Manneken Pis

Het kereltje is slechts 58 centimeter groot, maar hij heeft wel heel erg veel bekijks. Vorige week was ik een paar dagen in Brussel en uiteraard moet je dan een blik werpen op Manneken Pis. Het stenen kereltje staat op een onopvallende plek in een klein straatje, maar de Belgische stad is er beroemd mee geworden. De souvenirwinkeltjes in de buurt floreren vanwege de vele replica’s in allerlei soorten en maten, van gouden en zilveren tinten tot knal geel, groen en tijdens de pasen in chocolade, het snoepgoed dat in Brussel op elke hoek te koop is.

Overigens liep ik een paar straatjes verder zomaar het zusje van Manneken tegen het lijf, van wie ik het bestaan niet eens wist. Achter tralies doet ook Jeaneken Pis namelijk ongegeneerd een plasje. Wat het verhaal achter haar standbeeld is, weet ik niet (meer), maar de legende over Manneken is dat het jochie de stad redde door een beginnend brandje uit de plassen.

Nu hebben we in Ede wel een leuk, acrobatisch, blauw hondje op het Kuiperplein staan, maar het ging ons ‘beschaafde’ volkje blijkbaar te ver om het beestje te laten plassen. Kijk, zo trek je natuurlijk geen aandacht. Willen we Ede nu op de kaart zetten of niet? We moeten meer durven! Misschien hadden het daarom twéé hondjes moeten zijn...een manneke en een meiske. En als mensen zich beschamend afvragen wat die twee precies samen doen, kan de verklarende tekst die van Toon Hermans zijn: ‘Kijk, dat voorste hondje kreeg zand in zijn oogjes en kan de weg niet meer vinden. Nu duwt de andere hem naar huis’.

Dan moet de kleur wel anders worden. Verliefd rood misschien?

Freek Wolff