'Je kunt een schop onder je kont krijgen'

21 december 2020 om 15:28

'Heden en Verleden': Dick Gerressen

EDE Nieuwsblad Ede Stad bracht in 2007 en 2008 de serie ‘Heden en Verleden’ uit. Het leven van bekende en minder bekende inwoners van de gemeente Ede stond hierin centraal. In een nieuwe reeks aandacht voor de ‘man met het aktetasje’. Dick Gerressen, naast de vele andere activiteiten voor de dit jaar jubilerende voetbalvereniging Fortissimo, met name bekend van het inzamelen van advertenties voor de jaarlijkse Ede Stad-bijlage over het jeugdtoernooi.

Henny Jansen

,,De Talmalaan liep vroeger door tot over de Verlengde Maanderweg”, begint de inmiddels 78-jarige Edenaar. ,,Tegenwoordig heet dat Prinsesselaan. Randje Beatrixpark eigenlijk. Dat stelde toen nog weinig voor. Een kerk in het midden, wat straten in wording en verder een woeste zandverstuiving”, vertelt Gerressen met een glimlach alsof het zijn jachtgebied betrof.

,,Mooie tijd. Vooral ’s winters. Heerlijk sleeën op het heuvelachtige terrein bij de Irenelaan. De kippen van mijn vader scharrelden de hele dag in de bosjes. Wanneer hij ze ’s avonds floot, liepen ze mee naar hun hok thuis.”

ACHT KINDEREN ,,Ja, een gezin met acht kinderen. Helaas ben ik als enige nog over. Ik zat op de Edese Schoolvereniging. Eigenlijk niet zo mijn ding. Kinderen van notarissen en tandartsen en zo. Je kon toen nog tot je veertiende op de lagere school blijven.” Kennelijk had vader Gerressen niet alleen zijn kippen onder controle. ,,Hij maakte loden letters bij de Edesche Courant en verkocht advertenties. Maar hij was ook bezorger van het populaire weekblad Eva. Zo leerde hij ene De Nijs van Rubberfabriek Velp aan de Knuttelweg kennen. Ik was 15. ‘Ga er maar naar toe’, sommeerde pa. En anders kun je een schop onder je kont krijgen.”

BOS KALIS Dick Gerressen is het bedrijf tot zijn pensionering in 2004 trouw gebleven. ,,Het begon met het maken van slangetjes”, kijkt hij terug. ,,Ze werden steeds groter. Zuigers en zo voor de offshore-industrie. Bos Kalis bijvoorbeeld. Later werd het overgenomen door het Zweedse Trelleborg. Die hadden wereldwijd zo’n 25.000 mensen in dienst.”

Gerressen was inmiddels een paar jaar sportief actief bij voetbalvereniging Ede. ,,Je mocht toen vanaf je twaalfde competitie spelen. Ik meldde me aan bij bestuurslid Berend van Putten. Hele leuke tijd. Met teamgenoten als Martin Janssen en Wim Möller.

Na de geselecteerde jeugd mocht Gerressen op 18-jarige leeftijd invallen in het eerste. ,,Dat vergeet ik nooit. De vrouw van Ton Lens had een verkeersongeluk gehad en lag in het ziekenhuis. Ton was dus verhinderd. We stonden er niet zo goed voor in de competitie en moesten uit naar Theole in Tiel. Naast Cor Plate centraal in de achterhoede. Fred van den Anker stond in het doel. We wonnen met 3-0. Ik heb het een jaartje kunnen volhouden.”

De liefde ging een rol spelen, maar vooral militaristische verplichtingen. ,,Ik koos er in 1961 voor vrijwillig naar Suriname te verkassen.

p Een uitgebreide versie als Premium-artikel te lezen op EdeStad.nl

Veertien maanden. Heerlijke tijd. Daarmee voorkwam ik ook inzet in Nieuw-Guinea. Lekker ontspannen, onder meer met mijn aapje en metgezel Mata.

Tegenwoordig kun je dat natuurlijk niet meer diervriendelijk noemen. Het beest liep weliswaar aan een lijn, maar had het goed bij mij. Ik kocht ‘m voor een paar Surinaamse guldens in het dorpje Mata in de jungle. De kapitein werd er soms gek van, wanneer zijn baret weer eens werd weggegrist. ‘Gerressen, houd die rotaap bij je', schreeuwde hij dan. Toen het later met de gezondheid van het beestje mis ging, hebben we Mata netjes begraven.”

Gerressen had inmiddels zijn grote Barneveldse liefde Joke Tolboom leren kennen. ,,Samen met enkele vrienden gingen we op ‘vrouwenjacht’. Op zaterdag vrij dansen bij ‘Centraal’ van Piet Groothuis in Barneveld. En altijd met de laatste trein van half twaalf weer naar Ede.”

,,Spannende tijd”, vult echtgenote Joke aan. ,,Ik moest om vijf minuten over half twaalf thuis zijn, anders zwaaide er wat. Toen Dick voor langere tijd naar Suriname vertrok, was het natuurlijk lastig voor beiden. We schreven elkaar iedere week trouw, maar kregen op den duur beiden onze twijfels. Toen Dick terug was, sloeg de vonk eigenlijk weer over alsof het de eerste keer was.”

,,In 1964 trouwden we”, neemt Dick Gerressen over. ,,Onze ambities klikten. Onze zoon Wilco werd in 1965 geboren, dochter Caroline veertien maanden later. We zijn altijd blijven werken. Daardoor konden we ook een eerste huis aan de Bremlaan kopen. Vervolgens veertig jaar Papekoplaan en sinds 2012 een mooi appartement aan het Oude Kerkplein, pal naast de kerk.”

,,Ik heb respect voor Joke. Naast werken en het opvoeden van onze kinderen, zag ze kans boekhouddiploma’s te halen, en zo. Ik heb zelf ook niet stilgezeten natuurlijk. Zo werkte ik iedere week drie avonden over om extra centjes in het laatje te brengen.”

,,Ik heb ook van die tijd genoten”, licht Joke Gerressen toe. ,,Ik deed bijvoorbeeld de administratie bij modezaak Jac. Poel. Wat een leuke tijd bij werkgever Kees Mulder was het. Hij was altijd in voor ludieke dingen. Tijdens de oliecrisis in de jaren zeventig bijvoorbeeld. Samen met onder anderen Sloof van de fotozaak liepen ze ooit als sjeiks verkleed door het Edese centrum. Het gerucht ging dat ze de hele winkelstraat wilden opkopen. Dat was landelijk nieuws. Later werkte ik voor de muziekschool, ook nog even in de Cultura-periode. Zonder in details te treden, weet ik inmiddels hoe er af en toe met gemeenschapsgeld wordt omgegaan. ”

Gerressen verhuisde op sportgebied naar KSV Fortissimo. ,,Ja 1967”, lacht hij. ,,Sommige momenten vergeet je nooit. De kampioenswedstrijd in Schaarsbergen. Het liep volledig uit de klauwen. Bij een buitenspelsituatie werd onze grensrechter Joop Kersten belaagd. Onbegrijpelijk. Die man was zó goudeerlijk. De voetbalbond heeft ons uiteindelijk als kampioen uitgeroepen. Van de tweede naar de eerste klasse van de Arnhemse Voetbal Bond.”

Waar Dick Geressen qua werk en huwelijk zo trouw blijkt, maakte hij op sportgebied wat uitstapjes. VV Ede, Fortissimo, maar ook een ‘schier ongegeneerde flirt’ naar DTS Ede. Gerressen lacht. ,,Valt wel mee, hoor. Ja, Fortissimo is mijn club. Maar ik ben inderdaad lid van de Bultside van DTS. Ik geniet van de nieuwsbrieven en de honderddertig leden. Wat een leuke groep mensen, zeg.”

Fortissimo is inderdaad zijn club. Met trots wordt het onlangs verschenen rijk geïllustreerde jubileumboek van de schrijvers Eip Janssen en Arjan Molenaar uit de ‘kluis’ gehaald. ,,Ik ben inderdaad trots op het boek. Prachtige, gezonde club. Zeshonderd leden tegenwoordig. Mijn vrouw Joke is ook nog een jaar of zeven penningmeester geweest. Net zoals privé pakten we de zaken uiterst serieus aan. Door die manier van werken is bijvoorbeeld de actuele hypotheeklast van het clubgebouw zeer draaglijk. Maar begrijp me goed, ook het huidige bestuur doet het goed. Organisatorisch deugt het nog steeds. Door de club zijn we ook al meer dan vijftig jaar bevriend met Alex en Laura Kersten en Toon en Tillie van de Boomen. Dat betekent heel veel voor ons.”

Dick Gerressen begrijpt het heel goed dat zijn club enkele jaren geleden koos voor de zaterdagcompetitie. ,,Tijden veranderen. De meeste spelers willen op zaterdagavond uit en op zondag tijd aan hun gezin of vrienden besteden. Natuurlijk is het nu lastig, maar ik kom nog naar de wedstrijden. Bij uitwedstrijden haalt Dedde Jansen me trouw op.”

Gerressen lijdt al jaren aan de ziekte Parkinson. ,,Aanvankelijk was een agressieve vorm de diagnose”, vertelt echtgenote Joke. ,Maar wonderwel gaat het, vooral na het veranderen van medicatie, steeds beter. Dick heeft een zeer positieve instelling. Dat helpt enorm. Daarnaast probeert hij zo fit mogelijk te blijven. Tweemaal per dag twintig minuten op de hometrainer.”

,,Ik wil winnen”, voegt Dick Gerressen toe. ,,Ik wil blijven genieten van mijn kinderen en kleinkinderen. Vele mensen hebben het lastig tijdens deze coronatijd. Ik besef dat ik ook in de risicogroep zit. Op pannen slaan naast het torentje heeft geen zin. Sommige mensen zijn te verwend. Zodra een vaccinatie mogelijk is, sta ik vooraan. Ik wil graag de honderd halen.”

Plannen dus. ,,Ja hoor, zo denken wij”, sluit Joke af. ,,We hopen weer op vakantie naar Kroatië te mogen. Ooit was het twintig jaar Zuid-Frankrijk in een huisje van Edenaar Hans de Bondt in de buurt van Carcassonne. ,,We mikken nu op het achtste jaar Kringa, samen met onze vrienden Jan en Thea uit Barneveld. Heerlijk ontspannen. Nooit een overtogen woord. Ideaal.”

Door Henny Jansen