Voetbalkrant Ede Stad: ,,Bij TOP Oss heb ik écht een fout gemaakt”

EDE - Hij woont nog maar vijf jaar in Nederland, en eigenlijk ook weer niet. Ergin Sariusta heeft veel familie, waaronder vier broers en drie zussen. Een gedeelte woont in Nederland, een deel in Turkije. Voetbal is zijn ding. Vandaar dat hij enige tijd terugging naar zijn geboorteland, als profvoetballer. Maar de aanvaller is terug en hoopt dat zijn knieblessure meevalt, zodat hij zijn rentree bij FC Jeugd kan maken.

door Henny Jansen

De 24-jarige Sariusta komt uit de buurt van Arakli, aan de Zwarte Zee ten oosten van Trabzon. ,, Ik was daar prof, maar ik wilde meer geld. Dat zat er niet in. Ik heb mijn contract uitgediend, en verhuisde naar Nederland.”

,,Mijn zwager Kemal Sariusta is leraar op het ROC in Amersfoort. ‘Ga voorlopig maar bij FC Jeugd voetballen’, luidde zijn advies in 2004. Na anderhalf jaar maakte ik de overstap naar Bennekom. Misschien heb ik te weinig geduld. Ik was daar gewoon niet gelukkig, en kwam nauwelijks aan spelen toe. ‘Jouw tijd komt nog wel’, kreeg ik vaak te horen.”

In 2006 vertrok Sariusta naar TOP Oss, het huidige FC Oss. ,,Onder Hans de Koning heb ik veel geleerd. Maar het reizen per trein was niet prettig. Vijf dagen per week trainen, waarvan drie dagen twee keer per dag. Ik heb wat beker- en oefenwedstrijden gespeeld. Ik geef toe dat ik daar een fout heb gemaakt. Ik had moeten blijven. Ik was te ongeduldig. Een manager was bezig met een club in Turkije. Samen met misschien een beetje heimwee had ik al een besluit genomen.”

Eenmaal in zijn geboorteland viel het niet mee een club te vinden. ,,’Sorry Ergin, het gaat niet door’, gaf mijn manager telefonisch door. Ik heb hem toen even de tijd gegeven, omdat de transfermarkt nog maar tien dagen open was. Ik kon naar Istanbul, maar het werd Sürmenespor, dichtbij Arakli . Mama wilde me graag in de buurt houden. Toch wel een mooie ervaring was dat. Voor sommige uitwedstrijden zat je twintig uur in de bus. Op vrijdag vertrokken we al. Eén nacht in de bus, en een nacht in een hotel. Na de wedstrijd een beetje eten en rusten, en dan de bus weer in. Wel een mooie ervaring, met fanatieke supporters.”

Maar de ambitie bleef kriebelen. Na een half jaartje verkaste Ergin Sariusta in de richting van de Bosporus.

,,Zo’n half uurtje rijden van Istanbul, Sakaryaspor. Dat was een behoorlijk niveau. Een klasse lager dan bekende clubs als Fenerbache, Galatasaray, en Besiktas. Ik begon daar in de winterstop. De ploeg stond veertiende, en had een aanvaller nodig. Een rijke club ook. Het was allemaal zeer goed geregeld. Ik begon goed, maar na een paar maanden begonnen knieblessures me op te breken. Het waren zware trainingen. En pittige trainingskampen aan de zuidkust. Ik moest rust houden, maar wilde weer te snel beginnen. Ik wilde laten zien wat ik kon. Inmiddels waren er teveel spelers. Dan doet een blessure je natuurlijk geen goed. Het werd me teveel, geestelijk vooral. Eigenlijk had ik het besluit al genomen, terug naar Nederland.”

,,Ik werd meteen benaderd door vrienden, om weer voor FC Jeugd te gaan spelen. Eigenlijk kon ik geen ‘nee’ zeggen. Ik heb de nieuwe trainer Henk Sanders enkele malen gesproken en zien werken. Ik denk dat het een goede trainer voor FC Jeugd is, met duidelijkheid naar de selectiegroep. Voor mij persoonlijk is het nog afwachten, en me laten behandelen door Van der Toolen. Ik loop alweer een beetje, doe aan fitness, en basketbal een beetje op het pleintje hier in Kernhem. Ik moet bewegen, anders word ik lui, en ziek.”

,,Ik verwacht dat FC Jeugd het komend seizoen weer goed gaat doen. Ze spelen al aardig, terwijl er nog enkele spelers vakantie hebben. Familielid Murat Sariusta bijvoorbeeld. Dat is echt een talentje. Hij komt van de A1, en heeft veel techniek.

Foto:

Ergin Sariusta: ,,Een beetje fitness, een beetje basketballen. Anders word ik lui en ziek.”