Rust in de tent

28 november 2007 om 00:00 Nieuws

‘Rotwijf!’, schreeuwt Isabel tegen haar moeder. Na nog meer verwensingen en dreigementen verheft moeder uit frustratie ook haar stem. Isabel (16) overtreft haar ruim en begint bovendien te duwen.

,,Wat is er aan de hand?”, vraagt moeder zich achteraf af. ,,Ik vroeg alleen maar of ze even de was wilde ophangen.” Tegenwoordig wordt Isabel boos om niets en maakt daardoor behoorlijk de dienst uit in huis. Mike van elf zal zijn moeder maar niet lastig vallen met zijn verdriet hierover, besluit hij, want zij heeft het al moeilijk genoeg.

Via schoolmaatschappelijk werk komt moeder bij mij terecht. Ik zie een gescheiden vrouw die zich in alle bochten wringt om beschikbaar te zijn voor haar kinderen én zich in te zetten in haar baan en het huishouden.

Maar nu heeft ze de situatie met haar dochter niet meer in de hand, vertelt ze. Daarnaast lijdt ze onder een schuldgevoel over de scheiding die ze vijf jaar geleden zelf heeft aangevraagd. Ze vindt dat ze in feite haar kinderen tekort heeft gedaan. Daarom probeert ze hen zo veel mogelijk tegemoet te komen, ook met de taken in huis.

Ik stel voor ons in de gesprekken heel praktisch te richten op het hier en nu: wat kan moeder doen om de rust in het gezin te herstellen en de regie te nemen over de opvoeding?

Op school duwt, krabt of spuugt Isabel niet. Haar gedrag heeft dus met de situatie thuis te maken. Moeder is bemiddelend, onderhandelend en stelt te weinig regels. Daardoor lijkt ze geen autoriteit te hebben over haar puberdochter. Met moeder oefen ik in mijn kamer hoe ze kan reageren als Isabel tegen haar uitvalt.

Om te beginnen is schreeuwen geen toon waarop je tegen een moeder praat en daarover mag ze best duidelijk zijn! Isabel naar haar kamer sturen om ‘af te koelen’ van een driftbui, lukt echter niet. Daarom stel ik moeder voor, zelf weg te lopen, met de uitleg: ‘ik wil best naar je luisteren, maar alleen als je rustig tegen me praat. Over een uur komen we erop terug’.

Geleidelijk herwint moeder haar normale positie in het gezin. Ze ontdekt steeds meer dat Isabel zich niet tegen haar keert, maar simpelweg geen uitweg weet voor haar emoties. Daar praten ze samen over.

Een volgende stap is afspraken nakomen en taken doen, waarbij de puberdochter het gevoel moet hebben zelf ook inbreng te hebben. Voorstellen ‘Hang jij de was op? Ik dacht je ergens tussen zes en acht uur wel klaar kon zijn, en jij?’ werkt beter dan commanderen dat de was gedaan moet worden, om ‘t vervolgens om tien over acht maar zelf te doen. Hoewel drie stapels nat wasgoed wel eens de badkamer sierden, laat moeder de verantwoordelijkheid nu bij Isabel. Zoon Mike kruipt uit zijn schulp en er klinkt nog wel puberaal gemopper in huis, maar dat hoort bij de leeftijd. De rust is weergekeerd.

Een jeugdmaatschappelijk werker

u Heeft u vragen over de omgang met uw kinderen? Bel dan de opvoedtelefoon: 06-11136358 (tussen 08.30 en 09.30 uur) of mail naar opvoedspreekuur@md-ede.nl.

echtstreeks op het artikel reageren, kan via www.edestad.nl of per e-mail: esreactie@bdu.nl.

Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie