Familie Groeneveld op hun recent geopende minigolfbaan, gelegen naast het bowlingcentrum. V.l.n.r. boven: Joey, Willy, Henny, Nicky; onder: Demy en Jacy
Familie Groeneveld op hun recent geopende minigolfbaan, gelegen naast het bowlingcentrum. V.l.n.r. boven: Joey, Willy, Henny, Nicky; onder: Demy en Jacy Mathilde van Ravensberg

'Iedereen is stapel op elkaar'

11 mei 2018 om 06:22 lokaal

EDE Als het druk is springen alle Groeneveldjes spontaan bij. Het bowlingcentrum is nu eenmaal hun negende familielid. En voor familie spring je te allen tijde in de bres, zo zijn ze. Het verhaal van een hechte familie die een bowlingbaan begon uit verlangen om ook in Ede een potje te kunnen bowlen.

Mathilde van Ravensberg

Als er een zaak in Ede is die door een compleet gezin op handen wordt gedragen, dan is het bowlingcentrum Groeneveld wel. Ze zijn het gezin van de y-tjes. Vader Willy (58), moeder Henny (56) en de zes kinderen met allemaal een voornaam die eindigt op een y. Vandaag zijn ze bijna voltallig aanwezig. Het is nog vakantie en wat somber buiten. Binnen is het volle bak; alle banen zijn bezet en de bowlingballen rollen onafgebroken richting de pins. Nicky en de twee jongste, nog schoolgaande, kinderen Jacy en Demy staan achter de bar. Joey doet samen met zijn ouders het woord. Zij zijn namelijk met z'n drieën eigenaar van het bowlingcentrum in hartje Ede.

BIJNA ENG Op momenten dat er grote groepen zijn, steken ook de oudere twee kinderen Danny en Kelly die allebei een andere baan hebben, vaak de handen uit de mouwen. ,,Het is geen moeten. Ze doen het omdat ze het leuk vinden", glimt moeder Henny. ,,Ik ben zo trots op ons gezin. Iedereen is stapel op elkaar. Soms vind ik het bijna eng, zo hecht zijn ze."

WAARDERING De familie Groeneveld houdt van elkaar en van bowlen. En dat laatste kon tot tien jaar terug niet in Ede. ,,Wilden we in vakanties spontaan een potje bowlen, dan zaten de centra in de omliggende plaatsen vaak vol", vertelt Joey. Het was in 2006 dat er iets begon te knagen bij vader Willy. Het idee om zelf een bowlingcentrum te beginnen. Hij werkte tot die tijd keurig in loondienst, als ambtenaar bij de gemeente Ede. Toch miste hij iets. Willy legt uit wat: ,,Waardering. Hoe hard ik ook werkte, het werd niet gezien of gewaardeerd."

Daarbij wist hij van zichzelf dat hij houdt van ondernemen in de zin van dingen tot stand brengen. ,,Ik heb bijvoorbeeld ons huis helemaal zelf gebouwd." Henny zag een eigen bedrijf wel zitten, vooral ook als investering voor later, voor de kinderen. ,,Mijn idee was, hoe harder je in een eigen bedrijf werkt, hoe meer het naar je toe komt. Rijk hoef ik er niet van te worden, plezier is belangrijker."

OVERTUIGEN Twee jaar dacht Willy na over een eigen bowling en schreef een uitgebreid ondernemingsplan. Het idee was om samen met een bevriend echtpaar te starten. Toen zij toch afhaakten, meldde zoon Joey zich. Hij was 21, net klaar met zijn opleiding tot ondernemend manager en had wel zin in een uitdaging. Zoonlief is volgens zijn vader gezegend met het talent van een vlotte babbel. ,,Dat heeft hij van zijn moeder." Samen met vader Willy die zichzelf omschrijft als 'meer op de achtergrond, een echte denker', praatte hij 'als brugman' met de Rabobank om hun plannen te verwezenlijken. ,,We hadden geen horeca-ervaring en moesten ze echt overtuigen dat we wel geschikt waren daarvoor", vertelt Willy.

TEGENVALLER In 2008 kon bowlingcentrum Groeneveld open. Maar al een week na de opening kregen ze een fikse tegenslag te verwerken. Buren klaagden over geluidsoverlast. Geluidwerende maatregelen die Groeneveld had genomen op advies van een geluidsdeskundige, zouden niet voldoende zijn volgens metingen van de gemeente Ede. Het plafond werd voor veel geld extra geïsoleerd, toen achteraf bleek dat de meetapparatuur van de gemeente Ede niet juist was afgesteld. ,,Daar hebben we wel even wakker van gelegen", blikt Henny terug. ,,En helaas hebben we nooit een excuus ontvangen van de gemeente."

Ze doorstonden deze hobbel manmoedig. ,,Op het moment dat het hier voor het eerst volstroomde met mensen, kun je alweer lachen. Dan is het: zand erover en we gaan weer vooruit." Hoewel ze keihard moeten werken, zeggen de drie familieleden aan tafel eensgezind: ,,Dit werk blijft leuk. Je hebt altijd gezellige mensen die een dagje uit zijn."

LOSLATEN Joey, nu 31, vertelt hoe hij in de afgelopen jaren is gegroeid in dit familiebedrijf. Lachend: ,,In het begin voelde ik me 24/7 verantwoordelijk voor het bedrijf. De eerste vijf jaar gunde ik mezelf weinig vrije tijd. Als er iets was met de zaak, was ik binnen enkele minuten ter plekke. Inmiddels kan ik de zaak ook lekker loslaten. Heb ook een eigen gezin waarvan ik wil genieten." Henny vult aan dat ook het leiding geven een leerproces is geweest voor haar zoon. ,,Het personeel was allemaal van dezelfde leeftijd. Hij was vooral vriendjes met hen en dat werkte niet goed."

,,Ook vertegenwoordigers namen me niet altijd serieus", grijnst Joey. Op de vraag of hij zich in deze constructie niet 'het kind van' voelt, reageert hij beslist. ,,We hebben alle drie onze eigen taken. Mijn ouders laten me helemaal vrij in het nemen van beslissingen." Joey doet de inkoop en houdt zich bezig met het dagelijks reilen en zeilen. Henny regelt de buffetten en houdt zich bezig met de inrichting. Willy is verantwoordelijkheid voor de boekhouding.

GROEIEN Inmiddels staat ook zoon twee al klaar om in de zaak te komen. Maar Nicky (23) moet zich eerst waarmaken, zeggen de drie eigenaren volmondig. Dat zijn hart in de zaak ligt, moet blijken uit zijn gevoel voor verantwoordelijkheid, zijn mentaliteit. ,,Geen acht tot vijf houding", lacht Joey. ,,Hij moet erin groeien, moet straks kunnen leidinggeven", aldus Willy. Wanneer Nicky, die naast het familiebedrijf op het hoogste amateurniveau voetbalt bij DTS Ede, zover is, gaan de beide ouders terugtreden.

ONENIGHEID Ook de jongste twee telgen Groeneveld vinden het werk in het bowlingcentrum leuk en vader en moeder sluiten niet uit dat zij in de toekomst een plek vinden in het familiebedrijf. Henny lachend: ,,Ze mogen elders werken, maar doen het niet." Het grote voordeel van een familiebedrijf vinden ze vooral het vertrouwen in elkaar. ,,Dan kun je ook makkelijker loslaten", beamen de ouders. Is er dan nooit onenigheid? Nou vooruit dan, Joey en vader Willy. Ze kunnen soms lekker op elkaar mopperen. ,,Dan wil ik niet in de buurt zijn", aldus Henny. Joey zwakt af: ,,We zeggen elkaar even goed de waarheid. En dan is het na een half uurtje weer over. Als ik een keer wat met mijn moeder heb, dan duurt dat dagen."

BIJ ELKAAR Ook buiten de bowling kruipen de Groeneveldjes dicht bij elkaar. Ze wonen allemaal in de buurt van hun ouders en eten iedere maandag in het ouderlijk huis. Joey heeft respect voor zijn moeder hoe ze het grote gezin dat inmiddels is uitgebreid met een serietje kleinkinderen en het bowlingcentrum zo goed kan combineren. 'Mama's hotel', staat er niet voor niets op een bordje bij haar voordeur. Het bowlingcentrum is ook mijn kindje, zegt Henny. Als bowlingbanen konden spreken, dan zouden ze haar zeker 'mama' noemen.

Mail de redactie
Meld een correctie

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie