LIsette Ruzius rond de eeuwwisseliing als diskjockey in De Schout aan het Museumplein
LIsette Ruzius rond de eeuwwisseliing als diskjockey in De Schout aan het Museumplein Collectie Lisette Ruzius

'Aandacht voor talent was mijn doel'

18 mei 2020 om 11:35

‘Hoorzitting’ Lisette Ruzius

BENNEKOM ‘Muziek of toonkunst is de kunstzinnige schikking en combinatie van de klanken van muziekinstrumenten en de menselijke stem om schoonheid van vorm dan wel uitdrukking van emotie te bereiken’, omschrijven woordenboeken. Het bijzondere is dat vrijwel ieder mens van muziek houdt. Maar de smaken lopen sterk uiteen. EdeStad.nl verdiept zich in een serie ‘Hoorzitting’ in de favoriete actieve en passieve toonkunsten van inwoners. Lisette Ruzius uit Bennekom wilde als kind piano spelen, maar dat kwam er niet van. ,,Ik moest beginnen met blokfluit. Daar paste ik voor.”


Henny Jansen

Een ‘passieve’ liefhebster van muziek dus, maar dan wel een hele fervente. De 49-jarige in Groningen geboren Ruzius schat haar bijgewoonde optredens, concerten en festivals toch al gauw op zo’n duizend. De laatste was dit jaar het Eurosonic Noorderslag Festival in haar geboortestad.

,,Ik vind het leuk om anderen enthousiast te maken voor nieuwe muziek. Daarom ga ik ook jaarlijks naar Eurosonic waar aanstormend talent zich voorstelt aan de muziekbranche van Europa. Het festival bestaat uit twee gedeelten. Van woensdag tot en met vrijdag zijn de podia in de stad Groningen internationaal. ‘Upcoming Europe’, zeg maar. Op zaterdag staan in de Oosterpoort alleen Nederlandse bands. Dan wordt ook de popprijs uitgereikt.”


DE SCHOUT Lisette Ruzius was enkele jaren dj bij De Schout in Ede. Aandacht voor talent was toen vooral ook haar doel. ,,Verder was ik jurylid, samen met onder anderen destijds steun en toeverlaat Maurits Hazeleger, van Heidepop en dat had als doel jonge bands een podium te geven en bekend te maken. Ik zat hier vanaf 1999 bij. Dat jaar won Dimension Seven. Ze schopten het tot de Grote Prijs van Nederland. Zanger Jeroen Brom kom ik af en toe nog tegen. Ik zag hem als tourmanager van Duncan Laurence afgelopen januari.” Een groot deel van de vrije tijd van de Bennekomse gaat op aan muziek, reizen en sporten. Daarnaast heeft de allround tekstschrijver een eigen bedrijf NL Teksten en werkt ze als webredacteur voor het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid (CVV).

p Een uitgebreide versie is als premiumartikel te lezen op EdeStad.nl



Voorheen was ze onder anderen communicatieadviseur bij Menzis, eindredacteur bij De Stentor in Zwolle en redactiechef bij Ede Stad. Verder verzorgde ze de publiciteit voor Historische Vereniging Oud-Bennekom, waar ze ook bestuurslid was.


Maar vooral muziek gaat als een rode draad door haar leven. ,,Ik geloof dat Torhout Werchter in 1991 mijn eerste festival was”, kijkt ze terug. ,,Sting maakte indruk. Tijdens ‘Message In A Bottle’ begon het publiek met het gooien van plastic flesjes. Best gevaarlijk. Sindsdien heb ik geen plastic flesjes meer bij optredens gezien. Het doet een beetje denken aan het beroemde filmpje op You Tube van John Coffey uit Barneveld, die tijdens crowdwalking een glas bier ving en deze quasi nonchalant leegdronk. Dat was volgens mij tijdens Lowlands. Ik kende ze als jurylid van een bandjeswedstrijd.”

Zeer goede herinneringen bewaart Lisette Ruzius aan de vele geslaagde pogingen backstage te komen. ,,Ik leerde tijdens studies in Zwolle en Amsterdam Karin Ruiten uit Haarlem kennen. Samen hebben we talloze optredens bezocht. We zijn beiden concertgek. Green Day in Paradiso bijvoorbeeld. Volgens ons droegen de leden van de band in het voorprogramma geen onderbroeken, alleen stretchbroeken. We kwamen ze tijdens het stappen tegen en spraken over die broeken. Ze vroegen of we meegingen naar de tourbus waar Green Day was. Toen we aan kwamen, was de band net vertrokken naar de Wallen, gaan jullie mee?’ Tsja, drie uur ’s nachts inmiddels en de volgende dag weer werken. Lastig afwegen is zoiets. Maar we waren brutaal toen. Via het podium doken we vaak zo de kleedkamer in.”

Zoals bij Supergrass, ook in Paradiso. Wat een belevenis. Normaal gooien artisten een plectrum of drumstokje het publiek in, maar de drummer gooide de hele bassdrum. Het werd gevangen door jongens naast ons. Wij hoorden daar vanaf dat moment natuurlijk bij. Bij het signeren van de bassdrum ontmoetten we de band. Niets aan eigenlijk. Ze wáren toch een partij stoned.”

Ruzius haalt een partijtje cd’s en vinyl tevoorschijn. Unieke exemplaren. Allemaal voorzien van handtekeningen. Op de praatstoel rolt ze van het ene in het andere optreden.

,,Ja, Kane. Ik zat toen behoorlijk stuk. Een relatie van elf jaar was net uit. Een veel jongere vriend Berno ving me een beetje op. ‘We gaan iets leuks doen’, zei hij. Dat werd dus Kane in De Peppel in Zeist. ‘Where Do I Go Now’, prachtig nummer. Ik ving het drumstokje, dus ging ik backstage om die te laten signeren. Wat een timing. Zanger Dinand Woesthoff kwam net onder de douche vandaan en plofte met slechts een omgeslagen handdoekje naast me op de bank.”

,,Berno van der Wal leerde ik trouwens kennen tijdens het kopen van tickets voor Pearl Jam in de RAI in 1996. Het reserveringssysteem bij het postkantoor in Meppel weigerde. Ik stond behoorlijk vooraan en twijfelde of ik de rij zou verlaten om telefonisch te bestellen. Ik koos voor het laatste, toen de storing even later voorbij bleek. Met de meest vriendelijkste stem heb ik de toen nog onbekende in de eerste rij staande Berno gevraagd ook voor mij kaartjes te kopen. Met succes.”

Pretoogjes verschijnen er ook wanneer Lisette Ruzius vertelt over Bush in Tivoli. ,,Natuurlijk stonden Karin en ik weer vooraan. Zanger Gavin Rossdale trok voor onze neus zijn t-shirt uit en liet zijn bezwete lichaam achterover vallen. Wij mochten hem hooghouden.”

,,Er was altijd wel wat. Zo hoorde ik ooit bij toeval dat Justin Timberlake een bijzonder optreden zou verzorgen in Paradiso. Ja hoor, Timberlake in Paradiso. Die stond normaal alleen op grote podia. Ik zei tegen mijn vriend Huib, gelukkig nog steeds mijn levenspartner, ‘waar is je creditcard, dit mag ik niet missen’. Zo gezegd, zo gedaan. Ik had alleen niet zo goed opgelet. Het optreden was namelijk dezelfde avond en mijn concertmaatje Karin was op vakantie in Limburg. Stampvoetend is Huib toen maar meegegaan. Maar wat een belevenis achteraf. Voor tachtig procent waren het alleen maar genodigden.”

Nou, daar liepen Lisette en Huib over de rode loper. ,,Prachtig optreden trouwens met een ongeveer elfkoppige band inclusief achtergrondzangers. Pas jaren later heeft Huib toegegeven dat het toch wel goed was.”

Haar muzikale voorkeur begon met Michael Jackson, new wave en het radioprogramma ‘Avondspits’ van Frits Spits. En haar eerste singeltje was ‘Weekend’ van Earth & Fire. Inmiddels heeft de Bennekomse dat achter zich gelaten en prijkt alternatieve rock als Royal Blood, Biffy Clyro, Black Foxxes, The Amazons, Nothing But Thieves, New Moon, The Howl & The Hum, Lonely The Brave, Last Rain, Pearl Jam, Placebo, Creed, Live , Depeche Mode, Linkin Park, Evanescense, Pink Floyd, 30 Seconds to Mars, Skunk Anansie, Rammstein, Pink en Muse op haar favorietenlijstje.

Het stemt Lisette Ruzius verdrietig dat alle podia nu door corona zijn gesloten. Ze vraagt zich af of we ooit weer met z’n allen een concert kunnen bijwonen zoals voorheen. ,,Ik heb toch nog kaartjes gekocht voor Scott Stapp in oktober in Parijs. ‘Fingers crossed’. Live concerten via internet volgen is echt niet hetzelfde als in de zaal. Heel erg is deze crisis ook voor alle mensen die in deze branche werken.”

Meer ervaringen op You Tube-kanaal ‘Dutchess Of Rock’.

https://www.youtube.com/user/lastnews55