‘Acht jaar wachten is heel lang’

10 oktober 2007 om 00:00 Nieuws

Het gezin Abusalem behoort tot de groep van 26.000, die na de val van minister Rita Verdonk een verblijfsvergunning kreeg. Het gezin is alle mensen, die hen tijdens de moeilijke periode van onzekerheid heeft geholpen, heel dankbaar. Vrijdagavond hielden Leila en Ahmad Abusalem in de Proosdijkerk een Iraanse maaltijd voor alle hulpverleners. Een kleine honderd mensen waren daar aanwezig.

Iraans gezin mag in Nederland blijven EDE - Het bericht dat zij een verblijfsvergunning kregen kwam als een geschenk uit de hemel. Leila Abusalem ging helemaal uit haar dak toen zij het hoorde. Samen met de kinderen Dorna en Daniël ging ze meteen naar een vriendin in Lunteren om het te vieren. Haar man Ahmad vierde het meer ingetogen. Vooral Daniël was blij: ,,Nu mogen we eindelijk een auto kopen”, aldus het vijfjarige ventje. Acht jaar wachten is heel lang, weet Leila. ,,Het was heel moeilijk. We mochten niets doen. Niet werken, niet studeren. Geen rijbewijs halen. Gewoon niks.”

door Jan de Boer

,,Er waren Iraanse gerechten, zoals rijst met saffraan”, stelt Leila, die samen met vrienden hard heeft gewerkt om de lekkere hapjes te maken. ,,Nee, niet alleen typische Iraanse gerechten. Ook Nederlandse gerechten als zalmsalade, tonijnsalade en pastasalade. Het eten doen we om alle mensen te bedanken.”

Toen een buurman van het gezin vroeg waarom hij een uitnodiging voor de maaltijd kreeg, zei Daniël ,,dat doen we omdat we een auto kunnen kopen.” Nederlanders praten veel over asielzoekers, maar het lijkt dat velen van hen niet weten wat asielzoekers allemaal mee moeten maken. Niet iedereen weet, dat iemand zonder rechten in Nederland, niet eens mag autorijden.

In het najaar van 1999 vroegen Leila en Ahmad - na hun vlucht uit Iran - asiel aan in Nederland. Ahmad was lid van een minderheidgroepering en een keer of tien gearresteerd. Een volgende arrestatie zou hem z’n kop kosten. Voor hem de reden om samen met Leila te vluchten. Via Luttelgeest en Groningen kwam het tweetal in Ede. Daarna begon de tijd van procederen. Een tijd van onzekerheid. Een verzoek aan Rita Verdonk met een beroep op schrijnendheid van de familie werd unaniem aangenomen door de Edese gemeenteraad en ondersteund door inmiddels oud-burgemeester Roel Robbertsen.

Het gezin Abusalem leek te moeten vertrekken. In januari 2006 waren zij uitgeprocedeerd. Leila: ,,Toen hadden wij geen uitkering meer en moesten wij leven van de steun van de mensen, die ons hebben geholpen. Niet in de periode van zeven jaar daarvoor. Ik raakte in paniek dat we terug moesten. En vond het heel eng om terug te gaan, omdat ik dan geen leven zou hebben in Iran.”

Maar het vertrek van kabinet Balkenende 3 en de afkondiging van het generaal pardon zorgde voor de witte rook. ,,Wij hebben heel veel geluk gehad, dat we mochten blijven. Ook door de hulp van de kerk en heel veel mensen. De officiële papieren hebben we nog niet. Nog geen identiteitskaart. Die is onderweg en kan ieder moment komen. Van het IND hebben we 21 augustus gehoord, dat we mogen blijven.”

u Lees verder op pagina 31.