Afbeelding
Pixabay

'Hey meisje, het leven is te mooi'

15 januari 2019 om 10:46 lokaal

EDE De dag begon maandag dramatisch voor Esther Holierhoek. De Edese was op weg naar haar werk met twee zoontjes in de auto en een baby in haar buik. Het was een normale maandagochtend. Totdat ze rond 07.45 uur een jonge vrouw zag lopen, over het spoor tussen Rhenen en Veenendaal...

Op Facebook doet Esther haar heftige verhaal. ,,Voor mij begon mijn dag 'normaal'. Ik reed samen met mijn twee zoontjes van twee en drie en een wondertje in mijn buik richting mijn werk. Vrolijk meezingend met de liedjes van Piet Piraat begon mijn dag goed. Jouw dag moet vreselijk begonnen zijn, je bent waarschijnlijk wakker geworden met de gedachte dat het leven voor jou geen zin meer had?''

De Edese kwam vanuit het Binnenveld toen de autorit bij de spoorwegovergang van de Zuidelijke Meentsteeg een plotselinge wending kreeg. ,,Ik zag jou lopen, het regende en je liep daar, alleen. Een naar voorgevoel bekroop me en ineens werd dit gevoel bevestigd. Je sloeg af, niet een weg in, maar het spoor op.''

SPRINT ,,Zonder twijfel zette ik mijn alarmlichten aan, zette mijn auto in de berm en zei tegen mijn jongens dat ik zo terug was omdat ik even iets moest vragen aan iemand, draaide het volume van de vrolijke liedjes harder en vergrendelde mijn auto. Ik trok een sprint richting het spoor en ik zag je lopen. Inmiddels al wel vijftig meter verder. Ik versnelde mijn sprint en kwam parallel aan jou te lopen. Ik vroeg je te stoppen en van het spoor af te komen, je reageerde niet. Al mijn emoties kwamen samen en verwoordden zich in complete woede. Ik heb naar je geschreeuwd, dat je moest stoppen, van het spoor moest komen.''

NACHTMERRIE ,,Toen je hierop niet reageerde kreeg ik het afschuwelijke gevoel dat dit weleens uit kon lopen op een vreselijke nachtmerrie. In mijn laatste poging bij jou binnen te komen schreeuwde ik: ,,Ik ben zwanger en ik heb twee kleine kinderen in mijn auto zitten, alsjeblieft stop en doe mij en jezelf dit niet aan!'' Je stopte en keek langzaam omhoog. De blik in jou ogen op dat moment staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. Ik zag complete verwarring en angst en waarschijnlijk niks van wie je eigenlijk bent. Je bekeek me van top tot teen en zag hoe ik compleet overstuur en buiten adem probeerde om jou leven te redden. Je stapte van het spoor af en ging ernaast op de grond zitten, je begon te schreeuwen dat je naar de hel ging, verdoemenis, God, verafschuwing. Ook zei je heel veel dingen waarvan ik niets kon verstaan.''

NIEMAND HELPT ,,Ik wist dat elk moment één van de twee treinen zou gaan komen. Ik smeekte je nogmaals om van het spoor te gaan, hulp te zoeken of gewoon naar huis te gaan'', vervolgt Esther. ,,Ineens leek je er weer even te zijn. Je begon ineens op een vrij rustige manier te vertellen dat niemand jou kon helpen, je ouders verdoemden jou, ze verdoemden je vriend en alles wat jij deed. Wat heeft mijn leven dan nog voor zin? Is wat je me vroeg. Ik zei dat ik echt snapte dat het nu zo voelde voor jou, maar dat dit echt niet zo was. Je moest me geloven!''

POLITIE Toen stond het meisje op. ,,Je keek me aan en vroeg me jou met rust te laten, geen politie te bellen en je liep van me weg. Ik keek je alsnog volledig buiten adem na en moest een overweging maken. Je liep weg van het spoor, dat was wat ik je had gevraagd en daarom respecteerde ik jouw vraag aan mij en ben ik je niet verder gevolgd. Ik besloot terug te gaan naar mijn auto terwijl ik jou uit het oog verloor. Gelukkig zaten mijn jongens nog vrij vrolijk in de auto. Uiteraard heb ik wel de politie gebeld en hebben zij met man en macht geprobeerd jou alsnog te vinden maar je was nergens te bekennen.''

Voor Esther is de dag verder gegaan, maar het voorval laat haar niet los. ,,Ik hoop meisje, dat je gewoon naar huis bent gegaan, lekker in je bed bent gaan liggen en hebt gedacht: 'misschien had ze gelijk, misschien moet ik dit niet doen en moet ik hulp zoeken'. Ik hoop het zo. Mocht je dit op wat voor manier lezen, laat je me dan weten hoe het met je gaat? Het leven is echt te mooi, ook al zal het soms met vallen en opstaan zijn. Liefs, Esther.''

Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie