,,Het ging bergafwaarts met buurman”

24 december 2007 om 00:00 Nieuws

Over hun persoonlijke hoogtepunt van 2007 hoeven Erik en Marieke niet lang na te denken: de geboorte van hun zoontje Hugo in september. Hij is ongetwijfeld Edes jongste evacué sinds jaren. Tien dagen was hij, toen hij op stel en sprong het huis uit moest.

Dinsdagavond 25 september belde de politie aan bij de kersverse ouders. Marieke: ,,Ze vroegen of we de buurman recent nog hadden gezien. Daar kon ik niet veel over vertellen. Ik was nog niet buiten geweest. De keren dat we hem zagen, ging het bergafwaarts. Hij zat niet lekker in z’n vel. Hij was boos op alles en iedereen. Hij trok zich steeds meer terug in z’n huis, een beetje als een kluizenaar.”

Indische maaltijd

Erik en Marieke zochten regelmatig contact met de buurman. ,,We hebben vaak aangebeld. Hij deed nooit open, ook niet voor de huisarts, de postbode en mensen van de kerk.” De man woonde zo’n acht jaar als huurder in het huis. Erik en Marieke hadden nooit problemen met hem. ,,Hij was heel aardig. Het is een Indische man, die met zijn vriendin te pas en te onpas lekkere hapjes kwam brengen. Hij heeft een keer een hele Indische maaltijd gekookt, voor tien man.”

Toen zijn vriendin overleed, ging het mis. ,,Hij is een tijdje in Indonesië geweest, even ertussenuit. De eigenaar van het pand heeft toen zijn spullen op straat gezet. Hij verwachtte niet dat de buurman ooit nog terugkwam.” De huurder kwam echter wel terug. Enige tijd later overleed de eigenaar. ,,De laatste keren dat we de buurman zagen, was hij bezig de spullen van de eigenaar te verkopen.” Erik: ,,Hij deed dat uit geldtekort. Hij had problemen met de belastingdienst.”

Dreigbrieven

De erfgenamen wilden de huurder er uit zetten. ,,Hij had weg gemoeten, maar hij wilde niet.” Voor Erik is de functie van de dreigbrieven en verdachte pakketjes duidelijk. ,,Hij wilde de mensen buiten de deur houden.” Marieke: ,,Ik denk dat hij aardig paranoia was op het laatst. Hij heeft die briefjes opgehangen, zich niet realiserend wat de gevolgen zouden zijn - denken wij.”

Woensdag 26 september was Erik weer aan het werk. Marieke: ,,Het was een van de eerste dagen dat ik alleen was hier. Rond 12.00 uur begon de ontruiming. Ik stond in de keuken en zag twee agenten de voortuin in lopen. Het stomme is dat ik toen pas uit het raam keek. Toen ik die rood-witte linten zag, dacht ik direct: ‘O, buurman. Hij is dood, of er is iets gebeurd’. De politie zei: ‘We zijn de straat aan het ontruimen en u moet inpakken’.”

Katten in de mand

,,Ik was redelijk in paniek. Na de bevalling was ik nog nooit buiten geweest, laat staan dat ik de baby in de Maxi-Cosi had gedaan.” Marieke kreeg het wel even warm. ,,Het enige waar je aan denkt, is je kind en alles wat leeft. Ik heb twee katten. Die moesten ook weg. Ik had een paar minuten. Ik heb Hugo ingepakt en los in de Maxi-Cosi gezet, en de katten in de mand. Ons fototoestel heb ik ook nog gepakt. Daar stonden de foto’s van Hugo op, die wilde ik niet kwijt.”

De moeder van Marieke was inmiddels aangekomen in de Hulsbeek. ,,Ik zag haar stampij maken bij het lint. Ze mocht er niet door. Toen is ze behoorlijk boos geworden.” Kort daarop stond de auto toch voor de deur. ,,Het was inpakken en wegwezen.” Marieke volgde de gebeurtenissen op afstand. Wel keerde ze even terug naar de Hulsbeek, omdat de politie vanuit haar huis onderzoek wilde doen. Lachend: ,,Interessant hoor. Mocht ik door die wegversperring om de sleutel te geven aan iemand die uit de commandowagen kwam.” De politie hield haar telefonisch keurig op de hoogte. ,,De communicatie is goed verlopen. Een paar dagen later kwamen twee agenten een bos bloemen brengen. Dat was hartstikke leuk. We hebben ook een brief gehad van Netelenbos.”

,,Het was heel dubbel”

Dachten ze dat hun buurman de boel zou opblazen? ,,Helemaal niet. Maar op het moment dat zoiets aan de gang is, denk je: ‘Zou het?’ We konden ons niet voorstellen dat hij ons iets aan zou doen, omdat we altijd prettig contact hadden. Maar zo lang je het niet zeker weet, twijfel je.” Marieke: ,,Het was heel dubbel. Van binnen weet je dat het wel mee zal vallen, maar aan de andere kant wilde ik wel graag dat Erik naar huis kwam. Echt leuk was het niet.” ,,Heeft hij dit met opzet gedaan? We kunnen het ons niet voorstellen. Was hij al van plan om weg te gaan? Dat zou ik hem nog wel eens willen vragen. Ik wil weten wat er van hem geworden is - toch wel.” Erik en Marieke hebben de buurman niet meer gezien of iets van hem gehoord. Erik: ,,Het is nog stiller geworden.” Het huis aan de Hulsbeek - ramen dichtgetimmerd, een tuin vol troep - staat te koop. Marieke: ,,Het is verschrikkelijk. Ik ben er wel eens binnen geweest. Het is uitgewoond. Sinds ‘79 is er nooit iets aan gebeurd. We hopen dat er leuke mensen komen, die het opknappen. Liefst mensen met kinderen. Dat is voor ons nu nog heel spannend.”

door Martijn den Hollander EDE - Boos was hij, op alles en iedereen. De bewoner van de Hulsbeek die eind september met dreigbriefjes en verdachte pakketjes voor commotie zorgde, is met de noorderzon vertrokken. Buren Erik en Marieke van Harten blikken terug op de gebeurtenis. ,,Achteraf, als je weet dat alles goed is, kun je er al snel om lachen. Op het moment zelf heb je de bibbers.”