Diede, Wijnand, Trijnie en Leander van de Vendel in hun zelfontworpen keuken.
Diede, Wijnand, Trijnie en Leander van de Vendel in hun zelfontworpen keuken. Mathilde van Ravensberg

'Familiebedrijf is het ideaalplaatje'

28 maart 2018 om 15:31 lokaal Familiezaken

OTTERLO 'Een ideaalplaatje' noemt vader Wijnand van de Vendel het. Moeder Trijnie vindt het 'een zegen'. Het grote genieten spat eraf in Otterlo. Pa, ma en zoon Diede ontwerpen en bouwen keukens, zoon Leander heeft een eigen spuiterij. In hun zelfontworpen keuken praten we over werk dat nooit als 'werk' aanvoelt.

Mathilde van Ravensberg

Het is vaste prik: iedere ochtend is er om 09.00 uur werkoverleg. Dan schuiven de vier familieleden aan de koffietafel en spreken de dag door. Soms wordt de tafel spontaan uitgebreid met een schoondochter, andere zoon of kleinkind. Het spul (naast Diede en Leander zijn er nog twee zoons) woont allemaal in de buurt van Otterlo en Wekerom en daar geniet zorgzame Trijnie zienderogen van.

MENTALITEIT Wie denkt dat de Van de Vendels na het werkoverleg pas beginnen met werken heeft het mis. Vaak hebben ze er al een paar uurtjes op zitten. Het zijn harde werkers. 'Uitslapen doen we nooit'. ,,Als zelfstandig ondernemer moet je niet te benauwd zijn om aan te pakken", vindt Wijnand. Ook de 'acht tot vijf mentaliteit' komt niet in zijn woordenboek voor. Wel begrippen als discipline en beschikbaarheid. Geen luchtfietserij. ,,Heb niet de illusie dat je even snel rijk wordt van een eigen bedrijf."

Wijnand vertelt dat hij al die jaren nooit 'druk' heeft ervaren van zijn werk. Natuurlijk moet de kost verdiend worden, maar plezier in het werk staat bovenaan bij de familie Van de Vendel. ,,We mogen mooie dingen maken, waar onze klanten blij van worden", vertelt Trijnie.

OP MAAT Met hun bedrijf Vendel Keukenarchitectuur ontwerpen en bouwen ze keukens en interieurs helemaal op maat. Wijnand (65) is een boerenzoon en kocht in 1976 de boerderij van zijn ouders, op de huidige stek aan de Damakkerweg. Na zijn huwelijk met Trijnie (61), ook afkomstig van een boerderij, knapten ze het oude Veluwse boerderijtje helemaal op. De twee hebben de werklust van geen vreemde en het ondernemersbloed stroomt hen door de aderen. Wijnand werkte aanvankelijk voor een werkgever in de bouw, Trijnie was leidinggevende in een ijzerwarenmagazijn. Maar het kriebelde al snel om voor zichzelf te beginnen.

PLICHTSBESEF Boer wilde Wijnand niet worden, maar hij ontwikkelde een talent voor de fijne afwerking van bouwprojecten. En zoals dat vaak gaat met echte ambachtsmannen: die vallen op en hebben geen promotiecampagne nodig. Begin jaren tachtig begon hij op zijn eigen erf een timmer-afbouwbedrijf. Hij bouwde zijn eerste keuken voor vrienden. Trots: ,,Die keuken zit er nog steeds in".

De goede ervaring werd weer doorverteld en zo ging dat van mond-tot-mond. Trijnie heeft in de beginperiode zo haar eigen bezigheden; ze is handig in glas graveren. Kenmerkend voor de twee harde werkers is hun plichtsbesef en klantgerichtheid. Trijnie vertelt: ,,Toen ik moest bevallen van Diede had ik nog een bepaalde graveeropdracht; die moest gewoon af want de mensen rekenden erop."

KRAAMBED Tot op het kraambed werkte ze door. Ook had ze een tijdje een peuterspeelzaal aan huis. Bij de vierde zoon stopte ze ook daarmee en wijdde zich volledig aan het eigen keukenbedrijf. Wat ze zo fijn vindt van een bedrijf aan huis is de mogelijkheid er altijd te zijn voor de kinderen. Haar zoons waren geen types die op de bank hingen. Ze waren uit school veel buiten te vinden, maar het idee dat ze naar je toe konden komen als er iets was, vond Trijnie heel belangrijk. ,,Een kind moet voor de ouders op de eerste plek staan."

Maar hun kinderen beperken, dat wilden beide ouders niet . ,,We hebben ze gestimuleerd om hun eigen vleugels uit te slaan. Ze moesten een opleiding volgen, werkervaring opdoen." Wijnand vult aan: ,,En ervaren wat het is om voor een baas te werken. Zo leren ze wat er in de wereld te koop is, maar ook hun horizon te verbreden wat betreft kijk op bepaalde productieprocessen."

ZORGZAAM Diede (30) zei als kleine jongen al dat hij 'kastjes wilde maken', lacht moeder Trijnie. Die handigheid en gevoel voor techniek, dat hadden alle vier haar zoons. Maar de keuze om in het familiebedrijf te stappen, die moest echt uit henzelf komen. Diede volgde als enige de interieurbouw-opleiding maar stelde zijn toekomst in Vendel keukenarchitectuur nog even uit. Eerst even reizen, bezinnen, kijken wat hij echt wilde. Hij werkte tweeënhalf jaar in Curaçao voor een keukenontwerper. ,,Leuk, veel geleerd ook maar ik was het wel zat om voor een baas te werken", vertelt hij.

Diede kwam terug naar Nederland en stapte in 2011 in het bedrijf van zijn ouders. De kennis die hij had opgedaan in het buitenland, maar ook zijn kennis van moderne automatisering bracht hij mee. ,,Mijn vader tekende nog op de tekentafel, ik introduceerde het tekenen op de computer." Zijn ouders lieten hem vrij in wat hij wilde veranderen. Of hij het bedrijf op zijn kop heeft gezet? Bescheiden: ,,Ik heb de indeling van het magazijn veranderd en wat spullen opgeruimd."

KNOKKEN Jongste broer Leander (25) was vanwege zijn dyslexie niet zo'n studiebol. Toch heeft hij met hard knokken het gered en een grafische opleiding gevolgd. Ook Leander werkte een paar jaar in loondienst maar zag al snel zijn kans schoon om voor zichzelf te beginnen. Hij heeft inmiddels zijn eigen spuiterij kunnen vestigen op het terrein van zijn ouders. En hoe handig is het dat hij direct een grote klant heeft aan zijn eigen familie: Leander voorziet de nieuwe keuken van iedere door de klant gewenste kleur. ,,Ik werkte een beetje van koffiepauze tot koffiepauze. Nu heb ik het niet in de gaten als ik lang doorga. Je kunt het precies doen zoals je zelf wilt. Er zit geen prestatiedruk achter."

TROTS Al zeggen ze niet van die praters te zijn, voor een rondje positieve waardering staan ze wel open: ieder zegt iets leuks over degene die rechts van hem of haar zit. Trijnie waardeert de rust en vriendelijkheid die Diede uitstraalt en zijn zorg richting de klanten. Diede vindt de werkdrive van Wijnand zeer te prijzen, maar ook zijn oplossingsgerichtheid en praktische aanpak. Wijnand benadrukt hoe trots hij is op zijn jongste telg Leander. ,,Als ik zie hoe hij nu zijn eigen bedrijf runt, terwijl we vroeger wel eens zorgen hadden over zijn dyslexie en hoe dat allemaal moest. Hij is een echte vechter."

Leander tenslotte over Trijnie: ,,Ze is zo zorgzaam. En helpt altijd mee. We kunnen bij haar aanschuiven en ze heeft een luisterend oor." Het gezin geniet van het werken met elkaar, zoveel is wel duidelijk. ,,Dit is toch de wens van iedere ouder", verzucht Wijnand. ,,We zijn dankbaar", dat herhalen ze diverse keren. ,,Voor wat we allemaal gekregen hebben." En ze wijzen daarbij bewust naar boven, want ze geloven van harte in de hulp van God.

Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie