Serendipiteit - de ongezochte vondst

Een prettige perceptie in een veranderende wereld

Serendipiteit is het vinden van iets onverwachts en bruikbaars terwijl je eigenlijk iets anders zoekt.

Het woord werd geïntroduceerd door Horace Walpole in de 18e eeuw (Engels), in een brief waarin hij het had over een Perzisch sprookje dat hij had gelezen, de drie prinsen van Serendip (oud-Perzische naam voor Sri Lanka), een verhaal over het vermogen van een alerte geest uit toevalligheden conclusies te trekken: met focus en voorbereiding is men beter in staat om daadwerkelijk ontdekkingen te doen aan de hand van het toeval.

… Een interessante gedachte dus!

Enkele voorbeelden zijn de ontdekking van röntgenstraling, de uitvinding van het theezakje, de ontdekking van penicilline, het “Post-it geeltje” … .

Voor serendipiteit moet je niet alleen oog hebben voor het onverwachte maar ook voldoende kennis van en kijk op iets hebben om te kunnen beoordelen of dat onverwachte ook iets nieuws toevoegt. Een beetje vondst is altijd serendipiteus. In de octrooiwet is zelfs vastgelegd dat een vondst alleen te beschermen is, als die niet voor de hand ligt, zij moet een verrassend element bevatten.

X-tra geeft focus

Ons ‘huis’ ademt rust, ruimte, concentratie en specifiekheid.

Met orde- en overzicht is er geen ruimte voor iets anders. ‘Concentratie’-boots, schermen rond tafels o.i.d gebruiken we niet. Dit is ook niet wenselijk, sterker, we raden het af. Ongezond. … Ruimte, voor geest en aandacht. Focus leeft in de geest, in je houding. Het is het vermogen om de aandacht op één plaats te houden en niet afgeleid te worden. Het is de basis van planning, overzicht - ‘waar ga ik heen’ en wat is de motivatie en reden waarom ik doe wat ik doe. Daar maken we gebruik van.

Hoe werken wij niet?

Dus niks hokjes, ook niet in gedachten. Geen labels of niveau-bepaling … vooraf. Wel specifiek-heid en gerichtheid op behoefte. Laat eerst maar ‘ns zien wat er in zit. … En dat is altijd veel meer of anders, dan aan de buitenkant zichtbaar is. We beginnen met ‘de beslissing om te leren’ (bij de leerling zelf dus). Dit is waar X-tra begint. Dit is waar het over gaat. En niets anders!

Dit is waar het onderwijs het mis heeft: Hoe kun je pretenderen te weten wat er nodig is, vooraf? Onmogelijk. 

Hoe werken wij wel?

We beginnen eerst met landen, de werkelijke beslissing door de leerling zelf. Dit is waar X-tra begint.

Daar gaat het over. En nergens anders over.

Dit is X-tra. Welkom bij X-tra.

web: www.x-tra.info

contact: graag@x-tra.info