Een litertje meer graag

EDE Onlangs kreeg ik bericht van de opheffing van het blad Liter. Er waren te weinig abonnees overgebleven. Van die weinige overgeblevenen, was ik er eentje. Het verbaasde mij. Dit tijdschrift gaat over literatuur, waar ik kenner van noch deskundig in ben. Ik nam aan dat ik een gestalte aan de zijlijn was, een randfiguur. Nu bleek ik jarenlang reden van bestaan te zijn geweest. Dat was tegelijk een eye-opener en een schok, want ook deze weinige getrouwen hadden de komende stilte niet kunnen voorkomen.

Nando Eskes

Was dit blad dan zo onbekend... zo onbeduidend, in getal gemeten?

ONBEDUIDEND Nu ben ik lid van meer onbeduidende blaadjes. Bijvoorbeeld een blad waarvan de laatste twee uitgaven vanuit de gevangenis werden volgeschreven. Waar ik daarvan normaal een keurig getypt exemplaar per post toegestuurd kreeg, ontving ik onlangs tweemaal een handgeschreven uitgave, gesmokkeld uit de Nederlandse gevangenis.

Dat kwam zo. De hoofdredacteur geeft ook iets anders uit en dat heet Klimaat. Volgens de uitgever was de overheid het niet eens met wat hij schreef over het klimaatbeleid. Het lijkt mij heel sterk dat je dan gevangen wordt gezet, maar goed, de rechters in Zwolle zijn volgens hem corrupt, en hoewel ondertussen vrijgelaten, gaat hij in hoger beroep (bga1.nl/klimaat).

STILTE Het Literblad gaf in zijn laatste nummer, nummer 100, een dubbelzinnige boodschap. Het einde was daar. De achteruitgang kwam onder meer door verslonzing van de marketing. Zo’n twintig jaar geleden opgericht, groeide het mee met een generatie, maar aan nieuwe bekendheid werd niet gewerkt.

Een soort onuitgesproken uitsterfbeleid. Het is een kunstzinnig blad. Met nu stilte-onderbrekingen. En dan een gedicht van Guillaume van der Graft, een schuilnaam van Willem Barnard. Van hem staan veel liederen in het Liedboek voor de Kerken. En die gezangen klinken in veel Edese kerken, in normale tijden.

BEGIN Maar het laatste Literblad toonde ook iets van nieuw begin. Want, stond er, je moest een berichtje sturen: ‘Houd mij op de hoogte’. Dat deed ik. En warempel, onlangs berichtte men mij: in juni komt nummer 101 uit. Een doorstart.

Hoe troostte mij dat. Om ook de komende jaren te kunnen lezen, bijvoorbeeld een kort verhaal Perspectieven van Abdelkader Benali. Om bij mijn heldere afgrond de ‘stilte in zichzelf’ te naderen.

PLAATSGENOOT En dat alles onder de hoede van onze plaatsgenoot Gerda van de Haar, hoofdredacteur van Liter. Een litertje meer vanuit Ede (www.leesliter.nl). Op naar normale tijden. Bij of in de afgrond ontvouwt zich een nieuw begin.

Nando Eskes heeft een internetbedrijf en is oprichter van de Edesche Concertzaal. Deze column verschijnt tweewekelijks. Reacties zijn welkom: nando@eskesmedia.nl.