Droge voeten

Het plan om deze zomer met vakantie naar Wales te gaan werd geschrapt. En dat was achteraf gezien niet zo'n gek besluit. Want om in dat land te komen, ligt de autoroute via het Engelse Cloucestershire voor de hand. En laat uit die omgeving nu de trieste beelden komen van een heuse 'zondvloed'. Groot Brittanië staat al niet zo bekend om het zonnige klimaat, maar dit keer werden de Britten wel erg rijkelijk bedeeld met regen en drup.

En dat terwijl ik vorige week in Zeeland elke dag de zon op mijn lijf voelde prikken, los van een sporadische bui. Als je kampeert, is dat van vitaal belang. Zo gauw je met je sandalen in de nattigheid staat te soppen, is de lol er snel af.

En als het dan een dagje wat koeler is, rij je gewoon naar Middelburg. Dat bleek dan weer minder geslaagd, want om die stad in te komen, mag je gerust beluistering van een extra cd incalculeren. Bij de aanrijroute word je namelijk verwend met een eindeloze file. ,,Tja, de politiek buigt zich al jaren over een infrastructurele oplossing'', verklaarde een jolige VVV'er. En: ,,Nee, een bioscoop moet u zoeken in Vlissingen'', terwijl je net drie kwartier uittrok om de auto Middelburg in te worstelen.

Water- en verkeersoverlast, het zijn van die dingen. Vooruitziende blik, prognoses, planning, het blijkt erg moeilijk te zijn. Laat Ede zich alsjeblieft heel rap en grondig buigen over ontsluitingswegen en met Wageningen nog eens goed kijken naar de hoogte van de dijk. Anders vrees ik dat er momenten komen dat de file al in Arnhem begint en dat de juist ontdekte Snuitkever in Otterlo niet genoeg heeft aan zijn zwemdiploma.