‘Ik stond ook met m’n poten in de modder’
24 november 2010 om 00:00 NieuwsHet vwo in Emmen, Europese bestuurskunde aan de universiteit in Enschede en in 2004 ingestroomd op de politieacademie. ,,Zo werd ik ‘blauw geverfd’, zoals we dat noemen. Ik kreeg de volledige status van het werk op straat.’’
door Freek Wolff
Schnoing begon in september 2005 bij de dienst verkeerspolitie in Assen van het Korps landelijke politiediensten (Klpd) in Almere. Haar politieopleiding genoot ze van 2004 tot 2005 in Almere, bij de regiopolitie Flevoland. ,,Daar heb ik echt het vak geleerd, dat je in uniform loopt en als zodanig wordt aangesproken. Wat doe je dan bij een vechtpartij? Ik was gewend dat vooral verbaal op te lossen, maar soms kan dat niet meer. Wat doet zoiets met je, ter plekke en daarna op het bureau?’’
Hierdoor leerde zij zich in te leven in wat collega’s meemaken. De nieuwe unit-chef zegt onder de indruk te zijn van het vakwerk van haar collega’s en ervaart dat ook in Ede. ,,Ik proef hier een enorme drive en energie. Zo van: het moet buiten gewoon veiliger worden. Het is aan mij om hen daarbij te faciliteren. Dat betekent ook persoonlijke zorg, door te luisteren en richting aan te geven.’’
Politiewerk zit in haar genen, vindt ze. ,,Als meisje wilde ik dit altijd al. Het is net een spannend meisjesboek.’’ Bij het Klpd mocht ze in het verkeer haar pit als ‘jonge hond’ afbouwen, ook op tactisch niveau. ,,Ook daar heb ik volop in het operationele werk gezeten.’’
In Ede valt ze met de neus in de boter als het gaat om overlast van jonge criminelen in de wijk Veldhuizen. Ze relativeert het aan de ene kant, door erop te wijzen dat ‘de jeugd van tegenwoordig’ van alle dagen is, maar is zich tevens bewust van de ernst. ,,We moeten dit samen met de gemeente en burgers oplossen. Wij kunnen aan de achterkant handhavend en repressief optreden, maar tegelijk moet je aan de voorkant de problemen uitdiepen. Dat doen we in samenwerking met het Veiligheidshuis en de zorgpartners.’’
Schnoing wijst erop dat die integrale aanpak niet direct zichtbaar is en dat de politie niet al haar tactische werk prijs kan geven. ,,Ik snap dat mensen soms denken: wat duurt het lang voordat raddraaiers worden opgepakt. Maar we leven niet in een politiestaat waar je iemand meteen achter de tralies kunt zetten. We zijn gebonden aan wetten en regels. Het dossier dat je bij justitie aanlevert, moet stevig zijn. Is het te dun, dan houdt het op.’’
Ze vindt dat burgers de politie vaak beoordelen op incidenten. ,,En waar mensen werken, worden fouten gemaakt. Maar wij willen ook boeven pakken.’’ De administratieve rompslomp en te weinig politiemensen vindt de nieuwe chef echter geen excuus voor minder goed werk op straat. ,,Je weet dat dit werk erbij hoort en we zijn zelf verantwoordelijk voor hoe we werken.’’
