Knallende boer

Ik mag hopen dat het u vorige week niet is overkomen. Dat je na het verorberen van het kerstdiner een boer liet die in Tokyo te horen was. Toch kijken ze juist in die contreien niet verbaasd op als dergelijke lucht aan je maag ontsnapt. Integendeel, het schijnt in Aziatische landen eerder aan te bevelen zijn dit wél te doen. Daar is de boer na het eten van je sushi een teken van respect voor de gastheer of gastvrouw.

Zo niet in Nederland. Daar worden we geacht het boeren achterwege te laten. ‘Geef die boer een stoel’, reageren sommigen nog tolerant en licht humoristisch, maar een zeer luidkeelse oprisping wordt door de meeste mensen toch niet in dank afgenomen.

Dat gebeurde vorige week ook in een Markelose discotheek. Ederveners en Lunteranen waren blijkbaar ver van huis fijn aan het stappen, maar één boertje gooide roet in het eten. Het werd een jongen niet in dank afgenomen dat hij een opmerking maakte over dit onbehouwen, banale gedrag. En wat doen je dan? Juist, je trimt hem samen in elkaar. Dat is toch wel het minste wat op zo’n opmerking moet volgen. Wat moet de represaille dan wel zijn als iemand een wind laat en de buurman laat weten dat de lucht ruikt naar bedorven eieren? Dat wordt kielhalen, op zijn minst.

Genoemde onbetamelijkheden gaan meestal gepaard met hard of zacht geluid. Van bijna fluisterend tot luid knallend. Het lijkt wel vuurwerk. ‘Lekker knallen, niks verknallen’ is de slogan van Ede dit jaar. Ik interpreteer dat maar zo: grijp een knallende jaarwisseling niet aan tot ontoelaatbaar wangedrag, zoals geweld en vandalisme.

Freek Wolff