Ver, ver weg van hier...

EDE Ver, ver weg van hier, lag een gelukkig dorpje. In de omgeving tierde het groen welig. Paarse kleuren verrieden een vroeger plaggen op de arme gronden. De weinige mensen die er woonden, maalden niet om anderen. Aan zichzelf hadden zij genoeg. 

Nando Eskes

In de nacht brandde een armelijk vuurtje om de schaapskudden te beschermen tegen oprukkend wolvengebroed. Innig met zichzelf tevreden, hadden ze geen oog voor een al jaren oprukkend ander gevaar. Verder weg van deze lage gronden, tegen een bergje aan, lag een exotisch ruimteschip. Hoe het daar was gekomen, wist niemand meer. Plots was het neergedaald, de omgeving schoonvegend voor zichzelf. Immer wisselende bemanningen en steeds andere gezagvoerders hielpen niet mee aan de integratie van het schip met de gewone mensen. 

HOOGOPGELEID Rondom het vaartuig was het een gewemel van op het oog belangrijke mensen en carrièretijgers. In het begin zocht de bemanning nog contact met de luitjes op die arme gronden. Het bleken een beetje achterlijke luitjes te zijn, dus het vroeg veel geduld van de hoogopgeleide bemanning. In de tientallen jaren die volgden, verdween dat geduld meer en meer. Gaandeweg ontdekten deze ‘strangers’ dat in dat gelukkige dorpje niet zoveel te halen viel. Ook wilde het zich niet ontwikkelen. Wat het wederzijds begrip ook niet bevorderde, was dat de bemanning uit steeds verdere streken kwam, onbekend met het reilen en zeilen van dat gelukkige dorpje.

VERTEL Gelukkig had het schip een speciale Vertel-eenheid van wel 35 man. Zij waren getraind in het zo mooi mogelijk voorstellen van allerlei zaken. Want, en dat was besloten door de gezagvoerder en zijn trawanten, het dorpje had geen verhaal en geen beleving. Wat voor eer viel er voor het ruimteschip en zijn bemanning te behalen aan zo’n saaie omgeving? De bemensing van het schip was al aangedikt tot 850 eenheden, ze moesten wat.

VERHIPS Er kwamen grootse plannen, maar de gezagvoerder, Verhips heette hij, stoorde zich aan de ‘natives’. Deze dorpsmensen begrepen maar niet wat modernisering inhield. Gevaarlijke sujetten, ze zouden alle plannen in de war kunnen gooien, al murmelend rondom hun kampvuurtjes. Zij daar, in dat ruimteschip, waren toch de baas!? Wacht, hij kende zijn geschiedenis… De Grieken, hadden die ook niet eens… Ja, het Paard van Troje… hij zou net doen of hij één van die dorpsmensen was… Of het lukte? Ineens staakten de stemmen rondom het kampvuurtje. Verschrokken keken de dorpsmensen om zich heen. Hoorden ze nu een wolf dichtbij?

Deze column is een reactie op de recensie ‘De opkomst en ondergang van EdeCity’.

Nando Eskes heeft een internetbedrijf en is oprichter van de Edesche Concertzaal. Deze column verschijnt tweewekelijks. Reacties zijn welkom per mail via nando@eskesmedia.nl.