De Big Five van het Edese Bos

EDE Tijdens de MKZ-crisis (in 2001) ontdekte ik het nest van een zwarte specht. Hoog in een boom kwam een klein kopje met snavel naar buiten, die een genderneutraal aan te duiden ouderlijke specht een insectje ontfutselde. 

Ik was verbaasd zo’n zeldzaam dier hier te zien. Verderop kon je landgoed Kernhem niet op, het was daar afgezet met witte linten. Misschien liep ik bij de specht ook wel op verboden gebied. Ik weet het niet meer.

DERTIG MILJOEN Sinds het begin van deze coronacrisis wandel ik elke dag. Of ik doe een Mamil-achtige poging een persoonlijk hardlooprecord te vestigen (Mamil: iets met midlife en crisis) - wat logischerwijs steeds minder lukt omdat je ouder wordt. Onlangs berekende ik gaandeweg dat de geduldige grond van het Edese Bos minstens dertig miljoen voetstappen van mij moet hebben geabsorbeerd.

In die ruim twintig jaren zag ik mensen komen en gaan en beesten. Ik wist dassenburchten te liggen en zag sporen van zwijnen. Maar de dieren zelf zag ik nooit. In de zomer wel boerenzwaluwen en een verdwaalde groene specht.

MOUNTAINBIKEROUTES Ondertussen werd het drukker met mensen. In de doodse maanden hakken bijna jaarlijks bakbeesten van machines bomen om. Hun sporen blijven decennia zichtbaar. Er zijn mountainbikeroutes bijgekomen. Het luide geroep van fietsers meandert door de lucht. Links en rechts flitsen mensen om je heen. Honden dollen door het bos.

BIG FIVE En toch… toch kun je elke drie kilometer wandeling een dier uit de Big Five van het Edese Bos waarnemen. Mijn Big Five is, met gerede kans op waarneming, de zwarte specht, de buizerd, het ree, de havik, de haas. Het lijkt erop of het Edese Bos aantrekkelijker werd voor veel beesten. Misschien doordat het allemaal wat rommeliger wordt. Dode bomen blijven liggen. Je moet er wel wat voor laten. Stil wandelen, om je heen kijken en je snuit houden. Sowieso zie je exemplaren van de Little Five. Dat zijn bijvoorbeeld de vink, het meesje, de boomklever, de merel en het bosmuisje.

Ja, ook het bosmuisje. Let maar eens goed op de bosgrond. Een rommeltje dat beweegt, een ritseltje dat je hoort. Zachter dan de herrie die een merel maakt, zoekend op de grond. Maar hoorbaarder dan het geruis van de wind dat een blaadje omvouwt.

BUIZERD Boven, in de lucht, zie je vaak buizerds zweven. Als wakers over het ondermaanse. Luister eens naar de vogels, zie wat er gaande is. Buizerds leerden me omhoog te kijken. Ze overleven door scherp het kleine waar te nemen.

Nando Eskes heeft een internetbedrijf en is oprichter van de Edesche Concertzaal. Deze column verschijnt tweewekelijks. Reacties zijn welkom: nando@eskesmedia.nl.