Ede garnizoensplaats af: ‘De hele buurt heeft die dag vis gegeten’
15 december 2010 om 00:00 NieuwsVerzamelaars van kruiswoordpuzzels bezitten opeens collector items. Garnizoensplaats op de Veluwe, met drie letters. Over en uit. Het garnizoen marcheerde ruim een eeuw geleden de Edese straten binnen, om er nooit meer weg te gaan, dacht men.
door Henny Jansen
Na het verdwijnen van de dienstplicht stonden steeds meer gebouwen leeg. Duizenden en duizenden vertoefden tijdens hun ‘nummer’ in het Edese. Station Ede-Wageningen zullen ze nooit meer vergeten. En zeker niet op vrijdag, waar in de beginperiode het uniform in de trein al in de tas ging.
Ede geeft goed geboerd in die periode. ,,Het was een prachtige tijd”, herinnert Geert Hardeman zich. Burger weliswaar, maar nauw betrokken bij de kazernebewoners en hun karakters. ,,Ik begon in de spoelkeuken Na twee maandjes kwam er een plekje vrij in de officiers- en onderofficiersmess.”
,,Gewoon een goed restaurant”, kijkt de 63-jarige Edenaar terug. ,,Het was een hechte gemeenschap. Gemoedelijk, soms ongrijpbaar, maar nooit saai. En tijdens de hoogtijdagen zo’n 200 eters per dag. De Chinese rijsttafels waren gewild. Potje bier erbij natuurlijk. Het was een hele andere tijd. Alcohol hoorde daar bijvoorbeeld bij. En niet alleen ‘s avonds hoor. Je werd als burger goed behandeld, maar je had toch het gevoel er niet helemaal bij te horen.
,,Toch hielp je elkaar In het leger snel, en kon je altijd wel iets regelen”, glimlacht Hardeman. ,,Zo werden in de planning weleens foutjes gemaakt. Vishandel Rijsemus kwam een keer op een vrijdag 200 mooie moten vis afleveren. De inkoper had niet aan de ATV gedacht. Er ging niets in de kliko bij ons. Onze hele buurt heeft die dag vis gegeten.”
Sfeer was er volgens Geert Hardeman in dit kwajongensdorp altijd. ,,Ach ja, er gebeurde altijd wat. Die strijker op het toilet tijdens een grote boodschap zal ik niet snel vergeten. Of de koksmuts van een collega. Het was snikheet. De met aardbeienjam ingesmeerde muts droop naar wens. Niet alleen het weggeveegde zweet verspreidde zich.”
Hardeman heeft in de loop der jaren vele dienstplichtige hofmeesters voorbij zien komen. ,,Vooral sporters, voetballers. Hoe ze dat toch voor elkaar kregen? Brehler,Crüden, Andre van de Top, en hoe heet die rooie ook alweer? Oh ja, Dickie van Laar, maar ook een Hans Nieuwenburg.”
Toen het een stuk minder, verkaste Hardeman in een Cadi Volkswagen naar Schietkamp Harskamp. ,,Het was super in Ede. Alles kon daar. Er werd niet op geld gekeken. De Edese leveranciers en cafés zaten er goed mee. Man, en al die feesten. Er was altijd een overschot. Krap plannen was er niet bij. Er niets weg gooien. Ziekenhuispersoneel, brandweer en politie waren er blij mee. Maar goed, in Harskamp verkocht ik zomaar 200 broodjes worst op een dag. Militairen hebben altijd honger."
Foto:
Geert Hardeman: ,,Alles kon. Er werd niet op geld gekeken.”
