Supersoakers

Een paar jongetjes uit de buurt namen mij een paar dagen geleden te grazen met hun supersoakers. Ik moet zeggen dat ik ook weinig moeite deed om de waterstralen uit hun kanonnen te ontwijken, al leek mijn theater daar misschien wel op. Want een beetje verfrissing is in deze zonnige tijd echt geen straf. De kids hadden er wel lol in, net als het spelen in de badjes die je bij heel wat huizen in de tuin ziet.

Toch klinkt nu het alarm om vooral zuinig te zijn met ons water, omdat het de laatste weken erg droog is geweest. Het Waterschap verbiedt ons zelfs om water uit sloten, beken en kanalen op te pompen. Ik vermoed dat Edenaren dit toch al niet van plan waren om daarmee hun supersoaker of tuinbadje te vullen, want dan zou niet alleen spuit elf (letterlijk) modder geven. Het gaat dan ook om die grote apparaten waarmee agrariërs hun weilanden besproeien. Het zou de natuur onherstelbaar beschadigen. De vraag is vervolgens wel of de opbrengst op de akkers niet naar de knoppen gaat.

Het water komt in ons landje vast wel weer met bakken uit de lucht. Hoe anders is dat met het aardgas. Dit raakt toch een keer op en de aardbevingen in Groningen dwingen tot spaarzaam gebruik of afbouw. De Edese wethouder hoopt nu op een fikse smak met geld van de overheid om in elk geval de huizen in de Kolkakkerbuurt op de biocentrale (verbranding houtsnippers) aan te sluiten. Zodat onze cv-ketels naar de schroot van het ACV-station kunnen.

Water en gas voorzien (nog) in zeer primaire behoeftes, we staan er te weinig bij stil. Zolang we dit soort (vloei)stoffen nog kunnen gebruiken voor 'spielerei' als onze supersoakers, leven we in een bevoorrecht en zeer welvarend land.

Freek Wolff