Lunterse (18) aan de slag in Oeganda

LUNTEREN ,,Een maand geleden kwam ik terug uit Azië", zegt Joëlle Bouw. Ze deed een Discipelschap Training School van Jeugd met een Opdracht in Amsterdam en stapte daarna op het vliegtuig om van zendingswerk te proeven. Binnenkort vertrekt ze vanuit Lunteren naar Oeganda om daar de handen uit de mouwen te steken.

Haije Bergstra

Joëlle Bouw is 18 jaar oud, woont in Lunteren en deed vorig jaar eindexamen op de middelbare school. ,,Ik ben een beetje dromerig en houd van dansen en reizen", zegt ze. In Amsterdam deed ze na het behalen van het diploma een Discipelschap Training School (DTS) van Jeugd met een Opdracht (JmeO).

Deze training school bestaat voor de helft uit klassikaal onderwijs en voor de andere helft uit een outreach. Outreach wil zeggen dat de groep cursisten ergens op de wereld met missionaire projecten gaan meedraaien. Joëlle ging naar Thailand, Laos en Myanmar.

DWANGMATIG GEHOORZAMEN ,,Ik begon hier aan, omdat ik graag mijn relatie met God wilde verdiepen. Daarnaast interesseerde zending me altijd al. Volgens mijn familie wilde ik van jongs af aan al naar Afrika. Via een tante, die een DTS had gedaan, kwam ik met JmeO in aanraking. Door deze school leer je God beter kennen. Tegelijkertijd is het sterk gericht op zending en dat sprak me heel erg aan", zegt ze.

Nu ze terug is, ervaart ze dat deze tijd haar veel veel goeds heeft gebracht. ,,Voor de DTS dacht ik heel prestatiegericht over God. Ik sloeg door in gehoorzaam zijn en had geen rust meer. Dat frustreerde en ik kwam verder van God af te staan. Op de DTS ben ik erachter gekomen dat ik een verkeerd beeld van God had. Hij werd meer een Vader voor me. Ik kan het dwangmatige gehoorzamen nu meer loslaten. God keert me niet direct de rug toe als ik ongehoorzaam ben. Dat proces van denken over God is tijdens de DTS begonnen", aldus Joëlle.

GLIMLACH ,,Ik stapte in Thailand uit het vliegtuig met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik was onder de indruk van de cultuur en de drukte van Bangkok. De Aziatische stadssfeer was zo anders dan Nederland." Als groep verblijven ze op zes plaatsen in drie landen en doen onder meer kinderwerk, straatevangelisatie, bezoeken mensen in een Lepraziekenhuis en geven Engelse les. Ze werken onder mensen die een andere godsdienst en overtuiging hebben.

,,Persoonlijk had ik daar niet meer moeite mee dan in Nederland. Ook in Nederland hebben we zo onze goden: beroemdheden, geld of macht. Daar was het alleen meer zichtbaar door de tempels en priesters op straat. Het kwam daarnaast ook niet zo binnen, omdat ik meer bezig was met mijn eigen proces. Dat laatste vind ik achteraf wel jammer, want ik had het meer willen beleven", reflecteert ze. Het wil niet zeggen dat de reis geen impact op haar heeft. ,,Het waren de beste vijf maanden van mijn leven. Door alles wat ik heb meegemaakt weet ik nu duidelijker dat ik de zending in wil. Ik denk dat ik daarvoor geroepen ben. Ik ben verliefd geworden op het reizen en het zien van andere culturen."

Terug in Nederland brengt ze onder woorden wat een andere cultuur met iemand doet. ,,Ik had verwacht dat Azië armer was. De armoede die ik zag, heeft minder met me gedaan dan ik had gedacht. We sliepen in hotels, hostels en op de basis van een zendingsorganisatie. Op de basis moesten we op matjes slapen en juist dat vond ik superleuk. Toen had ik echt het idee dat ik op outreach was. Ik ben namelijk niet zo gehecht aan luxe."

VANUIT LUNTEREN Binnenkort vertrekt ze naar Oeganda waar ze gaat helpen bij de verschillende projecten die door Job en Jennie Saku in het dorpje Busaana aan het Victoriameer zijn opgezet. Jennie ging in 2008 als vrijwilliger vanuit Lunteren naar Oeganda en werd diep getroffen door de erbarmelijke levenssituatie van de vele kansarme kinderen. In 2010 leerde ze Job kennen en ze trouwden. Het echtpaar biedt kinderen onder meer onderwijs en medische hulp. Ze geven mensen zo een grotere kans op een hoopvolle toekomst. Vanuit Lunteren wordt dit werk ondersteund door Stichting LUGA Care.

Joëlle legt uit wat ze gaat doen: ,,Ik ga er bijna drie maanden naar toe, 23 mei stap ik op het vliegtuig. Ik weet nog niet helemaal precies wat ik ga doen, maar waarschijnlijk ga ik Engelse les geven en op de kinderen passen. Twee keer per week ga ik danslessen verzorgen voor de onderbouw van de school. Dat zijn de grote lijnen. Ik ben heel erg benieuwd, want het zal heel anders zijn dan Azië. In Azië reisden we veel rond en zagen we veel verschillende projecten. In Oeganda blijf ik op één plaats. Oeganda is ook veel armer. Hoe ik mij erop voorbereid? Dat weet ik eigenlijk niet. Ik laat het over mij heenkomen."

TOF Ze blikt kort de toekomst in: ,,Nu ik over zending nadenk, is het tof om in dit tussenjaar deze twee ervaringen te hebben. Na de DTS wilde ik direct met zending beginnen. Op geloof de wereld in. Nu ervaar ik dat ik er nog niet klaar voor ben en een studie een goede voorbereiding is op de toekomst."

Het werk van LUGA Care is te volgen via www.lugacare.com. Op de website van de Maranathakerk in Lunteren (www.maranathakerk.net) is meer informatie te vinden over Joëlle Bouw en haar reis naar Oeganda.