Jos de Heer kondigde aan het eind van de dienst van zondag 30 april in de Amstelkerk zijn vertrek naar Zaltbommel aan. Voor velen kwam dat bericht van de predikant volkomen onverwacht. Gemeenteleden hadden er geen rekening meer mee gehouden, dat hij voor zijn pensioen nog een keer een nieuwe uitdaging zou willen aangaan. Het officiële afscheid is gepland voor zondag 16 juli.
Er is nog een belangrijke klus te klaren in die gemeente in de Bommelerwaard, waar de twee PKN-gemeenten Het Anker en Sint Maarten in 2015 een samenwerkingsovereenkomst aangingen. Toen is afgesproken, dat de kerkenraden zoveel mogelijk samen vergaderen en dat ook veel uitvoerend werk samen wordt gedaan. Wel blijft er in de twee kerken op de meeste zondagen een eigen dienst, behalve in de periodes van Kerst, Pasen en de zomervakantie. De vorming van de federatie was het voorlopige sluitstuk van de toenadering die Het Anker, van oorsprong gereformeerd, en de hervormde gemeente van Sint Maarten sinds 2007 zoeken.
SAMENWERKING ,,Ik heb er veel zin in om deze klus aan te pakken, want het is nog niet klaar'', geeft De Heer aan. ,,Ik vind het bijzonder leuk om samen met een collega-predikant en een stuurgroep de samenwerking tussen de beide kerken verder vorm te geven." Op de website van Sint Maarten staat: ,,De geloofsgemeenschap in Zaltbommel is breder dan de beide tot de PKN behorende gemeenten. Denkend aan de wereldwijde kerk willen wij ook delen met anderen die in dat perspectief een geloofsgemeenschap willen zijn. Om die reden participeren we actief in de plaatselijke Raad van Kerken, waarvan ook de St. Franciscusparochie deel uitmaakt.''
,,Oecumene is voor mij wel heel belangrijk en ik was heel blij met de samenwerking hier in Ouderkerk. Dat lijkt zich in Zaltbommel te gaan voortzetten. In de beroepingscommissie zat de pastoor van Zaltbommel, dus daaruit blijkt wel hoe goed de relaties zijn.''
Na een lange beroepingsperiode werd De Heer vijftien jaar geleden geïnstalleerd als predikant van de Amstelkerk. Hij trof een gemeente aan die de handen uit de mouwen wilde steken en stond te popelen om met haar nieuwe predikant aan de slag te gaan. ,,Dat hebben we dan ook met veel plezier en enthousiasme gedaan. Het gewone werk van een predikant, pastoraat en eredienst, is voor mij altijd het belangrijkste geweest. Dat heb ik dan ook altijd met genoegen en voldoening gedaan.''
,,Maar daarnaast zijn de christelijke meditaties en het ochtendgebed de belangrijkste zaken. Ik ben er trots op dat die hier een breed draagvlak gevonden hebben, zodat ze er als vanzelfsprekend bij horen. Beide heb ik met pastor Kiki Kint opgezet en beide heeft pastor-diaken Eugène Brussee met even grote toewijding voortgezet. Dat is heel bijzonder en daar ben ik heel blij mee. Deze oecumenische samenwerking heeft beide kerken en hun pastores veel vrucht opgeleverd.''
,,In beide, zowel de meditaties als de ochtendgebeden, draait het om de absolute kern van het christelijk en gemeentelijk leven: het bidden. Daar was ik altijd wel van overtuigd geweest, maar in deze wekelijkse activiteiten midden in de week, op de woensdagen, heeft dat besef zich voor mij verdiept. Samen met de zondagse erediensten en vespers zijn dit ook voor mijn persoonlijk geestelijk leven de bronnen geweest waaruit ik geleefd heb. Er is in Zaltbommel een regionale groep die zich met christelijke meditatie bezighoudt, dus daar ga ik me bij aansluiten. En ik ga onderzoeken of er belangstelling is voor een midweeks ochtendgebed."
,,Sinds ik gefascineerd ben door de christelijke meditatie is er voor mij ook theologisch een wereld opengegaan; die van de monastieke (klooster)traditie. Daar wist ik weinig van; dat maakte geen deel uit van mijn theologische opleiding. Ik lees met fascinatie over de woestijnmonniken uit de vijfde eeuw en hun opvolgers.''
,,Ik heb natuurlijk in de lange jaren dat ik hier ben mijn eigen grenzen en tekortkomingen gezien. Uiteraard zou ik een aantal dingen graag over willen doen om ze te herstellen. Maar tekortkomingen en gebreken hebben me ook geleerd te leven uit de genade van God, te leven uit de vergeving en acceptatie door God. Zoals Leonard Cohen zo treffend zong: 'There is a crack in everything, that's where the light comes in' (in alles zit een barst, een scheur, daar komt het licht door binnen). Dit besef en geloof geeft me de kracht en moed om het voortaan beter te doen. Maar het leven blijft: vallen en opstaan. Als er één les is die je kunt leren van monniken is het wel deze! Je blijft in het leven een beginner! In deze lijn verbaast het antwoord op de vraag 'Met wie zou je eens willen eten?' niet. ,,Ik zou met Paus Fransciscus tijdens een maaltijd willen praten over hoe hij naar de kerk kijkt en hoe hij het volhoudt om zo met vreugde zijn taak te volbrengen."
,,Voorop staat natuurlijk altijd, dat ik nog leef na mijn hartstilstand in 2008. Door mijn vriend Jo Sieben ben ik op de tennisbaan gereanimeerd. Zonder hersenschade mag ik weer doorleven. Deze ervaring tekent mijn leven en maakt dat ik iedere dag opsta in verwondering over het leven dat me geschonken is. Iedere dag is voor mij een dag die God gemaakt heeft en waar ik me over mag verheugen!''
,,Ik heb diverse nevenfuncties, zoals voorzitter van Vacare (een platform voor meditatief leven, red.), en geef les bij de cursus Theologie voor gemeenteleden. Ik ga deze functies in ieder geval voorlopig voortzetten. Het zijn zaken die echt mijn hart hebben. Maar eerst ga ik op vakantie. Er ligt een stapel boeken klaar. Ik blijf een grote fan van A.F.Th. van der Heijden. In 1983 was ik gefascineerd door 'De slag op de Blauwbrug'. Ik heb pas 'De Helleveeg' met veel plezier gelezen, en 'Kwaadschiks'.
