Geen vangkooi: ,,Het was geen onwil maar onmacht”

Moederpoes (4)

Vol verbazing lazen wij het stukje in de krant over een dierenarts en het asiel. Wij hebben, als kittenopvang gezin, hele andere ervaringen met de ‘Hof van Ede’.

Naar ons idee wordt er zorgvuldig en kundig met de dieren omgegaan. We zien- en ervaren tenminste niets anders en zijn er eerlijk gezegd van overtuigd dat dit stukje in jullie krant op een misverstand berust. Op dit moment hebben wij een nest van vijf moederloze kittens in huis. Wilt u meer weten of kijken hoe dat er aan toe gaat, dan bent u welkom.

Anneloes en Marla Leungen

Ellen van ‘t Veer

Tolhuislaan 7.

Moederpoes (slot)

Uit de ingezonden brieven van vorige week over ‘moederpoes’ viel de reactie van ds. J.J. Wijle mij in het bijzonder op.

Niet zo zeer door zijn daarin geëtaleerde dierenliefde, maar door de ‘eigenrichting’ van de dominee. Hij geloofde onvoorwaardelijk het verhaal van een inzendster die zich eerder had beklaagd dat zij zich door het dierenasiel Hof van Ede in de steek gelaten voelde.

Zij vroeg om een vangkooi om een moederpoes te kunnen herenigen met haar nest achtergelaten, pasgeboren katjes. De repliek van de beheerder van het dierenasiel verduidelijkte dat het geen onwil was maar onmacht. Alle vangkooien waren op dat moment uitgeleend.

Onze dominee had natuurlijk eerst even kunnen bellen naar het dierenasiel om te vragen hoe de vork werkelijk in de steel zat (wederhoor noemt men dat), dan was hij waarschijnlijk niet zo impulsief in de pen geklommen met zijn ‘oordeel’.

Tja, de tijden veranderen en wij

veranderen met ze mee. Toch moet ik eraan wennen dat in dit geval een geestelijk herder openlijk zijn oordeel al klaar heeft, dat meteen door de naakte feiten wordt achterhaald. Een incident, of toch iets van deze tijd?

Marcel Souman,

Bennekom.