Jan Gieles, met naast hem viervoeter Tebbie, in de DeLorean.
Jan Gieles, met naast hem viervoeter Tebbie, in de DeLorean. Barry Wensink

Edenaar bezit een DeLorean: ‘Daar trek je wel de aandacht mee kan ik zeggen’

10 augustus 2021 om 07:30 Mensen

EDE Tijdreizen, zoals in Back to the Future, gaat ‘m niet worden voor Jan Gieles (1967). De Edenaar heeft wél, net als in de prijswinnende film, een heuse DeLorean en van die auto zijn er wereldwijd, tussen 1975 en 1982, maar een kleine 8.600 gemaakt. Toen hij het exemplaar pakweg vier jaar geleden heeft aangeschaft, was het niet de bedoeling om er de show mee te stelen. Dat is in de praktijk wel van tijd tot tijd het geval. ,,Regelmatig maken mensen foto’s en video’s en op de snelweg gaan ze naast me rijden. Leuk dat een ander er ook blij van wordt.”

Op het afgesproken tijdstip staat de auto al pontificaal voor de woning van Jan Gieles. De kenmerkende vleugeldeuren staan open en dat valt van grote afstand op. ,,De auto is niet speciaal voor vandaag gewassen hoor”, roept de eigenaar. Eerst maar eens in gesprek gaan over het onderwerp van deze ochtend. Foto’s maken komt straks wel.

TACHTIG Velen kennen de DeLorean uit de jaren tachtig uit de welbekende films waarin Michael J. Fox een hoofdrol speelt. Op dat moment was de fabricage van de bolide al een paar jaar gestopt, vanwege financiële problemen. De interesse van Gieles voor bijzondere auto’s was er al op jonge leeftijd. ,,Als ik op de lagere school een tekening maakte, werd het altijd een auto. Mooie strakke lijnen, rechte koplampen en grote wielen.” Toen de Edenaar een jaar of achttien was, zag hij de film(s) Back to the Future en hij genoot van de verhalen én van de DeLorean, inclusief ingebouwde tijdmachine. ,,Volgens mij vind je deze auto heel mooi of heel lelijk. Een tussenweg is er eigenlijk niet. Het is in ieder geval een heel typisch ding en ik raakte gefascineerd. Een jaar of vijf jaar geleden werd dat steeds meer en op mijn verjaardag kreeg ik van mijn zus een boek over deze auto.”

Zelf ben ik een beetje technisch, maar ik ben geen knutselaar

Via internet vond Gieles nog meer informatie en hij besloot lid te worden van de DeLorean Club Nederland. ,,Daar zit heel veel kennis. Iedere vraag die je hebt over het verleden, het gebruik en onderhoud van de auto kunnen ze beantwoorden. Het is één grote, dikke kennisbron. Zelf ben ik wel een beetje technisch, maar ik ben geen knutselaar. Zou daarom ook nooit een DeLorean kopen waar nog heel veel aan opgeknapt moet worden.” Jan Gieles ontdekte dat in Noord-Holland een grote DeLorean kenner zit. ,,Ik wil niet zeggen de beste van de wereld, maar dan toch zeker wel van Europa. Hij heeft alle onderdelen en ontbreekt er iets, dan laat hij dat maken. Toen ik er voor het eerst kwam, stonden er auto’s uit landen als Zweden en Duitsland te wachten om gerepareerd te worden. Toevallig had hij ook een exemplaar te koop staan. Ik legde uit dat ik geïnteresseerd was, maar niet wilde gaan knutselen. De voor mij perfecte auto stond er te koop. Puur toeval en dat was een mazzeltje. Ieder najaar rij ik naar Noord-Holland om, waar nodig, onderdelen te laten vervangen - ,,ik word al zenuwachtig als een lampje het niet meer doet” - en om de auto een beurt te laten geven.” 

Gieles ontdekte dat een handelaar uit Soest twintig tot dertig exemplaren naar Nederland haalde, toen de fabriek failliet ging. Eén van die auto’s staat nu in Ede. Inmiddels komen er papieren op tafel, waaruit blijkt dat deze DeLorean in november 1981 gebouwd is, en ook door de eerste eigenaar gekocht is, in Miami Florida. Acht jaar later werd het exemplaar geïmporteerd naar Nederland, zodat het nu overigens officieel een oldtimer is. Jan Gieles, in het dagelijks leven eigenaar van een aantal firma’s op het gebied van ICT, wist van tevoren dat hij in een bijzondere auto zou komen te rijden. Toch staat hij iedere keer weer versteld van de reacties. ,,De harten van mensen gaan open als ze de DeLorean zien. Mensen gunnen je het en het heeft iets liefhebbends. Vergis je niet; iedereen kent het van de films. Toen de accu een paar maanden geleden stuk ging, heb ik de Wegenwacht laten komen. De man vroeg of hij achter het stuur plaats mocht nemen en of ik dan een foto wilde maken om naar zijn vrouw te sturen. Fantastisch toch?” 

(Tekst gaat verder onder de foto)


Jan Gieles: ,,Deze DeLorean is niet te koop!” (foto: Barry Wensink)

Hij gaat verder: ,,Ik heb deze auto niet gekocht om aandacht te krijgen, maar ik vind het wel erg leuk. Het is een beetje de mythe om deze auto heen.” Per jaar rijdt hij er ongeveer 4.000 kilometer in. ,,Als het goed weer is, neem ik de auto mee naar mijn werk in Bunnik. Ook neem ik hem dikwijls mee naar mijn ouders in Brabant. Ik let op de weersomstandigheden, want bij sneeuw blijft hij in de garage staan. De pekel op de weg is killing.” Dat hij juist nu, als vijftiger, deze auto heeft is volgens Gieles geen toeval. ,,De film én de vleugeldeuren hebben indruk op me gemaakt en nu heb ik de middelen om deze droom werkelijkheid te maken. Het is in feite geen stoere auto, maar het is de charme.” 

HARDER Bijzonder is dat de auto nu juist veel populairder is dan in de tijd dat hij gebouwd werd. Gieles legt uit: ,,Er zit een motor in die ook gebruikt is voor de Renault 20 en voor een Volvo. Peugeot had ze ook. Het is niet heel bijzonder en veel harder dan 125 moet je ook niet rijden met de DeLorean. De auto had vroeger een slechte naam en eigenlijk is dat terecht. Ze zijn brak gemaakt.” De Edenaar loopt even weg en komt terug met een paar schaalmodellen van auto’s. ,,Kijk, het is een broertje van de James Bond auto uit de zeventiger en tachtiger jaren.” 

Volgens Gieles rijdt pakweg de helft van het aantal gemaakte exemplaren nog steeds. ,,In Nederland zijn er ongeveer 75 en dat is nog best veel. In Texas zit iemand die probeert om nog nieuwe DeLoreans te bouwen, maar dat is erg lastig. Tegenwoordig zijn de eisen waaraan je moet voldoen, 100.000 keer scherper. Soms zie je op internet nieuwe tekeningen en dan bijvoorbeeld van DeLoreans die op stroom rijden. Net als in de film. Wie weet gaat dat ooit nog wat worden.”

Ik denk dat het moeilijk is om de auto stevig te houden

Opnieuw loopt Gieles even weg en ditmaal komt hij terug met een iets groter schaalmodel. Ditmaal van een heuse DeLorean. ,,Dit is van Playmobil”, zeg hij. ,,Ik heb het onlangs gekocht.” Toch zijn de welbekende vleugeldeuren geen dusdanig succes geworden, dat het overgenomen is door tal van andere merken. ,,Mercedes had een sportwagen met zulke deuren, maar dat is het wel zo ongeveer. Ik denk dat het moeilijk is om de auto stevig te houden.” 

Jan Gieles heeft zijn ‘droomauto’ en is er bijzonder blij mee. ,,Ik heb tegen mijn zoon gezegd dat ik graag wil dat de DeLorean in de familie blijft als ik er niet meer ben.” Ondertussen komt mevrouw Gieles aangelopen. ,,Als je gebrek aan aandacht hebt, moet je in zo’n auto gaan zitten”, lacht ze. ,,Veel mensen zwaaien naar ons of steken de duim op.” Het is tijd om naar buiten te gaan om de bolide van dichtbij te bewonderen. Gieles poseert naast en in zijn auto. ,,Ik zal de DeLorean nooit uit mezelf verkopen. Voor geen enkel bod.”

Door Barry Wensink

DeLorean Motor Company werd opgericht op 24 oktober 1975 door John DeLorean, die tot dan toe onder andere directeur van de General Motors Car & Truck groep was geweest. Hij had een geheel eigen visie op het ontwikkelen van auto’s, maar kon die ideeën bij General Motors niet kwijt. Daarom richtte DeLorean zijn eigen automerk op. DeLorean maakte in de loop van zijn leven schetsen van de auto die hij ooit wilde bouwen. Ook had hij een programma van eisen waaraan zo’n auto moest voldoen. De fabriek was gevestigd in Dunmurry in Noord-Ierland. In januari 1981 waren de eerste auto’s klaar. Het bedrijf ging in 1982 failliet.

Afbeelding