Blauw Geel èn Lunteren niet blij met gelijkspel

EDE - Een door arbiter C. Onstenk vlak voor tijd toegekende vrije schop zorgde er alsnog voor dat Blauw Geel'55 in de derby tegen Lunteren één puntje uit het vuur sleepte. Op de rand van het zestienmetergebied stond Dick Hoefakker achter de bal. Subtiel mikte de aanvoerder van Blauw Geel de bal langs het muurtje en in het doel van Lunteren. Daarmee ook de uitstekend keepende Ewart van der Steege kansloos latend: 2-2.

door Jan de Boer

Na de gelijkmaker, maar ook na het laatste fluitje, was de verslagenheid groot bij de in een wit shirtje spelende Lunteranen. Leek men een driepunter te gaan pakken, moest men uiteindelijk toch genoegen nemen met maar één punt. Dat ene punt lijkt niet genoeg voor het klassenbehoud voor de rode lantaarndrager. Zeker niet omdat van de drie concurrenten OWIOS won en DSV'61 en Zeewolde gelijkspeelden.

De derby was er één met twee gezichten. Voor de pauze was Lunteren de beste van de twee. Blauw Geel, waarbij trainer Martin Laamers wegens familieomstandigheden niet van de partij was, speelde voor de rust dramatisch slecht. Daarbij was het voor Lunteren mooi meegenomen, dat twee kansen evenzoveel doelpunten opleverden.

Nadat een schot van Mark van de Weerd werd gestopt door keeper Van der Steege, opende Lunteren de score. John van Essen plaatste de bal door het midden naar Gert Jan van de Kraats, die doelman Eric Hageman liet vissen: 0-1. Vlak daarop weer een pass Van Essen. Dit maal kopte Edward Sijahailatua de bal tegen de touwen: 0-2. Voor Lunteren, dat in de met 0-4 verloren heenwedstrijd niets te vertellen had, een ongekende weelde.

Windeieren

Vlak voor de pauze schoot Frank van der Wagen namens Blauw Geel tegen de binnenkant van de paal. Na de doelwisseling mocht Sabri Yöney, die door studie/examens twee keer niet had getraind, opdraven. Met Yöney in de ploeg van Blauw Geel kwam Lunteren er niet meer aan te pas. Maar echt potten breken konden de Blauwgelers, bij wie de naar TEC vertrokken Berry van den Brandhof en Patrick Robben met de gedachten spelen terug te keren naar het oude honk, niet. De ervaring van Robben en Van den Brandhof zou Blauw Geel overigens op dat moment geen windeieren hebben gelegd.

Keerpunt in de wedstrijd was de foutieve terugspeelbal van Edward Sijahailatua. De bal kwam voor de voeten van Sabri Yöney en dat betekende: 1-2. Blauw Geel vergrootte de druk. Met kunst en vliegwerk leek Lunteren stand te houden. In de blessuretijd ging het toch nog mis voor de mannen van Dick Eijlander. De vrije schop van Hoefakker betekende 2-2.

Geen van de twee ploegen was blij met de remise. Blauw Geel niet, omdat het steeds moeilijker wordt de vierde plaats te behalen. Daardoor lijkt de kans op de nacompetitie voor de Edenaren ook steeds kleiner te worden. En zeker Lunteren niet. Met nog zes duels te gaan wordt het een 'hell of a job' om tweedeklasser te blijven. Ewart van der Steege kreeg veel complimenten over zijn optreden. ,,Daar heb je niets aan als je niet wint," vond de doelwachter.

Waar assistent-scheidsrechter Eddie Plas het wel een juiste beslissing vond, kostte de vrije trap in de ogen van doelman Ewart van de Steege (zie foto 4), Lunteren de kop. ,,Je weet het met Hoefakker. Eén kans betekent één doelpunt. Aan complimenten over ons spel heb ik ook niets als je niet wint." Sabri Yöney, die proeftrainingen meedoet bij zondaghoofdklasser De Treffers, vond dat Blauw Geel voor de pauze maar slapjes voetbalde. ,,Ik begrijp niet waarom de ploeg toen niet goed speelde. In de tweede helft probeerden we druk te zetten. Met het ene punt ben ik niet blij."