in je keel”
29 april 2008 om 00:00 NieuwsHet is niet zo dat door de wereldreis het hele leven van het Harskampse gezin is veranderd. ,,Ik pas niet iets toe in het dagelijks leven. De kinderen hebben wel gezien dat het het leven heel anders is in Azië dan hier. Zo volgden we op Bali een kookcursus bij iemand thuis. Er was buiten één kraan en binnen één centrale ruimte, met een klein kamertje waar werd gekookt. De kinderen hadden maar één bak met speelgoed.”
door Lisette Ruzius
Petra vindt het niet makkelijk weer thuis te zijn. ,,Ik had wel verhalen gelezen dat het moeilijk is te wennen als je na een wereldreis terug bent in Nederland, maar ik dacht dat het wel zou meevallen. Nou dat viel vies tegen.” Het is natuurlijk ook even wennen van 30 graden in Singapore weer terug te zijn in ons koude kikkerlandje. ,,Je bent heel snel weer in je oude ritme”, merkt Petra. Wel heeft ze gemerkt tijdens en na de reis haar twee zonen zich makkelijk konden aanpassen. Ze kwamen natuurlijk met hele verhalen terug op school. Maar ook tijdens de reis ging het erg goed. ,,Als ze in bed lagen, waren ze zo weg.” Dat is natuurlijk ook niet zo verwonderlijk, als je hoort wat ze allemaal hebben gedaan.
Een hoogtepunt was de driedaagse olifantencursus in Thailand. Petra wijst op de zwart-wit foto aan de muur, waarbij elk gezinslid op een olifant zit. ,,De eerste dag gingen we de olifanten halen in de jungle. Na het wassen kregen we dressuurles, hoe je erop moest komen en hoe je moest sturen.” Dat was al in de vroege ochtenduurtjes. Na een uitgebreid ontbijt volgde ‘s middags een jungletocht door de bergen. Daarna moesten de olifanten natuurlijk wel weer worden gewassen. Dat gebeurde in een meertje. ,,Dan ga je dus echt bijna kopje onder. Chris zat tot aan zijn kin in het water”, lacht Paula terwijl ze de foto’s laat zien.
De tweede dag al hadden de twee jongens hun eigen olifant. ,,Dan vond ik wel eng. Ik wilde eigenlijk dat de begeleider -Mahout- ook op de rug zou gaan. Maar al snel zaten ze in hun eentje op de hoge rug.” Paula kwam er pas na drie dagen achter dat haar olifant geen mannetje maar een vrouwtje was. ,,Het olifantenjong ging drinken. Ik dacht waar gaat die nu heen. Bleken de tepels tussen de voorpoten te zitten!” Het gezin bezocht ook de olifanten van wijlen Steve Irwin. ,,Chris en Josha zijn nu helemaal gek van olifanten.”
Naast de olifanten was ook de River Kwai een hoogtepunt. En dan niet zozeer de omgeving, als wel het vervoermiddel dat ze daar troffen. ,,We werden opgehaald door een brommer met zijspan. ,,Mijn man zei ‘oh nee dat is toch niet ons vervoer?!’. We dachten dat het wel drie ritjes zouden worden, maar nee, we pasten met z’n vieren en de bagage erop. De brommer ging wel zachtjes door de bocht.”
In Thailand was ook het eten erg smakelijk. Dat werd meestal bij stalletjes gehaald. ,,Daar eten de lokale mensen ook, want die koken niet zelf. Meestal neem je het eten mee in een plastic zakken en dat aten we dan in het hotel op. Soms at je ook bij de kraampjes zelf op lange banken. De kinderen gingen dan ook zelf op pad om eten te bestellen. Ze aten alles.” De familie had echter vaak geen idee wát ze aten. ,,We hebben ook sprinkhanen gegeten bij een stalletje waar ze ook torren en een soort lieveheersbeestjes hadden liggen. Dat is gefrituurd met wat kruiden erover. Alleen de pootjes kriebelen wel een beetje in je keel.”
Misschien is het beter in Thailand geen kippenpoten te bestellen. Denk je in Nederland aan een bot met vlees, daar krijg je dus echt een poot van een kip, compleet met nagel. In Singapore lag er bullfrog op het bord. In China stonden weer hele andere dingen op het menu, zoals koeimagen. Volgens Paula is de chocoladekaas hier niet aan te raden. ,,Het is niet te vreten, het smaakt naar mislukte Nutella.” In Beijing nam het gezin een kijkje bij het Olympisch dorp. Ook stonden ze op de Chinese muur en gingen ze naar de Verboden Stad. In China was de armoede opvallend. ,,De kinderen hadden geen luiers, maar een gat in hun broek. Zo zag je ze zitten bij de deur. “
Voorafgaand het bezoek aan China werd een cruise gemaakt. Daar was een heel goed kinderactiviteiten programma. Zo bouwde Chris het hele sterrenstelsel na. Voor de twee zonen was het echter niet alleen pret tijdens de vakantie. Ook moest er worden geleerd. De familie sleepte al die maanden heel wat schoolboeken mee. ,,Het lesgeven heb ik met heel veel plezier gedaan. Dat gaat één op één heel snel.”
Het gezin had veel voorbereidingen getroffen voor de grote trip. ,,Ik had maanden van te voren hele kleine hotelletjes geboekt, want we moesten natuurlijk wel aan ons budget denken.” Ook veel vervoer hadden ze al in Nederland geregeld. ,,Dat is de hele tijd goed gegaan, alleen toen ze van de cruiseboot afstapten. We zagen nergens een bordje met ons naam erop. We belden naar de organisatie en die verzekerde ons dat de chauffeur er moest zijn. We konden hem echter niet vinden. De taxi’s kostten grof geld, maar gelukkig wilde er één wel flink zakken. Toen we door een verlaten havengebied reden, begonnen we hem wel te knijpen. Ik stopte alvast mijn creditcard in mijn sok, voor het geval hij er met onze bagage vandoor zou gaan.” Maar ook nu kwam alles op z’n pootjes terecht. Op Cook Island -waar het echtpaar destijds trouwde- had de familie ook een hele aparte autorit. ,,We reden met de jeep door een pad vol gaten. De chauffeur lala’de mee op de maat van de gaten in de weg.”
De creditcard was wel een minpunt op de reis. Halverwege de tocht blokkeerde de creditcardmaatschappij de pas, omdat ze het verdacht vonden dat ze in zoveel verschillende landen geld uitgaven. Ze hadden wel gebeld naar Petra, maar toen ze niemand te pakken kregen, werd de pas geblokkeerd. Gelukkig had het stel nog een creditcard van een andere maatschappij, maar die konden ze niet overal gebruiken. Uiteindelijk hebben ze bepaalde excursies via de creditcard van Paula’s broer geboekt.
Voor iedereen die een zelfde onderneming wil doen als het gezin, raadt Paula aan zeker cubes te gebruiken. Dit zijn opbergzakjes in verschillende kleuren. ,,Bij Air Azië mochten we twintig kilo per persoon meenemen. Toen moesten we ter plekke alles overgooien. Dan is het erg handig als je cubes hebt.” Verder heeft het gezin onderweg veel per post naar huis gestuurd en dat is allemaal aangekomen. ,,Zelfs dekbedden gevuld met zijde die we in Shanghai kochten. Thuis waren we bang dat ze veel te koud zouden zijn, want ze waren zo dun, maar het slaapt heerlijk.” Paula heeft ook geleerd dat bij goedkope excursies er ook vaak een - ongewild - bezoek aan een fabriek aan vast zit. ,,Ach, daar word je uiteindelijk heel makkelijk in.”
De vier sliepen enkele keren in een ruilwoning, maar veelal in hostels. Dat is ze goed bevallen. ,,Dat is heel gezellig, want je ontmoet veel mensen.” Het was niet altijd goed slapen. ,,We sliepen een keer in een tent met dak. We lagen in een stapelbed en ik past nauwelijks onder het dak. Toen ik uiteindelijk ging slapen, hoorde ik een kind huilen. Dat hield niet op. Later bleek dat het niet een kind was, maar het geluid van vogels.” Ze kwamen ook nog bij de tent schuilen dus deden ze geen oog dicht.
Naast de olifanten en vogels hebben ook andere dieren veel indruk gemaakt. Zo kwam het gezin tijdens het snorkelen oog in oog te staan met een megaschildpad. ,,We liepen op Grand Barrier Island in Nieuw Zeeland door ondiep water met een bioloog als gids. Daar zagen we een hele grote blauwe zeester. De gids vertelde dat die zijn maag op het eten legt en daarna weer in zijn lichaam terugzet.” Het zwemmen met dolfijnen was voor Paula een erg aparte ervaring. ,,Op Bali zaten de mannetjes in een apart zwembad. Ze reageerde op de vrouwtjes in het andere bassin. Ze maakten ruzie om de vrouwtjes en kregen gigantische geslachtsorganen.” Toen de mannetjes dolfijnen over Paula heen sprongen, klapten die tegen haar aan. ,,Ik had er zelf blauwe plekken van!”
Nu de familie terug is in Nederland rest ze maar één ding: ,,Sparen en dromen van de volgende wereldreis.” De Harskampers willen over drie jaar weer op pad, en de reis gaat zeker naar Azië.
u www.alltelemarketing.nl/wereldreis
