Van de Weerd 65 jaar getrouwd

18 juli 2007 om 00:00 Nieuws

Bertha werd geboren in Bennekom en groeide daar op. Ze was gezinshulp, bejaardenhulp, kraamverzorgster en schonk bovendien koffie tijdens begrafenissen. Toen ze op 21-jarige leeftijd trouwde, verhuisde ze naar Ede.

Koetsier reed Edenaren naar huwelijk en graf EDE/RENSWOUDE - ,,Het is geven en nemen, zo is het toch?’’ Voor Bertha van de Weerd-Van Wagensveld (86) is het geheim van een 65-jarig huwelijk eenvoudig. Ze vierde zaterdag met haar man Jan van de Weerd (85) het diamanten jubileum. Nu sinds een jaar woonachtig in Renswoude, maar vanaf de trouwerij altijd Edenaren. Van de Weerd is vooral bekend als de man met de paarden voor zijn koetsen en wagens.

Jan werd geboren in de Doesburgerbuurt in een klein huisje, één van de zeven jongens, waar je nog sliep in een bedstee. ,,Het was vroeger wel een gezellige tijd’’, vindt hij. Zijn vader Rik had een stalhouderij. ,,Alles deden we met paarden. We vervoerden kolen en brachten stro naar Brombeek voor de bedden van militairen. In Utrecht haalden we lijken op. Toen ik dat voor het eerst deed kreeg ik de bibbers over mijn rug. Later wen je daar aan. Je wordt er hard in, het moest gebeuren.’’

Die laatste instelling had Van de Weerd zeker nodig tijdens de zes weken dat hij gesneuvelde Engelse militairen van de hei moest halen, in opdracht van de Duitsers. ,,Ze hadden daar soms al drie weken gelegen en stonken enorm. Er waren jongens die daar niet tegen konden. De Duitsers hadden het geld al van die lichamen afgeplukt. Ze moesen wel opgeruimd worden, anders bestond er een kans van een epidemie.’’

Vanaf de Slunterweg deed Jan zijn werk, zijn hele leven, inclusief ploegen op het land en het gras maaien. Het rijden met koetsen en wagens, als begrafenisondernemer, maar ook voor huwelijken en festiviteiten was echter zijn hoofdbedrijvigheid. Uit een oude doos komen de foto’s met paarden als Prins, Nellie, Benno, Grote Zwarte en Sampa. ,,Ja, ik was gek van paarden.’’ Mooi om te zien zijn de degelijke bokjassen met fraaie tressen, de witte handschoenen en de hoge hoeden op het hoofd. ,,De paarden verzorgen was veel werk. Zo moest je de manen mooi vlechten.’’ Van de Weerd bezat acht Landauers, twee trouwcoupés en twee lijkwagens.

Bertha vertelt dat haar man niet bang was tijdens de oorlog. ,,Hij was dag en nacht weg. Ik vond het maar niks en was blij als ik de wagen weer hoorde.’’ Dan had Jan de lichamen van de militairen in dekens gerold en gebracht naar een massagraf op de Kleine Ginkel. Later zijn die lijken naar Oosterbeek gebracht. De Edenaar herinnert zich ook dat een Oosterbeker die naast hem liep vanuit een vliegtuig werd doodgeschoten. ,,Die moest evacueren. Zijn vrouw zat op de wagen en had niets in de gaten toen het gebeurde.’’

Begin jaren zestig was hij zes weken lang koetsier voor de NCRV. Voor het radioprogramma ‘Man en paard’ reed hij door het hele land met bekende en onbekende Nederlanders, terwijl er interviews werden gedaan. Jan herinnert zich Willeke Alberti, Ria Valk en Harry de Groot met zijn accordeon.

Nu woont het echtpaar in de buurt van hun dochter Greet in Renswoude. ,,Het was even wennen, maar het bevalt hier goed.’’

Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie