Jan Minnen: ‘the man of The Last Post’

6 mei 2009 om 00:00 Nieuws

Minnen is muzikaal. Muziek kreeg hij overigens niet van huis uit mee. Als 10-jarig ventje had hij de keuze tussen muziek en voetbal. Jan koos voor muziek, omdat zijn overbuurman op de muziek zat. En hij bleek daar een groot talent voor muziek te hebben. Ooit zat hij met een aantal dorpsgenoten, waaronder oud-wethouder Rob Spiegelenberg, op de pedagogische academie aan het Verschuurplein in Arnhem. Minnen was veel te goed voor de muzieklessen. De meeste dorpsgenoten kenden geen hout van het blokfluit spelen. Spiegelenberg bleek een verdienstelijk fluiter te zijn.

EDE - Voor Jan Minnen is het bij de dodenherdenking op 4 mei en de Airborneherdenking op de hei in Ede in september vaste prik. Dan verzorgt Minnen met zijn trompet de ‘last post’. ,,Dat doe ik al een jaar of dertig. Het is zo gegroeid. Niemand wil het van mij overnemen. Iedereen vindt het vanwege de spanning te eng. In het begin was ik ook wel een beetje zenuwachtig. Nu niet meer. Op een keer vergat ik de bladmuziek. Toen heb ik het nummer uit het hoofd gedaan. Niemand heeft er toen wat van gezegd, dat het wel of niet goed was.” door Jan de Boer

,,Ik moest één week op de blokfluit spelen, daarna mocht ik op de trompet spelen.Twee jaar nadat Minnen met trompetlessen was gestart, kwam hij in het orkest van de Edesche Harmonie. ,,Sinds die tijd ben ik daar bij gebleven. Ik wist niet dat ik er talent voor had. Ik koos gewoon voor de muziek.” Het eerste muzieknummer dat Jan Minnen speelde was Il Silenzio van Nino Rossi. ,,Dat was de eerste bladmuziek en de eerste noten, die ik kreeg.” Begin zestiger jaren had je in Nederland ook nog de trompettist Marty. ,,Daar was ik nooit zo kapot van.”

Jan Minnen heeft niet echt een muziekvorm, die bij hem favoriet is. ,,Het is gewoon van alles en nog wat. Ik heb wat met klassieke muziek en bigband. Ook kerkelijke muziek, terwijl ik niets met de kerk heb. Ik speel ook nog met andere groepjes, waarmee ik de avonden doorbreng. Bijvoorbeeld Egerländermuziek en dweilorkestjes. Het is heel verschillend.”

Jan Minnen gaat er niet voor zitten om naar iets specifieks te gaan luisteren. ,,Als ik toch iets moet noemen vind ik Child in Time van Deep Purple wel een van de mooiste nummers. Waarom? Het gevoel daarbij. Het nummer is hard en het is zacht. Er zit wat symfonisch in en er zit wat hard rock in. Die jongens spelen ook op orgel en spelen samen met een orkest. Heel mooi. Leuk om te horen hoe zij dat doen.” Wel heeft de Edenaar muziek van verschillende trompettisten op cd. Trompettisten die klassieke maar ook moderne muziek spelen.

,,Maurice André was vroeger mijn klassieke voorbeeld. Dat mannetje kwam uit de mijnen in Frankrijk en was iets van 1.60 meter hoog. Hij had een trompetje en speelde geweldig. Ik heb hem in Concertgebouw in Amsterdam gezien. Hij is nu was ouder en speelt niet meer. Toentertijd was hij in topvorm en hij speelde gewoon allemaal de klassieke trompetconcerten van de componisten. Daar kun je gewoon niet aan tippen.”

,,Van de overige trompettisten heb je een aantal, die redelijk goed zijn,” vervolgt Jan Minnen. ,,Tegenwoordig is Winston Moralis heel goed. En de Tsjech Vlado Kumpan, die Mährische muziek, een zusje van het Egerländerwerk, speelt.” Als hij thuis achter de computer zit, draait Jan Minnen muziek. ,,Ik heb niet altijd muziek aan. Niet als ik in de kamer zit. In de auto staat de radio op Q-muziek.”

Vroeger heeft Minnen er wel eens aan gedacht om naar het conservatorium te gaan. ,,Ik ben blij dat ik dat niet gedaan heb. Dan heb je geen leven. Je hele sociale leven is weg. Altijd ben je overdag en ‘s avonds weg met repeteren, met concerten en uitvoeringen. Muziek is leuk als hobby. Nu is het een beetje een uit de hand gelopen hobby. Ik ben geen type om ‘s avonds op de bank naar de televisie te gaan kijken. Ik kan mijn ziel en zaligheid in de muziek kwijt.”