Pastor na veertig jaar met pensioen

12 mei 2020 om 15:53

'De contacten zal ik missen'

EDE Hij vindt de online vieringen in de coronatijd maar een surrogaatje, want pastor Hans Lucassen (66) is iemand van het contact met zijn parochianen. Na bijna veertig jaar gaat hij met pensioen, terwijl hij vanaf 1987 reeds werkzaam is in Ede.

Freek Wolff

De afscheidsbijeenkomst zou zondag 17 mei plaatsvinden, maar de crisis gooit roet in het eten. ,,We kijken of dit in september mogelijk is en anders wordt het misschien volgend jaar. Want op deze manier afsluiten vind ik erg onbevredigend. Mijn werk bestaat immers uit contacten met mensen. Ik doe wat telefonisch, maar nu kun je iemand niet even vasthouden. Afhankelijk van de pastorale relatie vind je de balans tussen afstand en nabijheid. Het is inherent aan je werk om dichtbij mensen te zijn. Want soms heb je geen woorden, zoals bij de begeleiding in een stervensproces. Ik vond het altijd heel bijzonder dat je ze meemaakt tijdens hoogte- en dieptepunten in het leven. Dat zal ik missen.”

Lucassen prijst zich gelukkig dat hij getrouwd is met een echtgenoot met wie hij de belevenissen in zijn werk kon delen, net als met goede vrienden en collega’s. Hij werkte eerst zeven jaar in IJsselstein. Daarna begon hij in Ede bij de Goede Herder Parochie aan de Ganzenweide, waarna zijn werkgebied steeds groter werd, zoals met de Sint-Antonius van Paduakerk (waar hij nu naast woont), de oecumenische Emmaüsgeloofsgemeenschap in de Rietkampen en ten slotte met tien gefuseerde parochies in de Veluwe-Vallei: de Titus Brandsma Parochie. Nadat hij in Twente was opgegroeid, werd Lucassen op twaalfjarige leeftijd aangemeld bij het kleinseminarie in Apeldoorn. ,,Ik wilde priester worden, dat was mijn droom.” Vervolgens ging hij studeren aan de Faculteit voor Godgeleerheid van de Universiteit van Utrecht. Hij werd geen priester, wel pastoraal werker. ,,Dan krijg je van de bisschop geen wijding, maar een zending. In die jaren veranderde er enorm veel en was de verwachting dat het priesterschap ook mogelijk zou worden voor gehuwden, maar gaandeweg bleek dit niet zo te zijn. Toch kon ik mijn werk prima doen en met Annelies een gezin stichten, waar drie jongens uit voort kwamen.” Vanuit zijn ervaring als gehuwd man werd hij vaak ingeschakeld wanneer er huwelijksproblemen waren. ,,Goed communiceren, dat is belangrijk. Ook onze kinderen weten dat ze altijd met ons kunnen praten. De deur staat altijd open. Je hebt je eigen leven én je deelt dingen samen. De basis is liefde, met ruimte, respect en zorg voor elkaar.” In 2012 kreeg Lucassen een hartinfarct. ,,Het werk heeft een enorme impact op je en gaandeweg groeit het aantal uur dat je eraan besteedt, van veertig tot zeventig uur per week. Zeker doordat je het met steeds minder beroepskrachten moest doen. Dat gaat je niet in je koude kleren zitten. Bovendien kregen we te maken met kerksluitingen. Toen de Goede Herderkerk de deur sloot, ging me dat letterlijk aan het hart. Daar heb ik veel moeite mee gehad, want dat was een goede tijd.”

p [Een uitgebreide versie is als Premiumverhaal te lezen op Ede Stad.nl.