Yvonne Veldhuizen heeft genoten van voetbalvrouwen

EDE - De kortdurende hype is weer een paar dagen voorbij, maar vergeten is het nog allerminst. Het Nederlands vrouwenvoetbalelftal zette zich de afgelopen weken op de sportieve kaart door het behalen van de halve finales op het Europees Kampioenschap in Finland. Hoogste tijd dus voor een lokale blik op het presteren van de dames van bondscoach Vera Pauw. Yvonne Veldhuizen (20), een Barneveldse oud-jeugdinternational die speelt voor het Edese DTS, kijkt terug én vooruit: ,,Dit is een enorme impuls voor onze sport!"

door Jurre Jochemsen

Het had niet veel gescheeld of Veldhuizen was 'gewoon' één van de deelnemers geweest in Finland. Een knieblessure een paar jaar terug gooide echter roet in het eten. Daarvoor was ze speelster van alle vertegenwoordigende dameselftallen van de KNVB. Veel meegemaakt heeft ze zeker. Wat te denken van de Europese titelstrijd onder negentien in Litouwen? Spelen met de beste A-junioren (jongens) van het Scherpenzeelse Valleivogels? Ze kon daarna zelfs naar Saestum (in Zeist), dat een samenwerkingsverband heeft met profclub FC Utrecht. Voor Veldhuizen lag een stap naar de eredivisie van het vrouwenvoetbal voor het grijpen, maar de Barneveldse koos uiteindelijk voor DTS in Ede en haar maatschappelijke loopbaan. ,,Na het jaar bij Valleivogels was ik het plezier in het spelletje een beetje kwijtgeraakt, ik zat niet meer zo lekker in mijn vel wat het voetballen betreft. Daar kwam ook nog bij dat ik begon aan een nieuwe studie. Inmiddels zit ik in het tweede jaar van de ALO want ik wil gymlerares worden. Toch kon ik de sport blijkbaar niet missen, het begon weer te kriebelen. Ik koos ervoor om bij eersteklasser DTS in Ede aan de slag te gaan, daar waar mijn zus Rianne ook speelt en waar Mien te Selle een heel goede trainster is. Ik heb het plezier weer helemaal teruggevonden. Vorig jaar misten we op een haar na de promotie naar de Hoofdklasse. Dat was wel jammer natuurlijk. Maar goed, dan moet het dit seizoen maar gebeuren! Ik zou het wel leuk vinden om in de Hoofdklasse te spelen. Dat is wel zeker mogelijk, ik verwacht een leuk seizoen."

Een paar niveautjes hoger drukte het Nederlands damesvoetbalelftal de laatste weken als gezegd de neus nadrukkelijk aan het venster. Veldhuizen heeft ervan genoten. ,,Ik heb veel voor de buis gelegen", zegt ze lachend. ,,Heb echt geprobeerd zoveel mogelijk te zien. Eerst was het op Eurosport te volgen, maar soms kwam het in de knel met mijn eigen trainingen. Soms hebben we het tijdstip van die trainingen gelukkig kunnen aanpassen. Ik kijk natuurlijk met een heel positief gevoel terug op het EK, hoewel het bij de halve finale erg dubbel was. Dat ze er vlak voor tijd uitvlogen tegen Engeland was 'superzonde', maar die goal hing natuurlijk wel een tijdje in de lucht. Op het moment zelf was het balen, maar als we er nu op terugkijken, hebben ze natuurlijk fantastisch gepresteerd. Ik heb me wel een beetje geërgerd aan wat mensen op de televisie die constant aan het vergelijken waren met het mannenvoetbal en zeiden dat het spel zo slecht was. Dat heeft gewoon geen enkele zin. Ze hebben namelijk laten zien niet voor niets mee te hebben gedaan aan het EK. Dit is een enorme impuls voor onze sport. Helemaal gaaf is dat ze de A-status hebben bereikt waardoor de speelsters ook betaald krijgen. Dat is misschien nog wel de grootste winst."

De voorstopper heeft het Nederlands elftal nog zeker niet uit d'r hoofd gezet. De kwaliteiten heeft ze namelijk wel degelijk, anders had ze niet in diverse vertegenwoordigende teams gezeten. ,,De ambitie heb ik echt wel weer. Ik heb tenslotte het plezier in het spel weer helemaal terug. Het was ook wel grappig dat ik speelsters als Karin Stevens en Marloes Piëete als teamgenoten heb gehad. Die laatste scoorde nog dat doelpunt in de halve finale. Dat was wel gaaf natuurlijk. Ik heb nog altijd wel contact met haar. Of het ook een beetje pijnlijk was hen te zien schitteren terwijl ik zelf voor de televisie zat? Nee, eigenlijk totaal niet. Ik heb toen heel bewust besloten om een stapje terug te doen en volledig voor mijn school te gaan. Nu is de situatie weer wat anders geworden. Ik wil eerst presteren hier bij DTS, dan komt de rest eventueel vanzelf wel. Ik heb het Nederlands team echt nog niet uit mijn hoofd gezet."