We zijn elkaar een vreemdeling zeker

EDE Wie lukt het om met elk mens op goede voet te blijven staan? Ja, hallo, dat hoeft toch niet, hoor ik mensen zeggen. Het kan ook niet, want we liggen elkaar niet altijd. Het loopt in het begin al spaak, later, of pas na veel diep beleefde momenten. 

Nando Eskes

Diep moeten de banden zijn om sommige dingen te kunnen doorstaan. Hard is soms het gevecht, of pijnlijk de ontwikkeling van het groeiend onbegrip. Uiteengroeien gaat soms vanzelf. Op het werk, als omstandigheden en vereiste vaardigheden veranderen. In je persoonlijk leven, als je te weinig zicht op elkaar hebt. Soms is dat goed, dat komt later dan wel weer terug. Een relatie lijkt op elastiek, het kan rekken en weer in elkaar strekken. Zolang het elastiek maar niet uitdroogt, want dan knapt of verpulvert het langzamerhand.

AFSTAND We hebben ook relaties op afstand. Met de gemeenschap, met andere groepen en andere volken. Individuen vegen we bij elkaar op een te benoemen hoop. We kunnen dan kiezen of we al dan niet een relatie, een verantwoordelijkheid, hebben voor die anderen. 

Die keuze voert vaak terug op de mensvisie, de politieke visie, het geloof of ongeloof wat je aanhangt. Bestuurders doen aan groepsgewijze besluitvorming. Dan vallen er nog wel eens spaanders. Vooral als mensen die het individu willen helpen worden bestraft. Dat gebeurt langs de grenzen van Europa, in bossen en op zeeën. Europeanen riskeren celstraffen als zij vluchtelingen het leven redden en van water en brood voorzien.

In Nederland zijn er mensen die huizen in complottheorieën en ontkenningsmechanismen. Met steeds nieuwe redenen om de aangewezen weg niet te volgen. Zij sluiten hun wantrouwende ogen en wanen zich slachtoffer.

GEZOND Bedrijven horen van economen, roepend vanuit hun goudomrande baantje, dat noodsteun niet meer nodig is. Ook als je als gezond bedrijf steeds opnieuw weer het droge op wordt getrokken.

Mensen overlijden onnodig vanwege een te lage vaccinatiegraad en uitgestelde zorg. Jongeren worden verlaten, bijvoorbeeld door kerken die onnodige regels instellen.

Bitterheid is zo snel het vervolg op boosheid en onmacht. Dat is niet de weg, houd ik mezelf voor. Maar wat kan een mens dan nog verwoorden in al dit geweld? Een oud lied zingt van bergen die vrede dragen, en heuvels heilig recht. Was het maar waar. Het zal toch bij onszelf moeten beginnen. Maar zingen mag natuurlijk altijd.

Nando Eskes heeft een internetbedrijf en is oprichter van de Edesche Concertzaal. Deze column verschijnt tweewekelijks. Reacties zijn welkom per mail via nando@eskesmedia.nl.