Brandweer en politie op bezoek bij veiligheidsdag Montessorischool

EDE ‘Handboeien, handboeien, handboeien’. De kinderen van de Montessorischool aan het Prof. Oudpark in Ede wisten het wel. Zij kregen woensdagochtend voorlichting van de Brandweer Stadspoort en de Edese politie. Ze konden digitaal een brandje blussen, in de brandweerauto zitten, kogelwerende vesten aantrekken en proberen uit de gymzaal te komen terwijl ze bijna niets zagen. ,,Alles is heel leuk om te doen’’, zegt een van de kinderen. ,,Maar ik wil nog wel de handboeien om.’’ 

De veiligheidsdag werd georganiseerd door de ouderraad van de school. ,,We organiseren ieder jaar een educatieve dag, vandaag is dat dus deze veiligheidsdag geworden’’, leggen Marianne van Dam en Angelique Raoui van de ouderraad uit. ,,Het doel is dat de kinderen op een leuke manier met de hulpdiensten in aanraking komen en niet in een noodsituatie’’, legt Marianne uit. Volgens Angelique gaat het er dan uiteindelijk om dat kinderen ontspannen vragen kunnen stellen en kennis kunnen maken. ,,Aan het eind van de ochtend gaan we ook nog een brandoefening doen zodat de kinderen kunnen ervaren hoe dat werkt, welke hulpdiensten er allemaal komen bij een noodsituatie en wat hun taken zijn.’’

DIGITALE RISICO’S

Bij groep zeven en acht staat Rogier voor de klas. Hij geeft de kinderen voorlichting over risico’s die zij kunnen lopen met bijvoorbeeld de mobiele telefoon. ,,Digitale weerbaarheid, zo noem ik de voorlichting’’, legt Rogier uit. ,,Er komen allerhande onderwerpen aan bod zoals sexting, cyberpesten en grooming. Daar probeer ik ze een en ander over uit te leggen.  Wat deze termen inhouden? Sexting is in basis het versturen van seksueel getinte berichten, foto’s of filmpjes. Dat gebeurt op basis van vertrouwen maar kan ernstige gevolgen hebben. Denk aan afpersing bijvoorbeeld. Bij grooming wint een dader het vertrouwen van een ander met als doel deze persoon seksueel te misbruiken of uit te buiten. Ernstige zaken die helaas al op deze leeftijd voorkomen. Ik probeer de kinderen mee te geven dat ze dit beter kunnen voorkomen maar ze ook het vertrouwen te geven dat zij zich uiten, bij hun ouders/ verzorgers of bijvoorbeeld bij ons, wanneer ze geconfronteerd worden of zijn met dit soort feiten.’’

IK ZIE BIJNA NIKS

Terwijl Rogier zijn voorlichting geeft ervaren kinderen in de gymzaal hoe het is om in dichte rook een weg naar buiten te moeten vinden. ,,Ik zie bijna niks’’, zegt een meisje die een seconde later haar been stoot aan een bank die dwars op de weg naar buiten staat. Niet hard hoor, daar zorgt Robert Jan wel voor die de kids begeleidt. De lap die voor de brandweerhelm is gemonteerd zorgt ervoor dat ze wel wat licht ziet, ietsjes kleur kan onderscheiden, maar verder niet kan zien waar ze loopt. Twee oranje flitsers die een krakend geluid maken alsof er iets brand, maken het scenario compleet.

112 BELLEN

Buiten naast de tankautospuit ligt een slachtoffer. Het hart van deze patiënt klopt niet meer zoals het zou moeten, of staat misschien wel helemaal stil. Wat moet je dan doen? ,,In ieder geval 112 bellen’’, legt André van de brandweer uit. Vervolgens vertelt hij wat reanimeren is en legt hij uit wat een AED voor een apparaat is. Bijzonder om te horen hoeveel kinderen uit groep 3/4 al weten over deze onderwerpen. Fanatiek pompen ze er op los op de logge pop die eigenlijk bedoeld is om bij een oefening te redden uit bijvoorbeeld een brandend huis.

DIGITAAL BLUSSEN

Corné heeft een mooi digitaal speeltje meegenomen. Het is een paneel dat samenwerkt met een digitale brandweerspuit. ,,Met de afstandsbediening kan ik allerlei scenario’s laten verschijnen. Een vloeistofbrand bijvoorbeeld, of een gasbrand. Het is dan leerzaam om bijvoorbeeld een vloeistofbrand te simuleren en verschillende blusmiddelen neer te zetten. Wordt er met het verkeerde middel geblust, dan gaat het vuur niet uit. Vanmorgen doen we dit niet. De kinderen krijgen een gewone brand voor de kiezen die ze ook echt uit kunnen krijgen.’’

GEEN SLEUTELTJE

Razend interessant vonden de kinderen de brandweer en het blussen. Maar het meest populair was toch echt de politie. De kinderen vroegen de wijkagent en zijn collega het vest van het lijf, zaten in de auto en het zwaailicht ging af en toe aan. Geen sirene, dat vond wijkagent Robert Schot geen goed idee voor de buurt. En dan die handboeien. Van alle hulpmiddelen die de agenten bij zich hadden waren die toch wel erg interessant. ,,Handboeien, handboeien, handboeien. Ik wil handboeien om. Poliiiitieeeee’’, riepen de kinderen luidkeels. ,,Ik geloof dat we toch wel een probleem hebben nu’’, zegt Schot lachend tegen zijn collega. ,,Als we daar aan beginnen, dan zijn we voorlopig nog niet klaar.’’ Vervolgens loste het probleem zich al snel op toen de mannen naar hun koppels keken, geen van de dienders had het o zo belangrijke sleuteltje bij zich om de handboeien weer los te maken. Dus, in de handboeien zat er vandaag even niet in. Gelukkig was de belangrijkste sleutel woensdagochtend wel aanwezig; die van succes. 

Door Ted Walker