Voer

2 december 2009 om 00:00 Nieuws

,,Dat is voer voor een column’’, klinkt het nogal eens in dit kantoor. Nu is die uitspraak wel heel letterlijk te nemen. We hebben immers te maken met de feestdagen, waarbij veel eten moet bijdragen aan genot, vreugde en geluk.

Zo zag ik vorige week heel wat flatbewoners slepen met complete schapen waaraan je kon zien dat ze hun beste tijd hadden gehad. Ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat ze de volgende drie dagen op bord geserveerd werden. Het offerfeest is immers het belangrijkste islamitische feest dat op de tiende dag van de twaalfde maand begint. Het is een traditie waarbij gedacht wordt aan het verhaal uit de Koran waarbij Allah aan Ibrahiem vroeg om zijn zoon Ismaël te offeren. Een test om uit te vinden hoe trouw en gelovig Ibrahiem was. Op het moment dat hij met zijn mes wilde toesteken, weerhield een engel hem, die zei dat een schaap de plaats van zijn zoon in mocht nemen.

Het verhaal lijkt verdacht veel op dat van Abraham, de aartsvader over wie je leest in de Bijbel. In de christelijke traditie is het echter niet gebruikelijk hier feest bij te vieren. Dat gebeurt vijftien dagen later met Kerstmis. Naast schapenvlees staan er dan ook andere smakelijke kadavertjes op de menukaart. Hert, konijn, kip, gevulde kalkoen...’you name it’. In de Verenigde Staten is kerst geen kerst zonder een vette ‘turkey’.

Ik weet het...ik ben een watje. Want ik kan het maar slecht verteren dat al die beestjes een koppie kleiner worden gemaakt. Voor mij zijn het decadente, massale slachtpartijen. Geef mij maar een varkentje van Sint Nicolaas. Dat is tenminste van marsepein.

Freek Wolff

Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie