Het jaar 2008: ,,De hele wereld woont in Veldhuizen’’
31 december 2008 om 00:00 NieuwsHet afgelopen jaar was het noordwesten van Ede geregeld het decor van beroving, intimidatie, onrust, inbraken en auto’s die in vlammen opgingen. Een harde kern van ongeveer twintig Marokkaanse raddraaiers kwam geregeld in het nieuws met dit betreurenswaardige gedrag.
,,Ik ken leeftijdgenoten van die jongens die deze wandaden ook verafschuwen. Zij voelen zich absoluut niet thuis bij deze ‘afzakkende’ groep’’, verklaart Oostendorp. ,,Nee, over 2008 sta ik niet te juichen wat dit betreft, maar nu is er in positieve zin iets in gang gezet. We zitten op het goede spoor.’’
Pijnlijke wonden
Tegelijkertijd is de Edenaar er diep van overtuigd dat de overlast ruimschoots voorkomen had kunnen worden. ,,Als de goede wegen bewandeld waren, er voldoende gepraat was en de vinger op de pijnlijke wonden was gelegd. De dingen die scheef gingen tussen groepen en bewoners hadden ze veel eerder moeten aanpakken.’’
Voor Oostendorp is dat duidelijk: ,,Ze hadden de politie, die bekend is met de wijk, op peil moeten houden, net als opbouwwerkers in de buurthuizen. En hun opvolgers moet je fatsoenlijk opleiden. Bovendien heb je scholen nodig die dit ondersteunen, plus voorschoolse opvang.’’
Hij vindt het hartstikke jammer hoe het gelopen is. ,,Want de goede mensen lijden eronder. Van alle Edenaren die hier wonen, is 98 procent van goede wil, zowel allochtoon als autochtoon. Er zijn gelukkig meer goedgezinden dan kwaadgezinden. Een heel klein groepje bederft de boel en dat is schandelijk. Ik ken allochtonen die zich daar ook diep voor schamen.’’
De bewonerscommissie van de flat waar Wies woont, bestaat uit acht personen van divers pluimage. ,,Dat is prachtig’’, zegt hij. ,,Wij behoorden tot de eerste commissies die een multiculturele samenstelling heeft. Ik wil mijn aandeel leveren aan de directe omgeving van onze flat. Het gaat om samenwerking, respect, stimulans en de wijk in het goede spoor houden.’’
Oostendorp wil mensen met elkaar kennis laten maken. Zijn eigen nieuwe buurman is druk aan het klussen en woont er nog niet. Toch maakte Wies reeds kennis met de Turkse familie om het ijs te breken. ,,Je moet geen vreemdelingenangst hebben. Ja, dat gebeurt wel, want er hoeft maar iets te gebeuren en sommige inwoners gaan op een verschrikkelijke manier veroordelen als iemand niet het zelfde geurtje, kleurtje of haartje heeft. De wereld zie je terug in dit dorp en dat moet je respecteren. Na die explosies van die jongeren, wordt gauw vergeten dat het ook wel in ‘onze familie’ voor kan komen. Men moet een spiegel voor het eigen gezicht houden, maar daar wordt snel aan voorbij gegaan.’’
De Edenaar ontving van de burgemeester in 2008 een koninklijke onderscheiding voor zijn vrijwilligerswerk in de buurt. Tegelijk is hij kritisch op het beleid.
,,De zorg voor burgers wordt al jaren met voeten getreden. Er wordt al zeer lange tijd over gepraat, maar ze laten de zaak versloffen. Er is geld zat! Kijk maar naar alle wegen die opnieuw geasfalteerd worden. Maar investeer eens in mensen. De politie in de wijk is uitgedund en actief in te grote regio’s. En bij de maatschappelijke organisaties is ook bezuinigd. Daarmee verdween de know-how. Je krijgt een kettingreactie als er in de maatschappij grote leemtes vallen die kwalitatief niet goed worden opgevuld. We wisten van de knelpunten en dan is het hartstikke triest als de dingen zo uit de hand lopen. Scholen, jeugd- en sportclubs moeten de koppen bij elkaar steken.’’
Zo is Oostendorp blij dat hij merkt dat scholengemeenschappen, zoals het Marnix College, hun leerlingen boeken laten lezen waarin interculturele relaties aan de orde komen.
Zelfkritiek
Volgens hem heeft de Marokkaanse cultuur ook invloed op wat er gebeurt.
,,Binnen het gezin is vader of moeder de baas, maar buiten de deur vinden de ouders dat de taak van de overheid. Zo is het natuurlijk niet in Nederland. En op sommige dominante jongens krijg je geen vat. Je kunt vaders daar op aanspreken. Soms moet je elkaar daarmee helpen. Maar vergeet niet dat drama’s na een tekort aan opvoeding ook in autochtone gezinnen voorkomen. Een dosis zelfkritiek is heel gezond, maar we zijn geneigd naar anderen te kijken.’’
De voorzitter van de bewonerscommissie draagt, samen met een groep anderen, zorg voor verzameling van grof vuil en oud papier van de gehele flat. Op zaterdag wordt ook de omgeving schoongemaakt. Zwerfvuil wordt opgeruimd, al lijkt dat soms dweilen met de kraan open. Ook Oostendorp wordt daar weleens moedeloos van, maar hij wil volhouden, omdat hij gelooft dat de voorbeeldfunctie werkt.
Moskee
In de loop der jaren zag Oostendorp kinderen in de buurt opgroeien voor galg en rad, maar hij ziet ook positieve voorbeelden.
,,Ik zie Marokkaanse jongens die, naast hun vaste baan in de bouw, de handen uit de mouwen steken om ‘s avonds aan de binnenkant van de nieuwe moskee te werken. Daar heb ik diep respect voor."
Foto:
Wies Oostendorp. ,,De hele wereld woont hier, net als je in onze kerststal ziet. Mensen uit oost en west, rijk en arm.’’
