7 september 2017 om 00:00 Lokaal nieuws

Vorige week las ik dat de man onder wiens leiding ik 5 jaar lang onderzoek deed naar bijbelteksten, Tjitze Baarda, in zijn huis in Amstelveen was overleden.

Hij had bij leven een scherp oog voor detail en een buitengewoon goed zicht op het geheel, een combinatie die niet vaak voorkomt.

Pas toen drong het tot me door in welke mate zijn kritische houding mij beïnvloed heeft. Heel goed kijken, pas als je precies weet wat je ziet voorzichtige conclusies trekken, maar tegelijkertijd je fantasie de vrije loop laten om het verhaal achter dat wat je ziet te kunnen 'lezen' . Onderzoek doen is op die manier niet anders dan detective-je spelen: spannend en leuk. Zo probeer ik nog steeds door het leven te gaan, maar in plaats van bijbelteksten te onderzoeken probeer ik whodunnits in de natuur op te lossen. En die zijn er genoeg!

De Britse entomoloog (insectdeskundige) Dave Coulson beschrijft in zijn onvolprezen boek 'A sting in the tale' - in het Nederlands vertaald als 'Een verhaal met een angel' - hoe hij in zijn Franse paradijsje pogingen deed om alle diersoorten (voornamelijk insecten) op naam te brengen. Dat lukte hem aardig, maar één soort, de kwaakvogel (naar het geluid dat hij maakt) liet zich niet kennen.

Ook ik mocht een kwaakvogel tot mijn kennissenkring rekenen. Tot vorige week, want de identiteit van mijn kwaakvogel heb ik weten te achterhalen.

Mijn kwaakvogel zette me op het verkeerde been omdat het geluid wat hij maakte naar mijn idee verband hield met de plek waar het vandaan kwam: de top van een boom. En beesten die kwaken en in een boom zitten, dat kunnen alleen maar eenden zijn. Nu zijn er meer beesten die kwaken, zoals kikkers, maar de meeste kikkers zitten niet in bomen. Toen ik er achter kwam dat ze zowel boven in een boomtop zaten als - redelijk onverstoorbaar - op een meter afstand in het struikgewas, viel het kwartje. Mijn kwaakvogels waren kwaakkikkers! Voorlopig moet ik het met hun roep doen, want gezien heb ik ze nog niet, de boomkikkers (want dat zijn het), niet één, niet twee, maar hordes boomkikkers, die de mooiste duetten naar elkaar kwaakten (of naar alle waarschijnlijkheid elkaar de mooiste scheldwoorden naar het hoofd slingerden).

Van de zomer was ik in ons eigen Franse paradijsje (al was het niet echt van ons) en daar viel het me al op dat de kikkers in de poel voor de deur nogal willekeurig aan het kwaken sloegen. Zelfs mijn namaakgekwaak was voldoende om ze aan het roepen te zetten. Zo ook deze boomkikkers. Er was geen peil op hun gekwaak te trekken. Het Engelse reptielen- en amfibieëngidsje wist me te vertellen dat boomkikkers aanslaan op de staccato-passages in de strijkkwartetten van Haydn! Heel veel gekker moet het niet worden. Mocht ik ooit de auteurs van het gidsje nog ergens tegen komen, dan weet ik wel wat ik ze ga vragen!

Wil je meer weten over kikkers, ga dan naar de site van Ravon en kijk naar de soortinformatie van amfibieën onder het kopje 'infotheek'. Veel plezier!

Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie