschouwers hadden niet in de gaten dat het hele spektakel computergestuurd verliep. Ik weet het, want eerder die week waren ze volop aan het oefenen op zo’n heuveltje, iets verderop de Ginkelse Heide. Allemaal gasten met van die kastjes met een antenne erop. Dat moet ook wel, want u denkt toch niet dat het normaal is dat vliegtuigen zo dicht bij elkaar kunnen vliegen? U heeft zelf vast ook weleens gevlogen. Heeft u bij Transavia onderweg weleens naar een piloot van Arke kunnen zwaaien?

Goed, de Apache was wél echt. Maar die kortsluiting was nep! Trouwens, voelt u ook zo’n genegenheid voor ganzen. Een of andere infiltrant niet. Hij kwam de show verstoren op een ventilator met vleugels. Uitgerekend op het moment dat de ganzentrek begon. Keer op keer probeerde de Fransman deze natuurlijke gewoonte te dwarsbomen door zijn creatie tussen de formatie te manoeuvreren. Het was écht schande. Ik vermoed dat deze ‘brave borst’ zich na afloop niet in de VIP ruimte heeft laten zien.

Maar ondanks deze bedenkingen; de organisatie verdient een enorme pluim. Het was een top dag.

Op naar de editie van 2012, stel ik voor.

Henny Jansen