Ds. Loeki van der Laan neemt afscheid van Brinkstraatkerk: ‘Er is in die 7 jaar heel veel gebeurd’

BENNEKOM ‘Afscheid betekent de geboorte van de herinnering’. Het is een uitspraak van de wereldberoemde Spaanse schilder Salvador Dali, die onlangs ‘zomaar’ in de Bennekomse Brinkstraatkerk gebezigd had kunnen worden. Waarom? Omdat daar ook afscheid genomen en herinnerd gaat worden, namelijk van en aan dominee Loeki van der Laan, die na zeven jaar ‘Bennekom’, predikant wordt in de Protestantse Kerk in Veenendaal. 

Hoewel het ‘Bennekom loslaten’ zwaar valt, is er tegelijkertijd ook het besef, dat het goed is voor haarzelf en ook voor de gemeente om op een andere plek, in Veenendaal, opnieuw maar dan met anderen haar geloofsreis te mogen vervolgen.

DEUR GING STEEDS WIJDER OPEN

Van der Laan blikt terug op zeven Bennekomse jaren waarin heel veel is gebeurd, maar het afscheid ook weer een nieuw begin is, waar ze zeker weer heel veel zin in heeft. ,,Ik werd enige tijd geleden benaderd door een Beroepingscommissie, namens de wijkgemeente ZuidWest van de Protestantse kerk in Veenendaal, met de vraag of ik ervoor open stond om een gezamenlijk verkenningsproces aan te gaan. Ik zette ‘de deur op een kier’, maar die deur is langzaam wijder opengegaan in een proces, waarin ik mij steeds meer geroepen voelde om, hoe moeilijk dat ook was, ‘Bennekom’ los te laten en het nieuwe aan te gaan.”

DOCHTER VAN EEN ZENDELING

De Brinkstraatkerk was voor van der Laan haar eerste gemeente. ,,Ik ben hier in 2016 beroepen. Daarvoor heb ik op de Christelijke Hogeschool Ede gewerkt als docente Theologie en daarvoor woonde en werkte ik in Maleisië, waar ik als vrijwilliger ook in de kerk werkte. Ik ben opgegroeid in Papoea Indonesië als dochter van een zendeling, daarna kwam ik als tiener weer in Nederland, waar mijn vader ook dominee werd en mijn moeder kerkelijk werker. Maar omdat mijn ouders allebei in de kerk werkten, heb ik altijd gedacht: ‘Dat nooit!’ Ik vond het zo’n vreemd beroep, je moest altijd maar beschikbaar zijn en mijn ouders kregen ook vaak te maken met heftige dingen. Ik wilde ‘wat gewoons’ gaan doen en koos voor de Heao-Communicatie.”

WE KENNEN ELKAAR

Ze vervolgt: ,,Van daaruit ging ik stagelopen in Groningen, maar kwam erachter, dat ik helemaal op de verkeerde plek zat. Ik kreeg vervolgens een folder onder ogen over de studie Theologie, die ben ik gaan volgen en heb die, evenals de predikantenopleiding, afgemaakt. Maar mijn man kreeg een baan in Maleisië en we zijn met onze twee jonge kinderen daarheen vertrokken. Daar deed ik mijn eerste ervaringen als predikant op, om vervolgens bij terugkeer in Nederland bij toeval in Bennekom, ‘of all places’ terecht te komen. Dat was in 2016, maar het voelt nog als de dag van gisteren Terugkijkend is er in die zeven jaar veel gebeurd. Als christenen hebben we de opdracht om elkaar te helpen en elkaar te versterken, dat we elkaar daarin vasthouden. Dat is hier in de Brinkstraatkerk ‘goud’, we kennen elkaar. Dat ga ik zeker missen, maar ik blijf wel in dit hele mooie dorp wonen, daar ben ik blij mee.”